piëta
haar moederhanden rond
zijn dode lichaam
in een wanhopig gebaar doet
ze zijn naam de eer aan,
die gestorven op haar lippen
levend in haar adem ligt
want elk gezicht op beter
lijkt verloren, in een boze droom
zonder schroom bedekt het naakte weten
nu ons aller wereldtaal
opgedeeld in rauwe stukken
lukt het de vrede slechts
een enkele maal
oprecht te zijn
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...ogedicht.php?fotogedicht=pieta
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 18 januari 2018
Geplaatst in de categorie: psychologie