inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 57.692):

eindig

de zonnebloemen zijn gestorven
hun oude goud verkleurt naar grauw
en bruin verwerkt mijn wintertuin
het huilen van de regen

een kleine engel slaapt verkleumd
zijn hoofdje leunt tegen zijn arm en warm
verlangt zijn hart

een moeder in haar laatste uur
verschuift haar liefde voor de duur van
eeuwig in verbinding

nu waait de wind hun stille namen
naar voorbij

voor hen en mij speelt hij het lied
van altijddurend samen

... bij het afscheid van mijn lieve vriendin Ria ...


Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...gedicht.php?fotogedicht=eindig

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 11 november 2015


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 170

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
kerima ellouise
Datum:
13 november 2015
Heel mooi ...je voelt, hoort de stilte ...
Sterkte!
Naam:
Lisa Leyten
Datum:
12 november 2015
Ach, wat vind ik de eerste strofe toch prachtig: inhoud, sfeer en metrum lopen samen in droeve tred.
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
12 november 2015
Emoties komen boven bij het lezen. Bijzonder gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)