Herinnering

Oud geworden kijk ik naar mijn handen
gerimpeld, getekend door het leven,
terwijl ik op de cederhouten bank zit
onder de bloeiende magnolia
met kinderen spelend aan mijn voeten

De zoete geuren van de lente bedwelmen mij
En ik dagdroom nog eens van vroeger
Van een ontmoeting met jou, heel onverwacht

Sprakeloos, verward, in verrukking keek ik je aan,
dronk de glimlach van je lippen,
zag de eenvoud van je schoonheid
zo intens lieflijk dat het pijn deed

O liefste, het gevoel dat jij me gaf,
die zalige, tedere warmte,
dat had ik nooit eerder ervaren
Ik vond je zo speciaal, zo uniek
Het was alsof ik je altijd al gekend had,
gezien in de ogen van vele vrouwen,
die onbevangen en blij naar de wereld keken

Liefste, je bracht mij in extase
veel meer dan wat ook op aard
Meer dan het zien van een vlucht sneeuwwitte vogels
tegen een staalblauwe hemel
of de aura van een bomenrij in de nacht bij volle maan
De ongerepte schoonheid van de wouden van New Forest
of het genieten van pure muziek van Bach of Arvo Pärt

Reeds verdween je in de verte als een fata morgana
die mijn geest parten speelde en mij dorstig achterliet
Maar in mijn hart bleef de zoete verrukking
die het simpele feit van jouw bestaan mij schonk,
oplichten als een warme, gouden gloed die nooit verzwakte

Verleden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 15 stemmen 834