Alle inzendingen van solveig

morgen ga ik verder waar je mij liet staan morgen ga ik verder met nieuwe dromen morgen ga ik verder waar jij niet kon gaan gisteren hield ik vast aan gisteren gisteren hield ik vast aan daar en toen gisteren hield ik vast luisterde niet naar jou maar nu hoor ik je helderder maar nu begrijp ik je meer jij liet mij niet los, maar…

mijn hart is leeggedicht alle mooie woorden verloren aan jou de naakte waarheid hangt stil om mij heen antwoord mij verdronken en verloren in je ogen verlangend naar jouw woorden keer je om en word mijn pen beantwoord mij…

Lieve kleine meid, je bloeit zo mooi, groeit zo mooi. Krachtig en zacht vlinder jij uit. Ik zou je willen cocoonen, in mijn hart in mijn herinneringen. Maar schat je vlindert zo mooi uit. Lieve kleine meid, vanuit mijn schoot, zo de wijde wereld in, open en vastberaden. Ik wil je behoeden en bewaren, maar jij kent die angsten niet.…

tranen stromen polijsten de randen, maar de groeven worden dieper woorden vliegen uit op ademstromen doen mijn hart verstommen jij bent zo dichtbij en ik zou schreeuwen als ik kon ik zou me vastklampen maar mijn tranen polijsten mijn woorden vervliegen op mijn ademtocht jij voelt en hoort, wind door je haren regen langs je…

alles wat ik nodig heb doe jij in mij ontkiemen alles wat ik nodig heb zoek ik bij jou alles wat ik nodig heb ontkiemt uit jouw handen alles wat ik nodig heb vind ik bij jou nu jij in mijn leven bent alles waar ik naar verlang doe jij in mij ontstaan alles waar ik naar verlang zoek in jou alles waar ik naar verlang ontluikt uit…

In mijn dromen kwam je binnen Overdag laat ik je nooit meer gaan Alles wat ik zoek Alles wat ik denk wordt waar Waar jij gaat in mijn gedachten In mijn dromen kwam je binnen Overdag laat ik je nooit meer gaan Ik verstop je naam in een gedicht Verborgen gezicht van mijn hartstochten Woorden golven uit mijn handen Spoelen aan op het witte…

laat me verlaat me gelaten rust ik mijn wolken bevolken lucht zonnestralen rijgen verlegen mijn regen wat brengt het einde van de regenboog ?…

wandel meander door mijn diepste dalen jaag me op leg me bloot laat brullend verlangen rusten in jouw schoot Luister Fluister wervelend verlangen Stroop me Vil me woord voor woord laat mij verstommen in jouw schoot…

Vergane dagen bouwden toekomst Zag, voelde en verlangde ik Nu sta ik hier, jij daar Verder weg dan voor je in mijn leven kwam verstreken dagen vlochten idealen dacht, hoopte en verlangde ik Nu sta ik hier, jij daar Verder weg dan voor je in mijn leven kwam Voorbije dagen spiegelen toekomst Denk, hoop en verlang ik Kom jij hier, kom ik…

Je spreekt en bouwt een muur Waarin mijn gedachten vruchteloos Een nis van enge geborgenheid zoeken Je schreeuw legt mijn oor te luister Maar het echoët slechts mijn wanhoop Vast te moeten houden aan jouw idealen Mijn wil strekt zich, tast steen voor steen Tracht muren te breken, er door heen te zien Tot zijn vleugels kracht krijgen…

Onderweg Langs paadjes en wegen Afsnijdend en via omwegen Ga ik mijn weg langs vergeten steegjes En via verkeerde zijwegen Steek ik kruispunten over. Men zegt wel: “Alle wegen leiden naar Rome”. Maar daar is niet mijn thuis Ik zoek de weg terug Naar jou…

Een woord om onrustige gedachten te ordenen Een hand Om dwalende ledematen te leiden Een oog Om een dolende ziel te hervinden Ik zag mij in jouw ogen In jouw handen In jouw woorden Maar ik wilde jou helemaal niet zijn Ga weg Uit mijn gedachten Ik orden Ga weg Ik stap zelf wel De wereld in Kijk maar Hoe ik mijn eigenwaarde…

dwangmatig handelend werk ik seconden weg plan ik 90 minuten in een uur mijn coconerende ideeën zoeken worstelend een uitweg om vervolgens in één slag te verliegen nu deint mijn uitgeholde geest op zeeën van tijd…

bonzend hard sloeg witte hand het land bloot raasde gulzig diep tot het hart en at en at land werd zee bergen eilanden tot wolken zeeën bevolkten witte schapenkopjes op kolkend gras…

In het huis Was de kamer Waar het wollige tapijt stemmen absorbeerde Het prikte aan mijn voeten Ik moest op blote voeten Zo voelde ik dat ik leefde In het huis Was de kamer Waar het bed kraakte als je ernaar keek De dekens een huis Een huis in een huis Mijn geheime hutje Buiten het huis Was de straat Waar stenen mij in verzoeking…

jouw armen, de bomen van mijn sprookjesbos ons behoedend voor de ouderwordende tijd hier worden dromen tastbaar en bewaard in een geborgen eeuwigheid…

luister, mijn handen omvatten het begrip Waarnaar mijn woorden zoeken Zie, mijn ogen spreken Tussen de regels door Voel, Zingend zijn woorden zachter Nog liever neurie ik mijn melodie Proef, mijn zilte tranen vloeien weg door jouw nabije ogen ruik de geuren van geborgenheid door stil en warm begrip weet je mijn liefste spreken…

Beslotenheid muren en geblindeerde ramen Ik maak me klein, de kamer groot Groeiend Dwangmatigheid Deur, ergens in dit omhulsel Is de weg uit, want ik kwam toch ook Binnen Echoënd Geluiden in pulserend ritme Walsen vanuit mijn hart Circuleren Roepend Ontvang ik mijn eigen woorden, Mij omhelzend tot warme deken, Cocon Kamer…

Toekomst ligt breekbaar In mijn gedachten Mijn handen vouwen zich In gebed om zekerheid Ik doop mijn pen In meren van verlangens En laat een waterval Het onbevlekte wit bevangen Mijn verlangens schrijvend Ontdoe ik mij van het blad Voor mijn mond en laat gedachten de einder zoeken Mijn handen ontvouwen zich Berustend in eigen kracht…

Kleine daden raken dikke snaren ontgrendelen woede wonden zweren wraak groeien naar binnen en van buiten lichaam helend maar nooit vergetend hoe het is getekend door jou…

Rampzalige spiegeling Stuitert voor mij uit Mijn stappen gaan voort Mijn lichaam wordt onttreden Armen schreeuwen houvast Zich vastklampend Aan strohalmen Rustig wiegend aan de waterkant Het rimpelende watervlak Overdenkt mijn daden Ik hoef alleen maar Te verzinken…

Jouw stoïcijns zelfvertrouwen Verscheurde mijn spiegel Verstrooide mijn zelfbeeld Over de bodem van mijn ziel Letterlijk onder de voet gelopen Je hebt mijn naam geroepen Getracht de snippers te vormen Naar jouw evenbeeld Maar het bleef bedrieglijk Anders Genen in je eigen kind Bleken gemuteerd Tot daadkrachtig wezen Ben je bang dat…

kom niet meer terug maar blijf niet dezelfde maar verander jou te ontdekken verlang ik voor eeuwig…

Ik heb slechts woorden Want iets scherpers Mag niet van de wet Kon ik maar zo hard schreeuwen Dat ik je breken kon Zodat je op zijn minst gebukt zou gaan Onder mijn pijn In mijn gedachten Ben je al duizend maal gestorven Trouw rouwend vloeiden mijn tranen Terwijl je ziel lachend Zijn vleugels uitsloeg En jij jouw woorden tot echo maakte…

Mocht je weten dat ik aan je denk dat mijn leven zich ontvouwt rond de plooien in de tijd van wel en niet dicht bij je zijn Mocht je weten dat ik aan je denk schenk dan leven aan mijn dromen zorg voor 't verdrijven van de tijd van dromen van tot werkelijkheid…

Kon ik vormen met mijn handen wat mijn hart in mijn gedachten legt 't zou zo helder ondoorzichtig zijn dat geen woord er een begrip voor heeft Kon ik spreken met mijn lippen wat mijn hart in mijn gedachten legt 't zou zo duidelijk onverklaarbaar zijn dat geen taal een vertaling ervoor kent daarom luister naar de stilte…

dichter danst pennenstreken kleurt witte lucht tot regenboog lezer plukt pennenvruchten voert zwarte dag tot schaterlach…

Als ik het had gezegd had je dan ook begrepen hoe ik van binnen brak en mezelf verloochende enkel en alleen om jouw liefde te winnen als ik het had gezegd had je dan ook begrepen hoe ik mij verborg mijn dromen sterven liet enkel en alleen om jouw liefde te winnen als je had geweten hoe ik heb geprobeerd om van je te houden als je had…

gedachten groeien oud, in jong lichaam, nog te onervaren om dit te dragen het prille leven op de proef gesteld omdat je niet mag zijn waar je nu bent verlaten straten onder sterren leiden niet meer naar huis dromen vleugellam geslagen vertwijfeld vragen naar een reden, maar kun jij stoppen wat je niet begonnen bent?…

Verlaten gedachten dolen rond in een uithoek van dit hart. Probeer te grijpen, te begrijpen deze vormen, dit ik. Ooit een naam gefluisterd nergens een luisterend oor. Probeer te vangen, op te vangen wie ik ben, waar ik hoor Handen leiden tot gesloten deuren lange gangen, blinde ramen. Probeer te lopen, te ontlopen die wanhoop, hun gedachten…