Netgedichten

netgedicht (nr. 22.126):

groei

vermoeden hebben dat ergens
in jou een wereld schuilt
voortdurend in beweging
zoekend naar evenwicht

daar bestaat de tijd niet
zo van zichzelf vervuld
als pruimen van goudgeel
of van blauwpaars

waar de zee telkens weer
het zand van het strand kust
hartstocht tot schuim slaat
dat het water verder draagt

onder je het beest voelen bewegen
in het water, het land, in de lucht
de warmte van het vuur in de haard
vreemd genoeg jezelf gedragen voelt