825 resultaten.
pekelzonde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 74 als dan jouw vingers
boterzacht
sluipen
kruipend hun weg vervolgen, stil
jouw stem, het zwijgen klinkt
als een bekentenis
ik knik en achtervolg de blik
uit jou, jouw ogen pogen tot
het niets, zeggende dat
zwijgen toe stemt
ach
ik lach
en laat jouw vingers grijpen…
wereldwijd
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 151 jij en ik, we zijn
zelfs als de afstand groot is
altijd verbonden…
regelrecht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 61 het hart roept de ziel
schreeuwt
haar geeuwende nood
van eigen loslaten
waar praten we?
waar liggen we
weer hand in hand
waar
verblijven we boven verstand
in aardse woonsten?
ach
de allerschoonsten
blijven haken, in
het tussenland van
alledag…
gipskruid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 83 ergens in de ruimte
dwarrelen woorden rond de mal
van nieuwe vormen
er hoort een glimlach bij
een frons en twintig vaste regels
onder tafel schuift een voet
ze raakt mijn tas vol bundels
het genoegen van een hart,
het vragen in een hoofd
de grond van alle dingen wordt
geloofd
de geur van bloemen kruist oneindig
sluit een pact met wit…
de zachte dagen van Kerstmis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 165 waar de wind ook gaat,
gedachten waaien mee
naar ooit en het verheugen op
een witte wens
elk mens is klein in dit geheel
we zetten bomen op
verlichten weer die oude stal (de interval van nu)
ook als het kindje huilt
hij maakt wat harten zachter
waar nog hardheid rond de dagen schuilt
de bombe van toen
sluit stil onze maal - tijd…
schijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 206 mijn schaduw en ik
een verbintenis in de
roodkoperen zon…
eind december
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 201 broze tijdgeesten
zwevend in hun stralenkrans
brengen ze liefde
op de drempels van oudjaar
hopen mensen op vrede…
lotus
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 75 nu zij haar naam op handen draagt
met vingers in de mantra van
een stil moment
vergeet haar lichaam, dat
de zon zijn stralen zendt
en de wind uit alle hoeken
zoekend rond
haar benen slechts verdwenen
ontij vindt
dit kind
haar heiligdom nog ongezuiverd
huivert, onder zoveel kou…
uitzicht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 75 rond een kerk knielen huisjes
ze zijn devoot en houden blinden dicht
de buitenwereld slaapt in
oude volksverhalen
slechts een oogwenk verderop
scheert de snelweg rakelings langs
trage dijken en daarachter
nog een slootkant, met wat riet
je ziet
dat waar de tijd in stilstand
naast de bermen schuilt, je oog getrokken
wordt naar meer…
negen december
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 64 vandaag dacht ik aan een kind
ze draagt de namen van een bloem
en laat de winter bloeien
ik denk dat ze ook mooi is, ergens daar
waar ik niet meer kan komen
vandaag dacht ik aan een kind
ze was mooi en zong van hemelsblauwe
vogels, van de bomen en
het gras
haar graf ligt onder koude aarde
vol verlangen opgewarmd
door wie ze was…
zie maar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 134 zoveel doorkijkjes
bepalend in het uitzicht
doe je ogen dicht
en open jezelf voor meer
dan die oppervlakkigheid…
ogennood
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 81 braakliggend, koud
ligt de afstand tussen toen
en nu als ouder craquelé
in overgebleven glas
wat was verblijft doorschijnend
in de spiegel van vandaag
je draagt het immers bij je, in jouw vragen
zonder antwoord
in het willen zien
en in de nood niet te vergeten
dat haar lieve trekken
zich slechts vormen, naar
jouw eeuwenoud stramien…
na de tiende maand
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 116 oktober eindigt
door een boterzachte herfst
wordt bladgoud gestrooid…
wachtruimte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 85 zo’n blaadje
cirkels schrijvend
aan een draad, gesponnen door
november
het lijkt een stil gebed
welhaast smekend, als het
zonlicht brekend in de oude nerven
scherven vol verkleuring
zet
ach, het leven schenkt opnieuw
het wacht onder de vracht
van afgestorven hoop
de samenloop van toen en ooit
is weggegooid
in lege glascontainers…
uit het hart
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 162 elegie des doods
mijn treurzang beklijft jouw nood
het lichaam huivert…
afscheid van gisteren
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 134 het groen is oud
de regen koud en in
het gras
verdwijnen resten van de zomer
onder het rode klaver
schuilt een klein kadaver,
het was een witte rups
de zijde rond haar lijf
blijft ondanks alles
dat beklijft
ofschoon er nog geen
naam aan kleeft, zweeft
heel imaginair
een vlinder naar vandaag
ze doet het graag en spreidt
haar glans…
terugslag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 in de binnentuinen van de herfst
trekken vogels terug naar huis, hun
vleugels ruisen zachte wind
onder te trage bomen
herfsttijloos en oude bladeren
herijken het gevoel
de waterloop van alledag
mag namen hebben en een lach
die zoemt rond oude wonden,
want
de toegezonden tijd
vermijdt
geen zorgeloze grappen…
eindig
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 170 de zonnebloemen zijn gestorven
hun oude goud verkleurt naar grauw
en bruin verwerkt mijn wintertuin
het huilen van de regen
een kleine engel slaapt verkleumd
zijn hoofdje leunt tegen zijn arm en warm
verlangt zijn hart
een moeder in haar laatste uur
verschuift haar liefde voor de duur van
eeuwig in verbinding
nu waait de wind hun stille…
lievelingskleur
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 86 ik herinner me de dag
waarop haar muts
tweeduizend bloemen droeg
ze sprankelde
ik zag haar kracht, de
fijngevoeligheid omdat -juist nu
een klaproos zoveel liefde bracht
wat was ze mooi die dag
haar hart bewoog van toen
naar ooit, ze zag, ze lachte en
ze overwon
de barrières onder deze zon
voor eeuwig zacht gemaakt
zoiets raakt je…
Ria
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 100 ik had een ster voor je geplukt
ze straalde als kristal en vond haar
vorm in jouw hart
nu ben ik al mijn woorden kwijt
ik zoek ze onder tafel
tussen hopeloosheid en verdriet
het stof vervilt tot kleine beelden
die als je achterom ziet
zachtjes sterven
ze zwerven door de echo’s van vandaag
ik zoek ze en ik ren er middenin
maar ja
daar…
flirtage
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 86 de stille taal van wenkende ogen, de
mondhoek opengebroken in een
glimlach, dwars door sleur
een open deur, zo lijkt het
tanden prijken wit
wimpers waaieren de vaste snit
van zwart omlijnde blikken
en het schikken van
haar lange been
dat hooggehakt de zet bepaalt
verlangen lijkt op slag verdwaald
in openstaande boezems…
tijdsbeeld
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 78 op de valreep van de herfst
luistert elke vrucht voor vogels nauw
ze gaan als gauwdieven verzamelend, totdat
het grauw van deze tijd
verspreid het rijpe fruit inhaalt
de dag sluit eerder, nu het meerdere
verscheiden onzer zon vanachter
grijsheid naar omlaag schijnt
daar verdwijnt het schemeruur
in als het meezit, rode wolken
als de…
lief mens
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 232 ik groet je met mijn hoed
en met mijn jas
ik draag een kruis –je weet het niet
je ziet het pas als ik
mijn ogen in de jouwe zet
en keurig net
vouwt zich mijn jas
mijn hoed verlicht zijn rand
en zacht
heel zacht
vouwen mijn vingers
rond jouw aangeraakte hand…
roze
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 145 haar naam danst als een veld vol bloemen…
ze steelt mijn hart voor
altijd uit mijn blije ogen, ik leg het graag
blind voor haar neer
stil ontroerd vindt heel mijn wereld
slechts verwondering en zacht
zing ik van poppedeintjes,
van een maannacht vol geluk
groot en rond verraadt haar zachte schijn
dat licht heel toverachtig pril kan zijn…
contact loos
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 146 die vervaging...
alsof het er niet toe doet
glijdt het voorbij, rent weg
verbergt zich
in de brij van niet meer weten
meten stappen steeds dezelfde pas
het gras is groen, maar
wat nu
als verborgen achter glas
de wijdste blikken er nu ook
niet meer toe doen?…
bloesem
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 142 (april 2015)
wetend, dat hier niet alleen maar
lente bloeit...
er groeit een wondertje op
wattendons, de wereld gonst geluk
klein spul en witte sokjes
een jurkje zonder smuk, gebloemd
met zoveel liefs
in de verte blinkt een Barbiepop
een roze fiets, een poppenwagen
een zacht gebloemde meisjesjurk, daar
zomaar in het niets…
over het water
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 84 nu buigt het gras
het ligt vermoeid ter aarde, geen
bloem die nog de kop
opsteekt
de uiterwaarde kruimelt droog en wit
verhitte stukken zand
aan land de frisse schaduw van
een mensenhand, gebouwen liggen stil
te bleken, in de harde middagzon
heb ik het stil bekeken…
boomloos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 103 er ligt een vogel
in het gras, de vleugels
glanzen nog
rond zijn gebroken lijf
een enkele madelief buigt
stil in afscheid
als respect voor het gedane,
als de eeuwigheid
van
nooit voltooid…
weet jij het?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 68 ik gedenk in respect
kende je niet
toch doet dit besluit
verdriet, het brengt me naar
een plaats waar - handen naar de keel
achter brillenglazen sust
de schampere lach van het leven
geen oordeel,
slechts het gunnen van jouw
zelfgekozen rust…
afscheid van een pennenvrucht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 73 op tafel slechts één rode
anjer, bloedrood schreeuwend,
vuurrood dood
een fruitvlieg dronk van zoete wijn
haar vleugels kleefden
aan het zilte glas, doorschijnend
zijn het uitzicht -en
dat rood
ik spreek in raadsels, want het zingt
een requiem vol pijn…