Alle inzendingen van theo

Laat ik het mij eens inbeelden: 1 gezellige meid en 20 klompen En dat dan als het begonnen is met veel platteland of groen en het omluisterend vee loeit ga door En dan wanneer er tussen haarspelden En hun bergen nog wordt ontbeten En zij zegt: de volgende En zij zegt: de volgende En zij de volgende zegt En zij zucht: de volgende En…

Soms is liefde steen een ravijn een mogelijke val Soms is liefde het poreuze blauw van elk rood Soms is het beter over liefde in eerbied te zwijgen Soms is het beter steen te laten gebeuren.…

Ik weet dat wij in bomen zijn uitgebroken voor groei en strekken naar elkaar en reiken in liefde. Ik weet: wij lopen vaak stuk, stuiptrekken op hars, schors en het kussen van rasp en oud hout. Toch wil ik bestaan aan de faliekant van je huid Toch wil ik zijn in de twijgen rondom waar jij ademt Vooral wil ik zijn de goudval…

Bewerk de aarde hoewel de mollen graven: wat toch is bezit?…

Spring bij nacht en ontij in zee, pleeg zelfmoord. Koester zout als talkpoeder. Verzachten kan nooit pijn zijn ook als de ziel een huid is ook als de ziel van huis is en in zee springt Koester bij nacht en ontij de zachte sprong.…

Dat is waar ik vandaan kom: kanaalervaring, besef dat er poorten bestaan en daarna Ook later oude straten opnieuw met verbazing gezien: is hier iets gebeurd, een geboorte? Wonen van vroeger weten ervan achter de warmte van roze vulva’s rechtlijnig baksteen en muizenvallen.…

Ik drijf: de Attersee rondom is glad, blank en donker Ik drijf: mijn oren aan een doop ten onder horen het gemompel van de aarde. Ik ruis mij uit het water, luister: wat dienen zich hier ongevraagd de prachtigste geluiden aan. Ik drijf in nijd: Waarom vonkt er uit het rondom van zon en avond bos en vogels zoveel muziek…

Eens was er een echo van het niets vermoedend niets. Het was doofstom blind en onwetend en zonder gewicht Toen ontstond er een ook van vermoeden en een ook van bestaan en toen ook een ook van voortaan wat de echo niet meer overzag Toch bleef het vermoeden.…

Het zal nog steeds wonderlijk zijn daar in die straat geleund tegen de kale muur en de garagedeur Je jas je lichaamswarmte waar jij armen om mij heen- sloeg bij regen en je hand mij ook verder wist te vinden Ons leven is nog steeds De duisternis van toen: klaarkomen in een hoek Lust werd Daar liefde Het zal nog steeds…

Ik lijn: wig tussen binnenhouden, buitensluiten. Ik steen: tussen toen, nu, straks. Ik muur een grens: tussen plusminus niemand en een ongeveer mens.…

Het denken van uitspansels bovenin raakt nergens aan de daden van het hart. de draden binnendoor en binnenin raken verward. Ik strijd door god en alleman verlaten vanaf mijn prilst begin met bloedsoldaten.…

Papier spiegelglas water dat was vóór de geest De ziel van het blad is de witheid geweest en de pijn is de pen die geheimen uitlekt Desondanks geneest: gewicht contra gewicht Schoonheid en beest dichter contra gedicht: pupil blinde vlek.…

Geef het maar toe: onze wereld is allengs scheefgezakt in tijd. Bij onze brillen hapert alles en oud vel rukt op, daar ergens onder onze kin Mijn god, wat maakt het uit. Onzegbaar mooi blijven de dakkapellen van je ogen. Ook hoor ik na zoveel jaar van de liefde boventonen. En altijd ligt onuitsprekelijk gevlijd jouw lichaam in…

Vadertje Tijd, jij bent de wind die om mijn hoofd mijn haren doorwaait en verderop het helmgras doet wuiven. Vadertje Tijd, dag dag en nooit te zien of terug te vinden. Vadertje Tijd, jij bent de zon in mijn rug aan mijn voeten de schaduw over het strand nooit in te halen hoe harder ik loop, hoe harder jij gaat. Vadertje…

De rechte lijn die leidt van nul tot eeuwigheid rondgebogen in een doosje wordt cirkel, wijzerplaat van het horloge, wordt rekeneenheid: tijd.…

Soms kijkt mijn meermin op vanonder vallend waterhaar, schrijvend aan haar tafel, haar eiland archipel Ze slaat haar ogen op naar mij en kijkt mij af omdat ik haar verboden heb, maar antwoord weet ik niet, ik heb geen stem. En toch word ik voor haar een sterfelijk woord, een zieke man. Tenslotte zie ik haar Terugdeinen in haar…

In de velden van Vlaanderen groeien nog altijd granaten van roest, rotten nog leden en lederen aanhangsels van soldaten. In de velden van Vlaanderen nog altijd een nadorst van dood, drank in de modder gebruikt, pijpen gerookt en over de longen de angst. In de velden van Vlaanderen groeit vaker en vaker het gerieflijk parkeren, het…

Als vaders sterven En haat als zaad In voren raakt, Dan branden landen Als moeders zorgen En haat als kind Ligt in een wieg Dan branden landen Als broeders vuisten En draait de wind Dan branden landen Als zusters hun Aangezicht kluisteren Dan branden landen. God geve anders.…

Reizen maakt je formalist. Je bezoekt de buitenkant van de dingen, geen innerlijke zaken. Op de hotelkamer sla ik uit verveling een mug dood. Me ervan bewust dat elke herinnering een toevalstreffer is. En 'n vriend knipt gaten in het wandkleed om later de puzzel van z'n geheugen met een driehoekig geveltje aan te vullen, zodat 'n logisch,…

Het geurt nog steeds In de verzamelmap Van de gedichten Die ik schreef Het geurt nog wel maar Minder dan in de mouwen Van mijn trui toen Er is verkleurde inkt Er is vergeeld blad Ik weet je zult nooit meer worden De ruit met uitzicht onverwacht Het telefoongesprek met angst Het sms dat ongelezen zijn moest Het geurt nog steeds…

Geen schuimkop en bruis, bad uit mijn jeugd teilen van zink en roest: wasbeurt thuis Afgedroogd bij een buis Kachelpoets en ruitjes van mica…

…van klagen horen allerzielen opstanding, middernacht, …waar wij tenslotte gaan heen gaan, heengaan. …uit het raam zien waar mensen dansen in een zaal: geen gehoor, geen muziek maar Urlicht, mijn God en dan beseffen dat het grootste is het kleinste licht: lux lucet in tenebris, de liefste voorlopig, die vrouw, mijn god…

Langs een lege hemel ontschiet mij vaak iets dat weten heet of God het scheert, het weifelt langs een blinde vlek. Staar je niet blind zeggen mijn ogen…

Jij zei: daar liggen ze, ik was ze niet. Er werd getandenpoetst in haatpositie van ellebogen die weerhaakten. Ik zei: koffie Jij zei: is klaar dankjewel En zo ging de dag voorbij in de grootste eenvoud van woorden.…

Hij aan zijn schrijftafel dacht: laat ik nu nog even dan dit in stilte laat ik dan en dan laat ik dan glinsterend beginnen: Ging heut’ morgen übers feld Ja, zo moet het zijn. Maar hij moest droevig verdergaan: het zwakke hart, dat nog niet wist, wel opmerkte de tuingeluiden in mineur: Bruder Martin, schläfst du noch? Hörst du nicht die Glocke…

Spring bij nacht en ontij in zee, pleeg zelfmoord. Koester zout als talkpoeder. Verzachten kan nooit pijn zijn ook als de ziel een huid is ook als de ziel van huis is en in zee springt Koester bij nacht en ontij de zachte sprong.…

Een oude wijsheid van een oude koning (die alles had gezien, zei hij): Er is een tijd van liefhebben, haten opbouwen & afbreken enz. (we vatten samen) Hij zal wel niet bedoeld hebben: van 3 tot 4 en van 4 tot 5 Een oude wijsheid van een wijze oude: Er is een bestemde tijd, op geen klok te zien maar aan de eeuwigheid af te lezen…

er was vanmorgen een onthaspelen van het naspel van de nacht en de geliefde er was een nieuwe morgen die zich opwond rond mijn vingers en mij bond, een hoop op mooi Maar bleef: de dag een kerker, de avond rusteloos Maar bleef: een perron een wachten…

Sergei Kallinikov hield van divergerende chromatiek. Maar u begrijpt mij niet. En toch onzegbaar mooi is die muziek. Je snapt me wel. Sergei Kallinikov hield ervan. Begrepen?…

ik heb gedag gezegd nog god god ik wist niet eens tegen wie of wat ik dat zei en zei gedag ik zei gedag en er was stilte niemand antwoordde, zei hoi prima zo joh ga zo door en er was een heel verlegen wereld. Daarna werd er niets meer. Ik was geworden tot een meisje eenzaamheid. Daar is de trein, mijn hoofd loopt om.…