stille groet

toen stond ze daar
ze wuifde met haar blonde haar

ik keek en dacht
heel zacht aan wie ze was
zo lang geleden

eenzaam weggegleden
in de stilte des doods
vergeet ze niet om groots
herinnering te zijn

en dat voelt fijn
ik raak haar aan

met heel mijn voelen
en mijn hart, omdat eeuwigheid
in groot gemis ook altijd
samen is

Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...php?fotogedicht=stille%20groet

Schrijver: switi lobi, 15 januari 2019

acm.visserquicknet.nl

Biografie van deze schrijver

groet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95