Alle inzendingen van troebadoer

Zwervend op mijn karveel van nevelslierten meende ik jou te zien in de spiegel van mijn dromen op een verre weg langs het tijdloze water helder en diep In jouw verten vond ik verborgen parels de omhelzing van pure magie het dagen van tere extase de tover van het onbekende een pas ontloken bloem nooit eerder aanschouwd En ik was verbaasd…

Op scharlaken dwaalwegen in vergeten schaduwdalen onder de zoete avondregen klinkt de roep van nachtegalen Ach, een lied vol weemoed de pijn van een verloren waan de smart van een verwond gemoed hopeloos als een stervende zwaan Gedragen op de zuidenwind zoet geurend als haar zijden haar als haar lippen broos getint wegen gebroken dromen…

Reizend door vreemde zeeën van gedachten, alleen… Op zoek naar haar in wier ogen ik vrede zal vinden Over vergrendelde diepten dwaalt haar glimlach, zet de stilte van de wereld in vuur en vlam. Kalm en diep als de oceaan lacht zij in de golven, waar schoonheid geboren wordt in de ruisende klanken van haar gelaat. O…

Het fraaie teken van een godin gehuld in naakte schoonheid Langs de weg van haar blikken vliegen kraanvogels, sneeuwwit Vergeefs zoek je het in haar ogen Zij volgt slechts het pad der rozen, de bloemen die zij deelt met engelen Zonder de geur van jasmijn schittert haar gelaat als kristal bespeelt zij de grasharp, de snaren van het riet…

Toen we jou gedachten jij ons koningskind, verdronken in de rivier der stilte, restten ons enkel bittere tranen en een droom vol nachtbloemen Want je sliep al zolang En de roep van het leven kon je niet meer wekken Helaas Je rustte eindeloos mooi met gesloten ogen En in onze herinnering klonk je lied zo kristalhelder zo bronnenklaar…

Door de windingen van je zonnig haar weefde ik een guirlande een broze krans van blauwbloesems sterren van aquamarijn En ik zag hoe het tedere koraal van een glimlach als een vlinder over je lippen zong En hoe je fluisterde : Vergeet mijn warmte niet het lied van mijn hart Hou van me, m’n lief Nu... Elke dag... Steeds weer...…

Hopeloos dwaal ik door bittere droomlanden, liefste, Ze weerspiegelen slechts naakte leegte, de smart van een radeloze ziel. Want jouw ster licht niet meer en jouw liefde, die me in haar zoete armen meedroeg, naar het magische lied van de vlinder, naar de blanke bloem in het zilver maanzand, naar de zomerwind die zong van een ontvlamd…

Jouw wang raakt vederlicht de mijne Ik ruik de aarde van je adem Proef het zout van je huid Ga onder in de zee van je ogen Ik begraaf mijn vingers in je zachte vormen Mijn lippen proeven bevend hun tegenpolen De zeven chacra's stromen, wijd open in kosmische extase, in zoete razernij Even is alle leed geleden De eenheid hersteld…

Diep in het lila park vond ik jou Je had op me gewacht met ogen vol leven handen vol verwachting Onze blikken zochten een glimlach in het eindeloze deemster voorbij de sterrenkou spraken van ongekende paden omhelsden gouden dromen lachten als jonge goden zwervend door de wouden aan de rand van de wereld Wat wij zagen was een verloren…

Vannacht bijt de wind met ijzige tanden Tekent de bomen met een aura van zilverkille handen De sterren schitteren fel in de nacht Er is honger in de ogen van het vogelvolk Stil schuilt het konijn met witberijpte vacht Onder de schaduw van een verloren wolk Deze nacht is maanloos, zonder voedsel voor de pelgrim De fruitboom staat naakt,…

O vrouw zo mooi Bloesemend, bloeiend Rijp amelkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een geurig struweel De ceder Strekt zijn takken Als tedere vingers, De verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het geheime altaar Aanbid…

Toen ik je daar zag staan vlam van mijn leven uitbundig als gouden regen kon ik enkel glimlachen spontaan en heerlijk lachen met heel mijn hart en… mij zalig voelen transparant zalig En jij lachte ook zo helder zo zoet want jij begreep ik begreep dat ik je graag zag eindeloos graag en jij mij jij, m’n lieveke,…

Oud geworden kijk ik naar mijn handen gerimpeld, getekend door het leven, terwijl ik op de cederhouten bank zit onder de bloeiende magnolia met kinderen spelend aan mijn voeten De zoete geuren van de lente bedwelmen mij En ik dagdroom nog eens van vroeger Van een ontmoeting met jou, heel onverwacht Sprakeloos, verward, in verrukking keek…

Ik droom er van met jou te gaan door zonnige weiden hand in hand in de jonge zomer en mij te verblijden dansend op een regenboog van gouden tinten, midden in je stralende aura Ik wil in je ogen kijken, peilloos diepe meren, zoekend naar de beelden die je van mij bewaart Luisterend naar je zoete stem die de onrust bedaart, de kilte verdrijft…

Prinses met je droomogen Ik zag het licht dat je omgaf je glimlach die het monotone grijs van mijn wolken brak Je schoonheid liet mijn bloed ruisen als een witte branding van pure extase Je hebt in mij onstuitbaar de liefdesbloem ontvouwd…

Ik wou nog eenmaal kijken langs frisse hagekanten tere aquarellen van smaragd stille amberplassen vol diepe schaduwen waarin dromen slapen dromen van eenzaamheid Ik wou nog eenmaal luisteren naar het lied van de nacht het fluisteren van de schuwe wind verhalend over vergane tijden zuchten van weemoed over zoveel tevergeefse woorden over…

Prinses met je droomogen Toen ik het licht zag dat je omgaf je glimlach het monotone grijs van mijn wolken brak je schoonheid mijn bloed liet ruisen als een witte branding van pure extase heeft zich in mij onstuitbaar de passiebloem ontvouwd…

Wat is het bestaan meer dan een onmogelijke droom Een brandend leeg land waar je minder bent dan stof Onverdraaglijk verdwaald in de ogen van een ziel…

Ik vraag me af of jij het was die fluisterde in mijn dromen in veel te korte nachten Want ik had je gezien in het eenzame duister van de nieuwe maan het kristal van sterrenbloemen Je beeld een geur een waan misschien zo ijl en dun als spinrag het hield me gevangen intens zalig als winde van de nacht Vreemde vrouw, zo mooi ravenzwart…

Ik wens je de vreugde liefde te vinden in de gewone dingen Bij het ochtendgloren te ontwaken met een gevleugeld hart vol dank voor de klanken van een heldere dag En ik wens je het geluk van het samenzijn met de geliefde die achter je ogen woont en de schoonheid van een leven in de geborgenheid de weemoed en de warmte van je uitverkoren…

Zag je het licht, het dwaallicht van de sneeuwvogel Zag je het, toen het broze blauw van de zomerluchten brak in de scharlaken stilte van de valavond Ik droomde je naam, betoverd door de klank van zijn wondere lied Toen verdween hij in de ijle nevels, ver achter de heuvels van stille hoop In het schrijn van mijn hart rust de…

De winden hebben gezongen over de mensen op het eiland der dromen Maar de zeevogels verstonden de klanken niet en hun verhaal is verloren gegaan Enkel een zweem van een heerlijke geur, ijl als een blanke roos in zoete struwelen, zwevend over de groene heuvels in de lente, herinnerde hen aan dat goddelijk paradijs, waar pure liefde de harten…

In de tempel van het woud tussen beuken bruine kathedralen doodstil mijmerend fluistert het lover onhoorbaar het geheime verhaal van regendruppels de dromen van de wind En over de wijde heuvels verborgen valleien lome rivieren zeilen zwijgend de wolkenschepen met boven hen het verre niets het lied van oneindigheid…

De zoete zucht van je woorden Zacht zingend langs bleke maankoralen Van liefde zwangere fluistertalen Ademkristallen die zich boorden Als nectar in de lotus van mijn hart Deed sneeuwrozen in mij ontluiken Geur van nachtbloemen, sterrenfuiken Het licht van minne in een nacht zo zwart Aan de blauwe einder van je warme ogen Wenkt de hartstocht…

Ze woont in mijn schelp van ruisend verlangen In de wondere knop van mijn rozendroom En ik zie haar in een vlam van vlinders een regen van sterren hoor haar in het zingen van het gras op de koelte van mijn huid ontwaar haar in de zoete geur van een blauwe bloemennacht En ik hou van haar Een broos geheim in teder licht Betoverend…

De weg tussen mijn en jouw bewustzijn is eindeloze zee De zee die ruist deint als het silhouet van een vrouw met een blik vol eeuwigheid Vannacht zal ik slapen in jouw dromen je koesteren als zonwit licht En het verlangen in mij zal fluisteren : Wees werkelijkheid verga nooit ik heb je lief zo lief…

Mijn verlangen voert mij Door groene bosdreven Dauwsterren fonkelend in de zon Naar de purperblauwe heuvels Die wenken aan de kim Daarboven, in de magische tuinen van Peleas Schitterender dan Edens hof In dat betoverende landschap Tussen het kristal van watervallen en rotsen schimmig als naamloze creaturen Omgeven door ceders, helianthus,…