Netgedichten

netgedicht (nr. 68.533):

vuurduvel

eenmaal daar, de voeten gestrekt
tot aan het warmste gedeelte

gedachten staren slechts
de vlammen geven ze
een eigen leven

ze gaan spoorslags
op de loop voor knopen
in je buik en vaste vormen
door een oververmoeid
bestaan

eenmaal daar gegaan
sluiten ogen zonder slaap
de warmte trekt
een gapend gat tot
proportioneel verlangen
...

laat je niet stangen
(zegt een helder moment)
je bent en blijft

als mens an sich