biografie: switi lobi
Dichtersnaam: switi lobi
Ik ben Anja en teken op wat voelen in mijn hoofd vertaalt. Mijn echtgenoot en maatje Paul zorgt daarbij voor de prachtige foto-impressies.
Samen vormen wij het kunstenaarsduo dat publiceert en exposeert onder de naam
switi lobi.
Website: www.switilobi.nl
Mijn eerste gedichtenbundeltje heet 'vlindersteen' en is in eigen beheer uitgegeven.
Mijn eerste Wilgje heet 'doorschijnend' en is een gedichtenbundel.
Het tweede Wilgje heet 'blikveld' en is een gedichtenbundel, met prachtige full colour illustraties.
Het derde Wilgje heet 'verbeelding' en is een prachtige, compleet uit full colour fotogedichten bestaande bundel.
De bundel 'Verloren Lopen' gaat over mijn moeder, die Alzheimer had en beschrijft hoe ik deze periode persoonlijk beleefd heb. Deze met een aantal zwart/wit-fotogedichten geïllustreerde gedichtenbundel, is uitgegeven bij het Nederlands Auteurs Bureau. De opbrengst van deze bundel is in zijn geheel bestemd voor Alzheimer Nederland.
Verder heb ik meegewerkt aan diverse bloemlezingen, waaronder de gedachtenisbundel 'Stille Herinneringen' en de verzamelbundel '1000 schonen' van Marije Hendrix die uitgegeven is door uitgeverij Betelgeuze. Mijn gedicht 'Zijper lof' heeft de tweede plaats behaald tijdens de gedichtenwedstrijd van Bloeiend Zijpe 2015.
Voor informatie over alle bundels kunt U me via mijn website benaderen of mailen naar: acm.visser@quicknet.nl
Inzendingen van deze schrijver
825 resultaten.vuurduvel
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 
122 eenmaal daar, de voeten gestrekt
tot aan het warmste gedeelte
gedachten staren slechts
de vlammen geven ze
een eigen leven
ze gaan spoorslags
op de loop voor knopen
in je buik en vaste vormen
door een oververmoeid
bestaan
eenmaal daar gegaan
sluiten ogen zonder slaap
de warmte trek...
zwaluwstaartjes
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 105 gisteren nog hun hoogmis
vierend, rond wit
en grijze wolkenflarden
gelijk de vluchtige kokardes
op mijn zomerhoed
geplukt uit goud en lilablauw
de trouwe kleuren
in een vlinderlicht bestaan
ze moeten gaan
mijn kleine vrienden,
hemelhoog wuiven ze hun laatste groet
dat doet me goed
...
wasdom
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 102 in mijn tuin bloeit de Weigelia
hij hurkt bescheiden tussen groter goed
en alles wat hij doet
is zachte bloemen geven
om het even hoe de dag is
of gemis, in het doorweven
zelfbehoud
in mijn tuin
groeit de Weigelia, jaar na jaar
nu hij de ruimte krijgt
en ik hem -voorzichtig- binnen
al...
moederschap
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 82 zij komen tot me
met sprekende ogen en
het hart op de tong
ze geven liefde
ik kijk terug naar wie ik was,
ook in gebreke
ver heb ik gekeken
zag heel veel goeds, doch ook
te veel dat anders kon
maar ik leef vandaag
en houd heel graag mijn zachte doeken
in een heldere zon
daar dan...
perron
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 89 als ik wachten moet
een mijmerend station
onder mijn voeten
bedachte levenswegen
in gedroomde richtingen
zwijgend
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 147 laatst liep ik
tussen witte stenen
ze droegen namen en
hier en daar een ster
maar ook kwamen er
naamloze witte
indrukken voorbij
voor hen neem ik vandaag
een extra stil
moment
ik vraag me af
wie hen heeft gekend
of zelfs nog mist
van deze aarde weggewist
en klankloos opgetekend
i...
barst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 precies daar
op de scheidslijn van
kunnen en willen
gloeit de rode draad
in volledig bewust
aanwezig zijn
het sust geen geweten
vergeten daden vragen
toch hun tol
goedschiks of kwaad gedacht
bij elkaar gebracht
voelt alles als de diepte
van een grove barst,
traag en vol
met voete...
binnen het duister
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 107 het is dat moment
waarop dieven schuilen
in het donker
aan niets anders denkend
dan de steelse wegen
van hun pad
het betasten van
een deurkruk, die
voorzichtig neerwaarts buigt
een knisperend geluid
dat slechts de
scherpste oren spitst
opgesplitst aandachtig
achter een voorhoofd
vol...
westwaarts
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 102 de wilgen houden hun
gezichten naar de zon gekeerd
ze kijken over water,
rietveld en moeras, als was
de tijd van eeuwen terug
verstild in ogen
blijven staan
zo tussen woeste takken
schuilend, al een simpel nest
als oorsprong voor wat klein geluk
in stukken eierschaal en veren
blauw gek...
aandoening
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 191 zo op het oog
niets aan de hand
ze was blij
een glimlach
tussen haar verhalen
op een aangezicht vol
zachtheid
in verwondering
nabij
drie dagen later
opgebaard in rauw verdriet
mijn liefde liet niets
te wensen over
slechts een afgrond
boven
stilstaand water
pas na jaren bleek
...
emotie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 91 het is waar kippenvel langs
benen gaat
tot in haren laat ontwaren
dat emotie levend is
zelfs al mis je meer dan tastbaar
voelen, zoals een hand langs je gelaat
of strelend zachte armen
in een warm gebaar
het is het ooghoekmoment
de tonen van een melodie, de
lach van pasgeborenen
een...
creatie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 196 van wie het komt, ik weet het niet
prompt in beeld gezet toen
scrollende belangstelling
langs schermen vol sculpturen gleed
haar creatie deed de rest, want
ik zag innigheid en leed
een zorgenvol verschijnen door
het kwijnen in tekort
dit moederbeeld, dat groots
mijn liefste ogen trekt...
wandeling
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 99 aangepaste stappen
als de kringloop van wat was
gaan- voet voor voet
hun weg
langs zelfkanten van steen
en flauw verlichte ramen
komen gedachten samen
deurloos vormen zij
wat over is
er bloeit al geel in het struweel
en op de grond
opent zich langzaamaan
de zucht van de natuur
op zich
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 112 ik zoek iets meer
dan die gemoedelijkheid langs mijn huid
van kruin tot kuit strijkt
ook verwachting tussentijds
scherpe tongen, met
een vlammend commentaar
maken slechts onzekerheid waar
ik buig en laat mijn haar
in sluiers naar beneden vallen
gelijk als het gestorven blad
van still...
sneeuwengel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 143 buiten zuivert wit
de donkerste gedachten
binnen wachten uren tot
ze omgevlogen zijn
het witte beeld dat zachte
vormen weeft, schuift
stilletjes voorbij
ze fluistert dat ze vleugels heeft
tot in de mooiste dromen zweeft
heel helder
en dichtbij
waken
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 96 uit doelloos duister opgestaan
de stijfheid weggetrokken door een buigzaam,
vroeg begin
het levenloze licht verrijkt naar meer
dan fletse beelden
weelderig begint de dag
mijn slappe buik verdraagt de trage stoelgang
van de eerste vaste norm
een arrogant geworden dichter
is in vorm; hi...
uit zinnig
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 115
zo wandel ik door woorden
trek ze aan en
stoot ze af, de
richting onbepaald
hun eigen graf
begraven in een vreemd geluid
ik hoor een meeuw
zijn schreeuw lijkt
veel op uitgestorven klanken
wrang weggetrokken
uit het laatste geluid
dat heelhuids langs
mijn oren vloog
hoog, heel l...
stille groet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 toen stond ze daar
ze wuifde met haar blonde haar
ik keek en dacht
heel zacht aan wie ze was
zo lang geleden
eenzaam weggegleden
in de stilte des doods
vergeet ze niet om groots
herinnering te zijn
en dat voelt fijn
ik raak haar aan
met heel mijn voelen
en mijn hart, omdat eeuwig...
wuifwilgen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 139 ze staan er nog
de wind, gevangen in hun kruinen
struint de kale takken door
je hoort ze zachtjes kraken
en hun blaadjes raken
stil de grond
de vooravond van winter
wint met lange passen tijd
je schuifelt mee en kwijt
melancholie aan koude voeten
met een neus vol rottigheid
het laat d...
alle goeds
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 lief klein lichtpuntje
in een hoopvolle wereld
wens ik je vrede
verschijn als nooit tevoren
als het leven donker lijkt
maandagochtendgevoel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 139 de stad ruikt vreemd
een beetje eenzaam zelfs
ontheemd misschien
er hangt een geur van– bijna fris
alsof tijd maar net begonnen is
het leven aan te maken
van daar uit loopt haar rode draad
tot aan de eerste ademteug
die gaat
vol levendig verkeer
dan weer
een fiets, de bus, een auto
...
paskamer
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 102 levenloos wit marmert wangen
het licht gaat gepaard
met wat ogen willen zien
er hangen harde haren
rond een uitvergroot hoofd
begeerte dooft op slag
de hang naar meer is verdwenen
in het wenende licht
één vierkante meter grond
beweegt rond afgetobde voeten
het gezicht in ruw geplooid...
wederhoren
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 116 op een plek waar we één zijn
spreekt het hart het sterkst
tot zachte, open ogen
een arm rond gebogen schouders
ontspant je, totdat pijn
door voeten heen de aarde raakt
zoiets maakt je blij
en in dat grote lijf van mij
bloeit hoop
als nooit te voren
wording
netgedicht
2.5 met 4 stemmen 142 vandaag ben jij
en ik
ben er ook
tot aan de laatste snik
van wat we doen
vertalen we
herhalen we
weten we
dat samen ooit alleen zal zijn
we weten het
als eenheid,
als de uitgebogen tijd
niet meer
van ons is
ideaalbeeld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 149 mijn moeders grootste vriend
was niet alleen een steun en toeverlaat
haar dagelijkse schietgebed betrof
het resultaat van nachtenlange zorgen
waardoor hij niet alleen verloren dingen vinden liet
maar ook verdriet een plek moest geven
haar leven klopte veel en lang
met felle slagen tegen e...
piëta
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 130 haar moederhanden rond
zijn dode lichaam
in een wanhopig gebaar doet
ze zijn naam de eer aan,
die gestorven op haar lippen
levend in haar adem ligt
want elk gezicht op beter
lijkt verloren, in een boze droom
zonder schroom bedekt het naakte weten
nu ons aller wereldtaal
opgedeeld in ...
liefdesgift
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 142 in haar vorstkoude handen draagt ze
een warme jas
ze geeft hem aan degene die hem past
en legt zachte woorden in haar mond, ze wast
daarmee het schuldgevoel
dat doelloos rond haar slapen doolt
in de haard verkoolt het laatste hout
en haar laatstgeboren kind
krult zijdelings in slaap
...
eindspurt
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 202 nog een jaar, dan telt haar leven
zestig lentes en één dag
die ene dag mag ingevuld naar
beste weten
een keuze die de eeuwige jeugd
vanuit haar haarwortels verlangt
haar ouderdom als deugd
in kleine lades weggelegd
aan haar rokken hangen vrolijke gedachtes
ingepakt in beelden, die haa...
menslief
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 162 profileer je niet
wees slechts het begin
en eind van eigen kunnen
als je geaard bent
door jouw vaste voeten
zijn de roots van lang geleden
als de rafels van vandaag
er hangen druppels aan
gevormd door vreugdekreten
twinkelend gerangschikt
tussen tranen, vol van pijn
elke laag van di...
omkijken
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 200 zelfs aan de achterkant
van de zon
waar plaatsen zijn
die onbereikbaar lijken
schijnt altijd nog
die hoopvolle verbeelding,
een kanariegele gloed rond
avondrode vormen
“het is niet anders” zeg je
en dat is ook zo
dus leg ik alle tranen uit mijn hart
in jouw gesterkte handen
Meer van deze schrijver...
