Alle inzendingen van stanislaus jaworski

Vaak gaat het om de simpele gebaren het schillen van de aardappels en de dikte van de schillen in het kritisch oog van een moeder die het, omdat ze ouder is altijd beter weet De spetters die je maakte bij het laten vallen in de met water gevulde, grote, zwarte pan waarin het heelal zou kunnen passen omdat er zoveel ruimte in het niets is…

Hun stemmen klinken steeds doffer boven de doden zweven engelen hun vlucht en onzichtbaar vallen witte veertjes tussen de vlokken poedersneeuw naar beneden Het maakt haast geen gerucht Tussen overwinning en nederlaag ligt het tussenland van overgave aan het niets waarin een vonk zich voortspoedt altijd onderweg…

Wat of ik echt van je borsten vond waarop ik antwoordde met groot en zacht Zo indrukwekkend dat een student uit Leuven van verwondering en vanwege wat tussen zijn oren van zijn fiets afrolde Maar dat het ook van de drank kon zijn of een kuil in de weg en dat ik je nooit doormidden zou zagen en nog een keer om niet meer alleen te zijn…

Zij noemt mij aap niet omdat ik lenig ben maar meer vanwege mijn droevige ogen Van één die in gevangenschap zijn hersenomvang af voelt nemen Weer terug in de natuur vrijwel onmiddellijk door een virus wordt weggenomen het went nooit wie je bent zingt ze zachtjes voor me heen wacht ze tot ik haar wakker kus…

Je zou gruwelijk wraak kunnen nemen me achterlaten met een gevoel van tevredenheid, minstens drie ribben op ordentelijke wijze gekneusd Niet omdat je agressief bent, maar jij moet je toch kunnen afreageren Ik was toevallig in de buurt en ja er tegen bestand, eerder daar geweest Ook zou ik denken dat ik je liefheb zoals een avond in januari…

Je zult de eerste zijn om te weten dat ik niet meer van je houd zoals de dennebomen hun hardheid verliezen in de zachtheid van hars geuren van hoop en hop verbranden van heksen het herinneren van kussen ontsnappen aan de aarde hemelwaarts gaan en neerslaan op onvermoede, lege plekken…

Daar hadden we het laatst over herkendende ons in het gesprek hoe verschillend we erover dachten en dat anderen op ons leken Daarna hebben we gezwegen je leunde tegen mij aan Een traan gleed uit één van jouw ogen ik heb hem laten gaan…

Zij bruint in het licht van de maan van de zon wordt zij tot stof omdat zij eeuwig leeft, nou ja zo lang als het bestaan dat op de eeuwigheid beschouwd potdorrie kort kan duren Voor mij is dat lang genoeg maar ik vraag niet van haar dat met onvoorwaardelijke liefde verder te verduren…

Er was licht die nacht de maan vol, er koerden duiven er was sprake van een onstuitbaar beven Beneden op het kanaal bij het San Marcoplein verstoorde een gondel het trage golven de gondelier roerde zich vooruit Het opende een rij van vragen van waarom nu en waarvoor Een boodschap van de goden van de oude dagen Waarom juist ik hiervoor wakker…

De vrouw slaat haar benen over elkaar zij waant zich alleen in haar nonchalance haarzelf bewegen is niet wat zij ziet waant zich alleen en onbespied Straks krijgt zij thee in de salon wat toastjes met kaviaar en een kus Op haar schoot leest zij gedichten vertaald in het Nederlands van Poesjkin Haar wangen worden rood en zij streelt haar…

Ik weet niet of ik je nog zou herkennen onverwacht op straat of in een schouwburg Je stem zal bekender zijn zacht met iets van staal erin ik heb je nog niet gehoord In mei het bloeien van bloemen de nectar door bijen gemaakt Lentehoning die zo licht smaakt nog niet met bitterheid geraakt De geuren blijven van je haar je huid als zachtheid…

Mijn vriendin die urologe is toch van alles van mij houdt terwijl zij met haar vinger in mijn innerlijke organen prikt Daarbij de Latijnse namen opsomt en de haar eigen ezelsbruggetjes om te onthouden in het Nederlands zelfs als ik haar lippen bedek Met kussen en strelen van haar G-spot zij als een raket omhoog schiet uiteenspat tot de…

Door levenskracht aan te raken lost het denken op en de schaduw van het lichaam verdwijnt Een gedachte is gevormd vraagt om een gebaar een oeverloos woord Het trilt op de wind droogt vleugels in licht wil worden gehoord beluisterd, begrepen en luchtigjes verder gedragen…

Het verlangen naar jouw armen blijft stof nu, je wilde immers gecremeerd uitgestrooid in een rivier en in een zee Jouw heengaan bracht een stoet van overledenen op gang naar mij troostend als een verstikkende deken De afstand naar de hel blijft mij vaag als hemelse harpmuziek en gefladder op zoek naar vleugels of een ladder…

Jij koos ervoor de rug te ontbloten te laten zien hoe de werklijkheid onder beklede huid kon zijn De vingers tastten naar stijfheid opgekropte emoties in vlees verpakt hoe zij je los zouden maken Weer ruimte in de lichaamscellen te lang volgepropt met narigheid met weinig gelukkig kunnen zijn Zo leerde ik van jou en jij ontdekte dat…

Hoe dat woord in het Frans en Engels hetzelfde geschreven bij uitspreken anders klinkt in het Nederlands stilt In alle talen vinger voor de mond en zucht sist door het lawaai om aandacht vraagt zich kennen laat kronkelt als een slang Tong uit de mond geurtjes proeft warmte van aanwezigheid over wurgen en vergiftigen peinst In de…

Alleen wij drie kwamen tot elkaar losten elk probleem met een indeling op gelukkig hadden wij het bij het verkeerde eind en is er dientengevolge nog hoop voor de mens We tripten van angst en onzekerheid naar overbezorgdheid voor het welzijn van anderen en daar tussendoor eenzaamheid, moedeloosheid en wanhoop kwamen uit op betweterigheid…

moest denken aan de dood een personificatie van de mens wat botten in zwart gekleed een kap over het hoofd waarin twee punten blauw er was ook nog een zeis scherp als een scheermes er was ook nog een zwaard want verschil moet er zijn zoals HEIN die altijd in hoofdletters gaat en praat…

Ik vind het buitengewoon haar oranje, opgestoken haar de met mascara bewerkte wimpers haar geblankette gezicht Hoe kwetsbaar men kan zijn verborgen achter kleur en vorm Zij pakt mijn hand en legt die om een borst zo zacht dat zij tastbaarder en breekbaarder wordt in het kloppen van een onstuimig hart "van mij" deelt zij mee en schenkt…

Als het ooit weer vriezen gaat de vaarten stijf bevroren de ramen met ijsbloemen bedekt jouw ogen die naar buiten kijken De tuin gelijkt een woestenij de bomen kaal tot op het bot op hun bast onze handen gelegd voel het kloppen van hun sap Zullen we blijven voor de maan of weggaan met de sterren Wil je niet meer het licht delen van een…

Je naam viel in een toevallig gesprek onder vrienden en bekenden Men lachte om je vergeefse daden jezelf te zijn onbegrepen boos op een wereld die je niet begreep een vuilnisbelt van weggegooide dromen Ik herinnerde me je nog, vol vuur bereid om alles op te lossen maar zelfs ik niet voldoende was om je te laten blijven…

Wij hadden het over de wind zand en golven van een verre kust dichtbij gebracht en glazig zoals ik jou in jouw ogen lees geen ondertiteling nodig heb in welke taal dan ook Toch bleef daarna het zweven wat meeuwen op een verwarmde wind Zij schreeuwden, weet je nog? Van jou en mij een foto in zwart/wit omdat het beter blijft dan onbetrouwbare…

duindoornbes gloeit geel in de laatste stralen licht geurt de wereld rond…

Zij slaapt in het gras op open veld Haar huid glinstert van morgendauw Zij heeft geen last meer van de kou Een speer trof haar met vol geweld De haren bewegen als gras in de wind nagels groeien uren natuurlijk door Vogels beginnen weer hun ochtendkoor dat geen gehoor in haar oren vindt De geliefde moet vergeefs wachten de stem…

vermoeden hebben dat ergens in jou een wereld schuilt voortdurend in beweging zoekend naar evenwicht daar bestaat de tijd niet zo van zichzelf vervuld als pruimen van goudgeel of van blauwpaars waar de zee telkens weer het zand van het strand kust hartstocht tot schuim slaat dat het water verder draagt onder je het beest voelen bewegen…

Zien hoe je terugkijkt vol vertrouwen, terwijl ik niets meer zeker weet De aarde voelt bewegen zelfs de regen niet meer troost het laagste punt opzoekt Vervolgens stromen naar zee en verdampen tot lucht en verder zweven…

Laat ik dan maar een gedicht schrijven Lily May Parker, geboren te Brugge op 26 mei 1981, enig kind terwijl mijn wortels liggen in Gent toegegeven ook in Java en Cracova Wegen heb gebouwd en bruggen waarin aan de onderkant mijn naam Van den Hemel, want we dachten de tijd gaat onveranderd voorbij aan kerken en namen van…

De nacht heeft ons vergeefs bijeengebracht en vervreemd van wie we waren voor elkaar We wachten op het morgenlicht het klepperen van een ekster wie straks het eerst opstaat de gordijnen openschuift het raam wat verder openmaakt…

Zul je voorzichtig zijn je plooien om het gevaar zodat het jou niet raakt jezelf onschadelijk maakt want in het gewone schuilt gevaar zoals een ijsberg zich ten dele toont…

Het is de muziek en wat de een wat droeviger raakt dan de ander Waarheen, waarvoor deed het op mijn manier de dood tijdloos maakt een jukebox historie wordt We dansen in een armoedig café het enige licht van een jukebox komt Paul Anka "Happy Birthday ..." zingt Jouw buik vooruitstrevend mij ontmoet…