Netgedichten

netgedicht (nr. 5.252):

Woordenstrijd

Ik heb slechts woorden
Want iets scherpers
Mag niet van de wet
Kon ik maar zo hard schreeuwen
Dat ik je breken kon
Zodat je op zijn minst gebukt zou gaan
Onder mijn pijn

In mijn gedachten
Ben je al duizend maal gestorven
Trouw rouwend vloeiden mijn tranen
Terwijl je ziel lachend
Zijn vleugels uitsloeg
En jij jouw woorden tot echo maakte
Van mijn geschreeuw

Mijn woede kan met woorden nergens heen

Schrijver: solveig, 21 juli 2004

Geplaatst in de categorie: woede

woede

4.0 met 165 stemmen

22.392

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Brit, 16 jaar geleden

Elke keer als ik dit gedicht lees, raakt het me weer opnieuw. Geweldigmooi gedicht !

Sanne, 18 jaar geleden

Supermooi, ik moest een gedicht zoeken voor school, perfect!

rosalie, 18 jaar geleden

ongelooflijk mooi en is precies wat ik zocht om aan mijn dochter te sturen.

jt, 20 jaar geleden

Volledig met je eens! ik voel me net hetzelfde.

Kris, 21 jaar geleden

Dit gedicht sluit perfect aan bij een essay dat ik aan het schrijven ben over het controleren van woede nu, t.o.v. vroeger. Bedankt dus!

peter, 21 jaar geleden

mooi gedicht.

Lisanne, 21 jaar geleden

Deze woede ken ik. Heel mooi onder woorden gebracht.

K vd Linden, 21 jaar geleden

Ik vind dit gedicht echt heel mooi! Ik voel me zoals het gedicht vertelt...

reacticus, 21 jaar geleden

Heb het meerdere malen gelezen. Duidelijk, en raakt mij persoonlijk. Mooi gedicht.

Geef je reactie op deze inzending: