825 resultaten.
moordwijf
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 117 evenzogoed heel graag gezien
haar hakjes - klikklak monogaam in hun geluid -
gehoord nog voor ze langs
de randen van bewustzijn loopt
uitgerekend nu
uiteraard geen mens die er aan denkt
een blik waardig gunnen is
de bodem van fatsoen verkennen, maar
stiekem leeft er de nieuwsgierigheid van op
wauw...
kruipt uit de ogen van verlangen…
uitkijken
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 104 voorbij de gekte
kijk ik naar een kleine stal
ik zie een kind
en het verval
van menselijke dromen
treed naar buiten
in de aangevreten vredigheid
van een goede wens
ach
we zijn maar marionetten
in de danse macabre van
het welzijn
van de mens…
robes van klimop
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 93 een ongehinderde dag
waarop vrouwen hoogstemmig
zingend wel en wee vereeuwigen
hun barensnood vol woorden
als vlinders rond het dak
waar kleine kindjes smakkend vragen om een
tepel melk, zo’n dag
dat mannen hitsig tegen muren plassen
gemak zit in de wassen neus
van ruwe taal vol krachtige beweging
want ze dragen hun zachtheid in vereelte…
alle goeds
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 78 in mijn blote hand
blijft zacht jouw warmte achter
voelbare liefde…
avondgevoel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 81 zeewater, onverwacht uitéén gevallen
in talloos spiegelende scherven
rood en purper roepen ze
de ondergaande zon
een noodkreet lijkt het
dit uur vertrekt nu,
bijgelicht door wat
er onder grijze wolken door
verschijnt
roze sfeer
drijft lichtend verder, kleurloos
rolt de maan vanachter grauw
het schouwspel
schijnt volmaakt door
schoonheid…
aftakeling
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 vandaag trekt de wind aan
hij blaast deuren heen en weer
het bovenlicht klapt onrust
door de gang
buiten loopt een regenjas
gevuld met de terloopsheid
van een regenachtig uur
aan het stuur van en passant
vecht een tas
om stil te blijven
hangen is een werkwoord
dat zijn lading dekt
vanuit de natte bomen trekt
een koppel spreeuwen luidkeels…
straatbeeld
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 119 haar zwart gelakte lijf
werpt rood gestift verleidelijkheid
naar hen die in ’t voorbijgaan
stilstaan, in haar blik
de glimlach die ze biedt
laat duizend geile standjes zien
ze wordt gebruikt
en bovendien voorziet
haar grote nood
het spel van samen zijn
hoog op hun benen
wenen zwarte ogen achter
een gordijn…
dan het nu
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 102 wolken drijven
vechtend, om hun kleur
vanuit de grijsheid
op te tillen
hier op deze aarde
bloeit nog wel een bloem
de bomen schatten
waarde in
en rusten in de grond
de volksmond noemt
de herfst
het hart
voelt koude winters
in de splinters
van wat oude tijd
en spijt verwoordt
wat ooit tot nooit
gezegend is…
ach vriend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 93 jouw paradijs was leeg
er stond een hek dwars doorheen
het water twijfelde in stille poelen
ach, de kikkers riepen wel
libellen sprongen herwaarts van een blad
de kwel stond leegte
uit te huilen
schuilen binnen groen lukte niet meer
toen kwam een feloranje vlinder
zonder hinder in jouw huis
ze droeg de hakkels van gewond zijn,
maar…
bronsgroen eikenhout
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 98 op de landweer prijken bomen, ze
komen uit een tijd vol kracht
hun blad verliest nooit meer de glans
die aangebracht door sterke handen
alle tanden van de tijd trotseert
daar liep de Peelman, immer trots
geen dassenburcht, geen hol
waar vossen schuilen, is er ooit ontsnapt
aan de stoere aandacht
van dit mooie mens
een gouden blad, een kale…
verborgen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 81 je zit verstopt
onder rotskleed en een koude dag
ligt de vaste tred van toen
ik zie schoonheid bloeien
zwijgzaamheid
verkleurt gevouwen handen
hun palmen schuilen in
verdriet
achter zorgen scheurt de maandkalender
uit jouw schrijverszucht
wat woorden
die je
achterliet…
bloeden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 88 ik schrijf mijn letters
in rood
dichtbij mijn hart, waar
dood en leven één zijn
en ik laat
de negatieve dag
een overgang naar zonlicht maken
achteraf kijk ik terug,
de zegen van een priesterhand
rust op mijn wang, en
op mijn rug
zijn woorden
rust en liefde rond
een kleine grot
verwijzen naar het lot
en niet – naar bange oorden…
standplaats
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 92 daar te staan
tegen een bakstenen muur
lucht in te zuigen,
met getuite lippen
langzaam
uitblazen,
rust vinden
in wijdte rondom
benen gekruisigd door
zichzelf
wederhelft
gevangen in schaduw
de terugblik
naar jezelf…
tranenbuik
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 emoties klotsen tegendraads...
een roep om vrijheid,
waar monden spreken onder
klankloos verdriet
er ebt een glimlach weg
tussen hart en hoofd
de dagen
sluiten zich tot één
lafenis breekt
losse woorden uit hun vorm
en vlindert ze naar buiten
de ruiten van het eenzame huis
spiegelen de morgenzon tot
gruis op rode daken…
lila
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 180 alles wat er rest is een
armband rond mijn pols, een
glimlach achter glas
en
stilletjes herinneren
ik zaai het zaad van lila klaprozen
ik zegen ze, heel stil
de wil om ze te laten bloeien
overschaduwt het geheel
het zijn er veel
een glimlach over warme aarde
het zijn er minder
dan de waarde van
de hinder en de tranen in mijn keel…
en nu
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 121 loop ik langzaam terug
proef hoe het ooit voelde - toen ik jouw kist
op mijn geschokte schouder droeg
blauwe plekken denderden
tot wonden in m’n ziel
waar touwen, geleid door liefde
heel zacht
jouw lichaam lieten gaan
tussen zand en warme wensen
leeft de hemelsleutel in jouw hand
het hart van vele mensen
aan de rand - ze
treurden…
wisselkind
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 zoals het wit steeds feller wordt
als zonlicht ongehinderd straalt
kleine vogels overvliegen, tot hun vlucht
de tijd inhaalt
en onderin het gras
bloeit mei al in de kleinste bloemen,
wit- dat goud en geel omrandt
haar kleine hand
plukt immer weer
het beste van de overkant
zo doet het
minder zeer…
knalgeel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 66 we plukten paardenbloemen,
braken er de knoppen af en
legden ze langszij
de stelen trokken we in
smalle repen en weekten ze
tot kromgetrokken kleine krullen,
ongelijk maar wondermooi
een handvol kralen spiegelde geluk
aaneen gehaakt
door kleine vingers
vormden ze voor moeders dag
het mooiste wenscadeau
zo ging het toen
als dank een…
wensput
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 102 mocht je hem vinden
en munten dragen in een oude buil
werp ze, gooi ze kringen makend
in een roerloos oppervlak
en sta er stil voordat
het dak zijn spanten kraakt
de voordeur sluit
de mat zich naar een voetveeg buigt
met open handen
gericht naar de zon ontvangen
wat de waarheid weet
mijn zonnehoed draagt gaten…
balts
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 68 (de kopjes buigen links en rechts, ze
deinen terug, totdat hun snavels elkaar
raken … )
water laat ze kringen maken
kleine spatten
kristallijn zo lijkt het, waar de zon wil zijn
het licht weerkaatst en wind haar druppels vormt
in toverachtig licht
hoog geheven vangen trage ogen wind,
subtiel in de verwachting van dat ene kind
geborgen,…
april
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 107 lieve schat
jouw seringenboompje kleurt al
met de dagen mee, haar groene waas
steeds uitgesprokener en paars
licht op, binnen de tere knoppen
het is een wachtster,
een tere nimf, steeds zachter
wijken kleine blaadjes voor hun
zoete binnenkant
nu deze maand in aanvang droef
begonnen is, vertoont jouw blijdschap
lieve tonen, in het donkerdere…
carpaal tunnelsyndroom
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 84 de onrust in mijn ene hand
trekt voren door de nacht, de
andere houdt - rustig nog -
mijn zere vingers vast
ze branden gaten in mijn slaap
ondertussen gaapt vermoeidheid
als een grot vol scherpe punten
overdadig en steevast
vergaat de wil tot schragen,
want het dragen kent geen grenzen
meer
elke keer slaapt slechts mijn hand
en elke…
paasdag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 176 in den beginne
was er alles
overweldigend het bladerdak
der subtiele bescherming en dan
de zon erdoor
in den beginne
sloeg de slang zijn lijf om
ruwe schors, de stamvader werd
stil
op het laatst een aardkorst
kil vanonder grof geweld
en duizend gele bloemen, vastgesteld
op slechts die éne dag
het mag een feestdag
heten…
opstanding
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 87 onder de oude herfst beweegt al
nieuwe lente, spaarzaam krijgt
gestorven blad een glinstering vol
kleur
dwars doorheen de broze nerven
verven bloempjes zacht het bruin tot goud met wit
hoe wrang toch deze winter is- ze zijn er al
en laten mensen glanzen
het geeft niet dat het koud is
de treurzin van de kortste dag
verlangt niet meer…
's nachts
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 105 de maan, slechts als een kleine sikkel,
sluimert in haar glimlach tussen
talloos twinkelend vertier
hier, op deze koude aarde
ligt het water onder vorst
de bomen hebben zich teruggetrokken
in hun schaduw, met schorsen als
een harde korst op eeuwenoude
wonden
maar daaronder kruipt het leven
zevenspikkelig omhoog
gevangen door een wrange…
afscheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 485 we hielden jouw hand
vast in de onze
kusten jouw koorts
we streelden jouw wangen
en we lieten onze tranen los
in vrije loop
je mocht gaan – we wilden het niet –
het verdriet was groot
toen je ons verliet
maar toch zijn we blij voor jou,
jouw pijn is weg
de koorts gesust, jouw rustige slapen
zacht gekust
in dankbaarheid, in…
omzien
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 195 jeugdherinnering
ze neemt de autoped mee
dromend van vrijheid
tegen bakstenen muren
leunt de schaduwkant van ooit…
okkernoten
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 76 het venster zonder uitzicht
slaat een kruis in zijn verhaal
onwrikbaar plukt de herfst
de bomen kaal
hij laat hun takken staken
winterkou betreedt het spel
vol witte sporen
op het kale vel
van wederhoren druppelt fel
ontdooid geweld
het laat zijn onheil braken
doch de notenboom draagt vruchten
in het zuchten van de wind
het zomerkind…
zondagskinderen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 121 en dan kerstavond
met ons pap mee naar de mis,
de enige in het donker
honderden kaarsjes
en een donderende vrede
thuis
streek mama
lakens glad, ze waren geborduurd
met rode sterren, afgevuurd
rond groene krans
elk bordje gaf een kerststol
elk gezichtje
droeg de glans
van duizend lichtjes
en hield dat - de nacht uit -
vol…
warm
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 107 in mijn wintertuin slechts
een roodborst, oude vorst
en ik sta bevroren op mijn plek
de vogel zoekt tussen de sneeuw
zijn snavel witter, als hij kruimels eet
en vet, hij
danst op randen van versteende potten
de vleugels vluchtig en zijn borst
geeft licht
ik sta bevroren
warm mijn tepels met mijn linkerhand
de ander houdt het vast…