Hartenkreten

hartenkreet (nr. 8.052):

heel even

zomaar
een lente-dag
nog maar nauw'lijks
de winter vaarwel gegroet
ontmoette ik haar

ademloos
het eerste woord
door mij gepreveld
amper hoorbaar
fluisterzacht

verdronken
in jouw sprankelende
waterval van woorden
die vertelden
over wie jij bent
en wat jou raakt

een sluimerend begin
inspirerend, vol reflectie
twee mensen
o zo verschillend
maar ergens
ook weer
zo vertrouwd

twee zielen
zwijgend
een verwante taal
zingend
een lied van leven
dansend
nog net niet met elkaar

zomaar
een herfst-dag
nog maar nauw'lijks
de zomer vaarwel gegroet
het heeft heel even
mogen zijn