Vaarwel

terwijl je geur

waar ons thuis
op is gegrond
vervaagt & sporen
van je hongerige
mond en gretige
vingers van mijn
huid worden gewist
door de kille
lenteregens en

de ijzige wind

onze harde woorden
met afkeer gevuld
voorbij de helder
verlichte grenzen
van ons paradijs
verjaagt, kan ik
mezelf horen
fluisteren tegen
een wijze, oude
boom: wuif
vaarwel naar mijn

verloren liefde

Schrijver: Rob Hageman, 7 juni 2015

rohabvgmail.com

Biografie van deze schrijver

scheiding

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 150