inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

87

netgedicht (nr. 12.866):

kerkhofkruisen

De stille stoet allang voorbij,
een stukje aarde is weggegeven.
Triest blijft het getreurgetij
op stenen zuilen neergeschreven.

Kruisen op het koude kerkhof,
chrysanthemen op de graszoden
mensen denken nu aan de doden
aan pijn, lijden, as en stof

Een akker als tranenaarde
van tijd en dood ontdaan,
maar de eeuwigheidswaarde
blijft hier voortbestaan.

De oude treurwilgboom,
haar dunne blaadjes beven.
Zie hoe de levensdroom
hier is voorbij gedreven.


Zie ook: http://-

Schrijver: tack walter, 13 oktober 2006


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 411

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)