Alle inzendingen van vancoillie

Wit sneeuwwit wit van ei witlof netjes in een rei bloemkool wit van het oog meringue sneeuwklokje madeliefjes in de wei wit hemd wit kleed wit van de pijn trouwen in het wit zwart kool raaf braambessen kraaien zwarte das zwarte auto bv passat ebbenhout zwarte beer zwart pak zwart van verdriet trouwen in het zwart zwart-wit schaakbord…

Ik zie ze graag achtkanten genaamd dat is hun nom de plume lijfwachten van de stilte hun bast lijkt op die van herten voor de bronst geheven hun gewei kostbaar filigraan in hun kruin een wijde blik een vergezicht hecht in het gelid contemplatief op wacht honkvast als ze zijn met het pittoreske van de winter…

Moeizaam rijd ik auto de zon zit zeer laag vreemd denk ik wat men zo vereert verwenst men dan ook weer zelfs een zonnebril baat hier niet de zon ketst heel heel koppig ik rijd door een plantage peren links appelen rechts kaal en leeg je kijkt er zo doorheen het is wintertijd het is wandelweer ik zet mijn hoed op deze keer…

Een trap is ook zo een van die dingen hij kraakt jij kraakt je botten doen een beetje pijn het is geen trap van steen en wolken het is een trap van wengehout heel hard heel glad je moet voorzichtig zijn…

Wintertijd hagel slaat bij vlagen ongenadig toe binnenshuis Libera me de bariton drijft zijn stem naar buiten zijn hele lijf een drift Libera me is er een mooier zwijgen dan luisteren…

Als camelias twee late rozen licht aangevroren al acht dagen in een vaas kleur karmijnrood geur kleinood…

Ik herinner mij een brug over het water twee vlotte karpers nu valt het me te binnen ik heb een hang naar het woordje vlot…

Ze bromt zo zalig lekker in haar slaap je zou haast zeggen dat ze het graag hoort…

Waar men ook komt men is aan het delven of graven men kan niet rechtdoor men moet er omheen of wachten bij rood er valt smeltende sneeuw december de vijfde morgen is het sinterklaas ik zet ook mijn klomp misschien word ik beloond krijg ik een pakje een pakje geduld want er is iemand die heeft toch geschreven dat geduld het grootste…

Je komt me zo vlot voor vandaag met of zonder bra ik heb je graag met bra klinkt het gevat aldus vandaag verpakt ik zie je graag ik ook…

Twee rozen letterlijk twee regelrechte rozen december sneeuw en ijs gaat komen die nog blozen knip ik af ik prik mij weer tot bloedens toe de zoveelste keer ze geuren nog…

Hij slaat zijn vleugels open denkt ik ben een zwaan witter kan het niet de spiegel barst in duizend spatjes zozeer zwaan is hij…

Twee dorpen naast elkaar genesteld langs de rivier een allee van beuken je mag er hoogstens vijftig rijden maar wat een groots plezier je kan er naar die pracht die gloed van rode beuken kijken…

Nobel is haar blik haar gang is meer een zweven ebbenzwart gezicht ze draagt haar torso om te stelen helemaal is echt…

Een milde nevel daar komen langs de wegrand nog heel even flarden goud tot leven daar komt nog is er aarzeling een winterzon…

Het is bedroevend een niet aflatende regen daarin een wellustige winterjasmijn de voorlaatste dag van November al tien dagen bloeiend…

Niet op de voorpagina er zit een brok in mjn keel de herfst haast voorbij…

Het is maar goed dat we de hemel niet kunnen zien hij ware je misschien te groot mij te klein of omgekeerd want zien heeft iets van horen staat er niet geschreven ze hebben oren en ze horen niet ze hebben ogen en ze zien niet ik heb het op dromen gezien dromen is zalig dromen een genot ik hoor je al komen dromen zijn bedrog het leven een…

De trap kraakt meer als ik naar beneden kom dan omgekeerd misschien ligt het aan mijn knieën of aan mijn oren maar eigenlijk denk ik ligt het aan de trap hij heeft het liever dat ik naar boven ga…

Vier Jaargetijden vergezellen ons bij 't avondeten een Tête-à-Tête pinot gris een zweempje zaligheid zwerft op haar lippen ik weet het is exquis…

Een kannetje thee van bosbessen deze keer maar het leuke is dat bolletje rond made in China knus in de hand…

De ochtend nog zwart scheer ik mij in een wipje mijn tanden gepoetst weeg ik mij in de bijna stilte commentarieer…

De herfst een beetje crimineel overal een blad te veel verval grijpt om ons heen de esdoorn opulent in vreugde en verdriet een roodborstje dat geluidloos landt begrijpt die herrie niet van groen naar rood tot goudbrokaat dat stil vergaat er sluipen geruchten in mijn tuin van oudsher van her en der verhalen met een happy end lijk…

De bieten geoogst niet te tellen opgehoopt langs een akkerrand November schilderachtig voor mijn geest als nevel heerst…

Soms is het een lust te lezen zwijgen schrijven soms is het een must…

Bladstil de middag meer blauw dan wit de hemel geen vogel die zingt een Novemberzon verrast ons wij gewend aan regen…

Allez vooruit was haar gezegde hoe dikwijls heb ik het niet gehoord zij was niet groot had ronde ogen courageus was ze te zien dan liep ze als porde iemand haar aan zij zelf zij groette keurig een woord een knikje kordaat plots was ze er niet meer stil de hoek leeg het trottoir café te huur allez vooruit…

Stoelen omgewaaid Oktober al op zijn kwaadst in haar schoonst gewaad…

Ik hou van kleine ronde broden en van dat eerste kleine korstje dat wegspringt als je 't in de superette snijdt en of het smaakt het doet niet dat er iemand kijkt…

Hij ligt in bed en denkt aan vele dingen dat is het als je oud geworden en vroeg wakker bent je hebt zoveel herinneringen zij neemt het stof af vanwaar dat alles komt zij denkt er niet veel bij dat zijn zo van die dingen…