Alle inzendingen van piotr linski

korte dagen lage zon de uren licht te snel voorbij te vlug verdwaald in winter-lange schaduw te vaak verloren in schimmenspel van nooit vervulde dromen en toch wie durft te dromen en daarvoor gaat zal als vanzelf ontdekken dat zo geluk ontstaat een gezond, gelukkig en droomrijk 2006 toegewenst…

dag kleine boef wordt wakker, sluimer onbevangen als die eerste dag vaar zeilend door het leven verover harten met jouw lach dag kleine aap ga lekker slapen en droom van nu af aan door ons gekend voor jou, van mij een t'rusten knuf wees welkom meis fijn dat je bent…

langzaam losgelaten door de van gisteren moe-gewaaide wind en nog niet gegrepen door de maalstroom van een nieuwe leef-je-leven dag drijf ik slechts omringd door nog te dromen dromen reik ik rechtstreeks door de spiegel van de hemel onbevangen naar de bodem van mijn eigen ziel en ga voor anker zonder anker…

Zomaar, in Ardenner land voorbij de dag van gisteren ergens in een voorjaars wei Samen, door de zon geborgen morgen is nog zo ver weg met de Ourthe, heel dichtbij Dromen, aan de waterkant vandaag voorgoed gekoesterd heerlijk, 't is weer mei…

ontnomen niet door eigen wil te vroeg gebroken mensen-dromen als rose bloesem op een lentepad gisteren nog paradijs vandaag verwaaid verloren rust zacht…

dag kleine bink word wakker, sluimer onbevangen als die eerste dag vaar zeilend door het leven verover harten met jouw lach dag kleine aap ga lekker slapen en droom van nu af aan door ons gekend voor jou van mij een t'rusten knuf wees welkom boef fijn dat je bent…

nederland in nederland nu eens niet door God geschapen noch beleden als ultiem geloof zo weinig hier is zelf gekomen des te meer gemaakt gepland de bodem daalt de zee zal stijgen en stortvloed zet de polder blank geen schepper die dit lot belet elk nedermens draagt mee iets van verleden maar in nieuwland blijft historie…

ik zoek maar vraag mij niet waarom het woord dat alles vrij zal maken al zo vaak gesproken en toch nog nooit gehoord…

winterland verstild, bevroren de kortste dag is net voorbij ik kijk verlangend uit naar morgen droom de nachten alweer korter en de dagen stralend licht geloof nog steeds misschien te vaak en tegen beter weten in in elke dag een nieuwe kans in elke kans een nieuw begin een gezond, gelukkig en hoopvol 2005 toegewenst…

nauw’lijks zichtbaar onheilspellend net begonnen hemeltocht grijs vaal rood en onmiskenbaar langzaam rijzend van de horizon onbestemd nog dwalend droom ik jou al tegemoet zacht oranje avondlicht jij vroege bode van een late nacht warm geel tijdloos stralend voel ik even samengaan strelend wit omarm je als vanouds mij…

sereen als de gieren die vinden in stilte gegeten, verzadigd verlaten hun prooi zo niet de jacht op het leed door de med-man beter gekend als de media-maan genadeloos speurend en junkend naar shots verlangend naar snel-scorend media-dope zo krijgt het bloed nooit meer tijd om te stollen kleurt keer op keer alles nog roder dan…

zomaar een lente-dag nog maar nauw'lijks de winter vaarwel gegroet ontmoette ik haar ademloos het eerste woord door mij gepreveld amper hoorbaar fluisterzacht verdronken in jouw sprankelende waterval van woorden die vertelden over wie jij bent en wat jou raakt een sluimerend begin inspirerend, vol reflectie twee mensen o zo…

maand na maand gekromde handen in het voorhuis van gewisse dood mijn oma koesterend een stille hoop dat leven straks iets anders bood het leed, de pijn van al die jaren sleepte zij steeds vaker mee met aan de deur te vaak die leugen pas jaren later ergens in die ene nacht herhaalde ze haar laatste wens gearmd vertrokken…

dag kleine meid jij droom-prinses wees welkom in je leven jouw leven nog zo ongekend voor perspectief geschreven dag lieveling jij mensen-kind ga stap voor stap ontdek je zijn voorgoed gekoesterd door jouw ouders als hoeders van jouw levenslijn dag mooie meid geniet vooral van hun voor jou bedoelde dromen die ooit als…

zwoegend, hijgend vereigenwilderd verlangend naar die ene pas een laatste keer alleen gestruikeld dan toch geveld door eigen-last en dus had ik geen keuze hoewel ik er fysiek niet was jouw laatste momenten zijn samen gedragen jouw niet te torsen levens-last net voor je laatste adem weg kracht, weg lucht voor levens-woorden die…

was achteraf ons houden van een perspectief voor samen door geborgen in verloren tijd? voorgoed verwaterd en verdreven onzichtbaar door een stroom naar zekerheid? toe, troost jezelf omarm vooral jouw beeld van wat jij noemt mijn leven nu jouw beeld niet het mijne is noem ik het trots uit zelfbehoud gewoon een eeuwig even…

weer thuis na weken onderweg ergens tussen nooit en ooit weer thuis voor wat het waard is een reis voorgoed gekoesterd als herinnering weer thuis nog gloeit de warmte in mijn ziel gelijk de hartstocht in mijn lijf weer thuis genietend van doorleefde dagen en toch nog steeds zo rusteloos als toen weer thuis laat…

vandaag de stad uitbundigheid door gastvrij lentelicht beschenen iedereen lijkt onderweg naar toch die ene dag van morgen dwalend door herinnerland alweer zo lang of kort geleden voelt weer heerlijk als vanouds hand in hand het samen onderweg beleven of dwalend door herinnerland alweer zo lang of kort geleden voelt zo eenzaam…

Herinner een herinnering als toekomstdroom van perspectief en heb intens bezielend het meer dan heden eeuwig lief Zolang de zon weer volgt de nacht gelijk het duister op het licht begroet elkaar in gaan en komen omarm, bemin het evenwicht Jouw zijn in zijn was zo vervlogen zo dageraad omarmt de nacht dagend licht dat strijkt…

o vader, o moeder gij hoeders van het elkaar geschonken leven toe, geef naam en zegen aan al uw levensbloed maar verzwijg vanaf hun eerste levensdag uw voor hen bedoelde dromen laat hen gaande worden tot zichzelf en ga vooral niet voor in een als onbegaan bestemde levensweg laat hen groeien veilig, tot een eigen zijn en sta hen…

eenzaam, alleen dwalend en dolend in een leven dat jou nooit verlichting geeft wat is de zin van jouw levenszin? ga je vanzelf door het leven gegeven of worstel de strijd van een zijn zonder doel? is jouw geluk aan een ander gegeven als het leven voor jou nooit vanzelf wil gaan? onmacht en opstand wat wil je nou echt jouw…

vorige eeuw ….. hield ik mijn adem in ….. en droomde meer dan ooit ….. van een mensheid ….. die zichzelf ….. weer wil voelen ….. als de adem ….. van Gods leven ….. vorig jaar ….. hield ik mijn adem in ….. en proefde meer dan ooit ….. dat ons leven ….. is verworden ….. tot verweesd genieten ….. met nauw’lijks plaats ….. voor wereldpijn…

warm-geel licht dapper vechtend moe gestreden na een lange herfst zonne-kracht haast ongemerkt verworden tot zwak schaduw-spel laagstaand aan de hemel-grens bijna uitgedoofd mid-winter zon juist nu zo zonder zon-geschonken warmte dat mensen willen zijn iets van dat ene vonkje licht in elkaars gedeelde dromen elk jaar weer…