Alle inzendingen van rachel

gevlochten in de staande avond draagt zij mijn witte huid, het rode haar naar dageraad in mandoline krullen een vleugje naam van gospels en geloof als ik haar roep ze lacht oneven ronder dan het hart van hem de strak gespannen baskast van zijn stem zingt hoger door als ik erken, zij is een winterkind van keer op keer en laagjes liefdessneeuw…

Je stille stem klinkt in mijn hoofd De tastbare leegte vult mijn ogen met verdriet Herinneringen spoelen voorbij Mijn hart voelt warm De tijd staat even stil Ik lijk wel versteend Een brok in mijn keel verstokt mijn adem Mijn starende blik kijkt terug in de tijd Even lijk je weer hier Al zie ik je wat vaag Ik hou je voorzichtig…

het is geen dag vandaag geen stemmen slechts aangevreten uren bol van sterven en verkleuren niemand kleedt zich aan hier kermen kale vogels geen duiven wel waait er een toevallige wind over een dubbelzout meer zo vind ik je kleren  het is geen dag vandaag en als ik je ooit zie verweekt, vol van vrede kleed ik mij aan…

Het was gevonden, Door die ene die mij liefhad. Het was gevonden, Gevonden zodat het geopend werd. Het was gevonden, Gevonden zodat ik liefhad. Het was gevonden, De sleutel naar mijn hart. Nu is mijn hart gebroken, Gebroken zodat het nu moet helen. Nu is mijn hart gebroken, Gebroken zodat het nu moet helen. Nu is mijn hart…

een dag kleedt zich aan, rekent zich rijk  smokkelt uren langs mij heen  die ik later terug vind  in abrikooskleurig ondergoed  ik draag 's avonds de verloren tijd voor de nacht die haastig de restjes uren ophaalt alles uitrekt alsof ik geen vrouw ben een dag kleedt zich, prikt zich aan schreeuwerige prijskaartjes raakt ziedend mijn lef…

een man zoekt leven wikkelt woorden in zilverpapier spuugt tussen platgestreken vouwen er wonen geurende seringen in zijn hoed een vrouw ziet de man haar handen vouwen lelies de wind raakt verward wiegt alles om haar heen de vrouw schudt met losgeraakt haar zoete lippen lokken vogels alsof zij de aarde aantrekt buigen takken beleefd…

De zandloper der tijd loopt door heden vergaat naar verleden neemt alles met zich mee vervaagt zich tot herinneringen Verbasterde gedachten gemengd in doelloze gesprekken besproken terwijl de zandloper zijn werk doet en de tijd rustig doorvloeit Geworden zijn herinneringen nu voltooid verleden tijd vergaan in de loper Herrezen in herinnering…

Al zo lang verlang ik naar jou je stem je adem je lach Zie je de aap komt uit de mouw ik denk aan jou elke dag Ik verlang naar je jij bent wat ik wil Mijn dromen en gedachten gaan uit naar jou En dat maakt mij plotseling zo stil Ik realiseer me dat ik van je hou Diep van binnen zou ik je het liefst willen kussen of anders wil ik mijn leven…

Gehuld in het eenzame schuim ik door straten in een schulp verborgen voel ik jou kijken nat voelt het vocht wat van wimpers glijdt een lint van vlinders houdt kermis in mijn ziel in een draaikolk tolt de liefde in stilte rond mij heen zonder jouw warmte Voelt het hart als steen Misschien herken je In sier mijn geschrift Stuur je…