Alle inzendingen van rob

ik sprak een boom over mijn zorgen het ritselen van bladeren zei me niets ik omarmde een eenzame rozenstruik haar doornen voegden pijn bij boze bergen en watervallen van verdriet ik kuste de grond waar jij ooit liep onder het gras, pissig groen van jaloezie, siste de slang: deze appel is nooit gegeten door een eva, een helena van…

om 4 uur schrok ik wakker in het vale licht van de vage maan en 't rochelen van een donderwolk zong de wind ons liefdeslied om 5 uur stond ik op. 'n merel floot voor jan & alleman zijn riedel over jouw ontrouw en mijn woede, maar ik voelde slechts oeverloos verdriet…

in 'n waterval van haren die mijn zinnen strelen: ogen die m'n woorden lokken & je mond met een lach die veel belooft…

langzaam sijpelt wie ik ben ’t kind in mij & wat 'r van 'm over is: angst en woede brandend verlangen, gevoed door liefde en hoop op meer wreed geveld door verdriet & pijn de bodem in, voedsel voor scheuten van nieuw geluk…

(vrij naar Stevie Smith) ga niet met mij in zee want ik verdrink niet in verdriet ik zwaai naar de afwezigen…

mijn pens (niet voor de poes) = voor de hond 't bloedend hart (z.g.a.n) half om half gehakt = voor mijn lief of voor de gek & wat die ervoor geeft wat er van me overblijft: gevoelens zijn gevierendeeld mijn gedachten reeds verstrooid…

zie hier, de flarden van mijn droom: in de voor een vrouw verboden boom speelt de voor de liefde verloren zoon met de schaduwen van zijn verleden. pas op voor scherven van geluk! wie ligt daar slap en levenloos gebroken in zijn val? in 't lichaam van geliefden zoekt hij een nieuwe moederschoot; het ruisen van haar bloed verstomt…

ik ken je niet maar jij was in mijn slaap vannacht & zong een lied bij het gevoel waarmee ik uit de droom geholpen werd…

ik zie een schaduw in je ogen pijn van lang geleden met de echo van een snik verdriet dat alle dromen wist van alles dat je mist & ik zie een glimlach om je lippen zwanger van een liefde die jouw naam bezingt…

mijn warmte laat je koud elk woord is ongehoord geen kus die jou tot leven brengt raakt wel misschien je ziel…

met je ogen als kooltjes links klein & ontstoken rechts groot van schrik zag jij mijn eerste traan tot je laatste snik…

droomvrouw ik ken je niet maar jij was in mijn slaap vannacht & zong een lied bij het gevoel waarmee ik uit de droom geholpen werd…

eens m’n liefde nu gedachten gedragen door verdriet ondersteund door pijn van weten wat verloren ging grote gevoelens die me zorgen baren & kunstjes flikken: woorden kleien, zinnen beschilderen vers gebakken oud gevoel…

Gedachten dwalen rond in het labyrint van de tijd op een speelgoedpaard draai de carrousel rond een geschilderde zon zoals de aarde, en als de beweging stopt is de kermis voorbij.…

Geluk resoneert nou eenmaal grillig haar aanschijn straalt verlangen uit.. meer ingetogen dan met vooruitziende blik schemert zij licht bij de nacht, verscheidenheid ligt besloten, in de geborgenheid van gedachten een teder begin daagt haar karakter uit warm en wild, weerbarstig als altijd haar mond zacht toegeknepen, ontembaar haar sprekende…

Lichter dan licht. Zijn gang was soepel Zijn tred was veerkrachtig Zijn juk was licht Al wat Hij droeg was liefde. En alsmaar deelde Hij daarvan uit. Hij werd lichter dan licht En zo ontsnapte Hij aan de zwaartekracht.…

Nog even en dan zingen stille kinderharten het van oudsher meest gezongen kerstlied op aarde. De sneeuw valt betoverend tussen ons neer het fijne kerstlicht dwarrelt als kristallen suikervlokjes krachtig, vanuit schoon bezongen hemelse sfeer vallen ontelbare kleine witte stukjes wereldbevrijdend vredig .. als eerste Kerstontmoeting op…

Nog voordat ik je kende verlangde ik al naar jou. Jouw ogen die de mijne ontmoeten. Een blik die ik nooit meer zal vergeten. Nooit is er een moment geweest, dat krachtiger was dan dat ogenblik. Ik besefte niet hoe leeg ik was totdat ik dronk van jouw liefde. Ik kwam thuis in jouw armen. Ontdooide van een lange winter. Intens, diep, warm…

Langs oeverrijk water bloeien ideeën op zover al gekomen na dit eerste tumult heeft de kabbelende beek zijn kruiken dichter bij de bron nog maar net half gevuld de strekking van de stroom heeft een volledig verwarrende weg open gelaten medaillons nog niet half verslagen hebben het leven op zich statig verder gedragen met tussenpozen geprobeerd…

Je vertrok, in de nacht. Een moment waarop zelfs schaduwen niet meer onthuld kunnen worden. Je loste op in het duister, op weg naar het licht. De leegte die je achterlaat is groot en diep. Maar je naam, die blijft! Verbonden met alles waaraan wij je herkenden. Zoete herinneringen, en bittere pijn. Zonder jou is het zo stil. Gedachten…

Regen doet de straat opnieuw glimmen volledig anders dan het ene prachtmoment het dagen van nieuw inzicht wordt nu spaarzaam ja, door wat nevelig maanlicht geveld.. water op het trottoir weerspiegelt "Marie, Marie" de glans van nooit verloren gaand geluk, heerlijke overgave alsmede onrust schreeuwt onhoorbaar een naam.. schildert de fijne…

Mooi antiek, glanst de massief houten zwart gelakte koffer.. onbeperkt zijn houdbaarheid efficiënt tegen de gevel van tralies geschoven brengt samenvoegen dicht aan de fijne naden en verruimt vooral de gelegenheid, daar valt geen buitenmuur te betreuren om de in de armen gesloten dagen met nieuw verworven inzicht tegen aan te houden,…

De kunst in zekere mate als maatstaf buigzaam riet langs een dunne meetlat, soms misleidend voor mensenhanden educatief doordacht, als kunstproject geraakt, glad als een ritselende slang, spelenderwijs. De vooruitzichten van morgen om de geschiedenis te vieren met het ontstaan te luisteren naar vibraties voelt kunstzinnig de bijzonder mooie…

Terwijl de maan haar licht laat op de aarde laat vallen drijven wolken voorbij in een ongebroken stilte. Op zo’n moment lijkt het altijd zo of dat alles een geheim in zich draagt. Ingetogenheid past het best bij dat late uur van de avond. Misschien zijn wij mensen toch wel veel meer pelgrim dan we denken. Op het spoor van een onzegbaar geheim…

Kijk naar de bloesem en zie, de schoonheid van de wereld. Kijk naar het jonge malse gras en zie, de frisheid van onze planeet. Kijk naar het riet dat onbezorgd wuift in de wind en geloof, in vrede op aarde. Kijk naar de druiven en zie, onder onze zorg kan ze tot wijn kan verworden. Kijk naar de wolken en zie, hóe ze kringloop zijn.…

Borstels losjes opgetrokken, weelderig als ongeslagen touw een wereld vol met bezigheden lang verwijderd van gebleven, hij telt zijn zegeningen niet de eenzame momenten van buitengesloten zijn, van veranderingen die kwamen voor een zonderling dubbel met glazen, alléén hartstocht kent zijn geheimen die anderen hem nooit zullen vragen…

Rozenbloemenweelde in nazomer wekken verbloeide nabijheid op sluiten liefdevol de armen rond mij heen, Ik voel het.. mooi als een luisterlied nabij, zie eenden gezind verzamelen, dansen op tienduizend fonkellichtjes glanzend tegelijkertijd vermoeid zwemt hemelse zonneschijn als een redding.. vrolijk, vol ijver rustig, zachtjes drijvend…

Ik zet de laptop aan en ga naar YouTube. Klik op een van mijn favorieten. Het wonder van de onveranderlijkheid begint. De muziek, precies zoals ze toen was. Ze raakt een gevoelige snaar. Wonderlijk dat je die tijd zomaar kan terug halen. In mijn gedachten ben ik weer jong en het leven lacht uitnodigend. Betoverende schoonheid, jeugdige…

Het is rustig om mij heen alleen jij hebt zicht op meer 'k zie je ogen door glazen een beetje wazig, vind ik fijn verder door de nacht, almaar vooruit terwijl ik alleen met het verleden vrij volgen jouw wegen het nieuwe leven die ook ik zo graag bemin het is al laat, ontmoet jouw echo zij weerklinkt in mij, zal niet voor niks zijn.…

Ik zou zeggen dat de liefde een Goddelijk geschenk is. Dat het dezelfde liefde is, die ons ervan weerhoudt de ander pijn te doen. Ik zou je al mijn liefde beloven, als we elkaar waar dan ook zouden ontmoeten. En ik zou het je met mijn leven beloven, want jou te verliezen is mezelf kwijtraken. Maar opgesloten in patronen, houdt angst mij…