Alle inzendingen van tack walter

tot het licht hebt Gij geroepen de sterren ontsteekt Gij in stilte U bent de cartograaf van hemel en aarde de zeeën in druppels verdeeld ebbe en vloed wachten op de dageraad mond op mond de eerste mens beademd Gij telt de tijd en de haren op mijn hoofd…

De moderne heks monteert een straalaanjager onder haar bezem.…

Ik ben naar Gent gegaan om moeder te begraven, ver van haar thuishaven en haren haard vandaan. Opgenomen als hartpatiënt, in Gent volkomen onbekend heeft zij in haar levensend ontvangen 't laatste sacrament. Campo sancto. Gedenk o mens. Gent was haar laatste grens. Ik ben terug naar Gent gegaan zoekend tussen grootse graven, zij heeft…

Als de zee stil ligt en de zeebreker rust bij gebrek aan baren, dan wandelt het water weer zachtjes zeewaarts. Op de gulzige golven van mijn geheugen, geboeid door overvloed, stranden mijn gedachten in deinende duinen. In een wereld van water hoor ik in een schelp het ruisen in de oertaal van een zee-gedicht. Daar zie ik een schip…

Als bevrijder aan een paal gebonden, met open wonden door slagen ontstaan. Zijn helende handen genageld aan een kruis tussen twee anderen uit het helse gespuis. Hij gaf zijn woord bleef ongestoord als verzoeningsteken over liefde spreken. Als ik mij afvraag waarom ik vandaag het danken vergat, voor 't brood dat ik at.…

In Oktober lonkt de herfstzon naar rijpe rozenbottels. Onder de notelaar raapt de bezigaard de gevallen vruchten. 'T zijn okkernoten. De groene schaal ontbolsterd de krakende noot, en zie: vier klamme kamertjes in een notedop.…

Al was ik de weg weer kwijt, toch ben ik gespaard gebleven; en was ik in mijn eenzaamheid met uw engelengeduld omgeven. Gij hebt in mijn donkerste dagen mij steeds in het licht gedragen.…

De stille stoet allang voorbij, een stukje aarde is weggegeven. Triest blijft het getreurgetij op stenen zuilen neergeschreven. Kruisen op het koude kerkhof, chrysanthemen op de graszoden mensen denken nu aan de doden aan pijn, lijden, as en stof Een akker als tranenaarde van tijd en dood ontdaan, maar de eeuwigheidswaarde blijft hier…

Gij die mijn verzen kent en onbevangen los van elk verlangen mijn woordenschat verwent. Dronken van letters lonken letterzetters, en zoeken naar de zinnen in mijn hart daarbinnen. Delg mij uit uw dagboek veeg mijn verzen weg, in de verste vergeethoek waar ik mijn letters leg.…

luchten vol vogels zij vertrekken nu weer naar een andere lente…

vroeg uit de veren zingen dageraadvogels hun morgenliedje, terwijl het bos in stilte naar het festival luistert…

vroeg uit de veren zingen dageraadvogels hun morgenliedje terwijl het bos in stilte naar het festival luistert…