Alle inzendingen van wil melker

je handen zijn eigenzinnig vingers lang vol speels talent dat de kleine kneepjes al snel herkent het lijkt je allemaal vlot af te gaan maar jij als perfectionist is het je eer te na om zomaar wat te broddelen gelikt is je werk wat jij met pen en zinnen doet raakt emoties van de ziel verschuift werkelijkheid naar volmaakte…

ik heb ze zien zweven de stukjes blauw uit je ogen ontsnapt uit de hemel heel ver daarboven zij raken het zwart van de kring die het wit donkert in je heldere blik die de combi laat spreken in vrolijk bewegen en de dans der luchten volgt zo sprankelend in kleine letters de sensatie van goddelijk contact ervaren…

in het zachte dromen met geloken ogen namen heiligen jou vaak bij de hand om samen te lopen of de heuvels te bezoeken van het santiago bedevaart land opgegroeid in kathedraal en basiliek met de mystieke geur van wierook zonder wiet na een heerlijk opschonende biecht met een vleugje kerkelijk magie want zij bepalen nog…

waar ogen in kolenzwart wittige stilte schitteren wolkt de condens van je warme lach zijn vrolijkheid over de pas gevallen sneeuw die straks het fundament zal zijn van het nog te bouwen sneeuwen huis nog herinneren wij ons het dwarrelend wit van de lange winter de ijskoude handen en het bevroren haar weer zullen wij getuige…

het kraakt waar ooit stilte voor is gemaakt om met veel geld elkaar geruisloos te passeren en dan nog iets van de ander te leren bij een geur is odeur gevoegd in combinatie met de tandeloze lach die toch het zuinige naar boven bracht in een extravert en joviaal ogend type goed voor het onderscheid in de typering van het eenmalig…

wij hebben alles gedeeld ook uit de beginjaren van de schepping de evolutie en het ontstaan van de mens het altruïstisch erfgoed is overgeleverd op tal van manieren waarbij de chronologie van het gebeuren speelt in de verhaaltrant zich het eenvoudigst laat begrijpen en lezen door de eeuwen heen jij bent geschiedenis je ogen…

in je heerlijke vrijgevigheid deelde jij je beelden gaf stukjes personality aan hen die jou aanbeden ongeweten lachte jij hen toe zwaaide naar hen met warme groet ook zij die nooit van deze genegenheid hadden geweten kwamen jou nu tegen in de lawines van warmte waarin mensen wilden smelten zonder hinderende onoplosbaarheden…

je perst cumulatief beweging uit de meest volmaakt getrainde gewrichten met een souplesse zonder haper en start waar ga en glij zonder stop naadloos in elkaar overgaan lijkt vloer de meest effectieve baan om op te gaan in begeleiding zijn er de kleine ongeziene touches in het richt- en duwmoment versnellen en vertragen van de…

je keek me aan ik zag dat jij besefte wat mijn woorden betekenden in de wens van waarheid die vlamde in angst die wanhoop zuchtte zonder zuurstof stikte in verdwenen verten en opgeloste horizonnen die gedaan hadden met leugens en goede wil die niets meer om handen zal krijgen in een tijd waarin wij nooit meer achterom durven te…

ik heb het zien gebeuren hoe zij de condens in de lucht wist te kleuren met een beweging van haar hand we lachten maar wat naar elkaar als getuige van dit uiterst vreemde fenomeen voelde ons even ontheemd weg van de eigen wereld verbaasd en licht wazig liep ik naar je toe drukte jou tegen mij aan in de hoop daarna weer…

jij toonladderde voorzichtig in het groen van gras dat onvoorstelbaar veel variaties had spriette hoge tonen tot zaad in luchtvervoer dat zo de mooiste dromen bloeiden in deze tour de chante waren de bloemen uit de wei met wind als dirigent duizendschonen blij waar bomen struiken kortwiekten in wat donkerder kleuren klonk…

op perrons of bij evenementen en belangrijke samenkomsten waren er altijd velen te duiden aan de alom zeer bekende genealogische roots in hun naam door een vriendelijke zwaai van arm en hand en de eigen draai met groet voelde alles al goed lokaal waren jullie in de meerderheid als groep staken jullie zeer herkenbaar boven…

ik heb je alzo lang zien vertrekken pijn bedekkend met een rode kus lippen nog gespitst in afscheid met emotieflits nog voor het rood was uitgelopen was jij meestal weer opgedoken keek mij in onschuldig blauw lief aan en ik liet jou in vrijheid gaan…

ik zag hoe jij stralen puntige energie uit je vingers bond en kon richten soepel kleurden de houw en steek bewegingen op de contact vesten daar waar zij zich blootgaven het dansante bewegen leek gevoed te worden door kabel- verbindingen die alles registreerden of versnellen magische krachten de momenten van raken…

wij hebben de wereld die wij op onze handen droegen kleiner zien worden in het langzaam verdwijnen van verten en horizon stiller in menselijk en omgevingscontact waar deuren sluiten ook vreemdelingen komen er niet binnen daar waar geen nieuw bloed elkaar ontmoet is de reis gedaan ook hoe vee en gewas de cirkel niet halen…

je bent overgegaan maar net buiten ons bestaan leef je nog zonder contact geen lach of goedendag maar erger onbereikbaar voor ons misschien toch in ons hart waar wij vroeger alles deelden en hoorden bij sta jij nu alleen en toch zo dicht nog bij mij…

jij hakte hoog keek wat wankel scheef naar een wegzakkende hemel in grote spiegelruiten die naar buiten een terugtredende werkelijkheid kaatsten ondanks een stralende zon op roodkleurende huid zag je er wat verlopen uit in het afnemende licht van de met stof en aangeplakt vuil beslagen dubbel ruit in lichte agressie hakte…

ik zag je gracieus silhouet in de geur van bos als schaduw op het licht groene mos waar je voeten dwaalden langs zonnebanen die elkaar ontmoetten voorbij de oude stammen waar het leven getekend stond op de bast jij was de gast op de open plek waar herfstblad de loper schitterend kleurde met oogsttinten in een dansant verschijnen…

aan de roze wolk waren rechte lijnen vreemd een lach klaterde al snel zijn vrolijke druppels in de kringloop van de natuur nog geen spoor van rechthoek blok of andere stop pas later na jaren verfijnen is de creativiteit op dan swingt stampt en springt de goegemeente in de toegewezen evenementen een weinig verheffend bewegingsbeeld…

ik zag je gezicht in tal van vragen de antwoorden wetend wist ik hoeveel jouw frêle schouders moesten dragen toch liep je verend met ingehouden spirit de borst vooruit het neusje geheven jouw verschijning bruist van leven en vitaliteit toch had ook jij je schaduwkant waarbij jouw silhouet in grijs gehuld de kleurloosheid van…

talloze handen hebben de leuningen van de stoelen uit de voormalige rookkamer gepolitoerd ondanks de grote schoonmaakbeurten hing de walm uit vele decennia roken nog altijd in het meubilair in het kraken van de stoelen was nog het verdwaalde hoesten uit vroeger tijden herkenbaar te horen nog ruisen de gordijnen groeten hun…

ik zag hoe jij steeds op een bijzondere wijze contact maakte met de wereld om je heen raakte in de verte de kleur van een bloem die open was gegaan toen jij in beeld kwam streek met je hand langs de bast van een boom fluisterde onhoorbaar fijne dag lieve oom hij ruizelde zijn kroon je struikelde bijna over een steen die…

zij lachte innemend haar warmte straalde de gloed naar anderen uit als zij las in een vrolijke huppel nam zij de zinnen zonder hak op de tak om steeds inspringend te kunnen beginnen zij had de sfeer van het verhaal al snel te pakken geuren en kleur tekenden bekend alleen finesses openden ogen in hun subtiliteit raakten…

ik voelde in je warme hand dromen zachtjes ontwaken uit het slapen hoorde je lach zag de rode hartjes die je in de branding had gestrooid om ons pad aan te geven we sprongen over kleine krullende golfjes probeerden het wit van de authentieke kuifjes niet te raken we zijn als goden herrezen uit het schepping bad voorbij de…

nu de wereld in snel tempo zijn kantelpunt nadert en het biologisch systeem door de mens verziekt is lijkt de oplossing voor de ongelijkheid van mensen gevonden te zijn door alle variaties in het menselijk voorkomen en de verschillen in diepgang niet in de vele kwalificaties onder te brengen maar alles gender neutraal te maken mens…

ik zag het rollen van ogen vingers die wringend kraakten begeleid door kreten uit mond en kaken in de oplaaiende stampende drift was het ikke volledig zoek toen agressie procesgetrouw de slaande ruzie ging verstikken het ging om niks waar stilte viel won rust terrein kreeg gezond verstand langzaam weer de overhand…

zij heeft de deur met een ferme klap gesloten is daarna op hoge poten weggelopen de stortvloed woorden lag nog op het pad alles wat nog te zeggen viel hebben wij nu wel gehad toch draaide zij zich om op de hoek voor een dramatisch laatste groet de arm hemelhoog geheven vingers wijd gespreid ogen zwarter in haar ongelijk…

de vingers waren wit handen afwerend geheven er was geen achteruit slechts de rug tegen de muur met wanhoop in de ogen maar diep van binnen brandde het vuur van de vrijheid nog dat nooit zal doven dat energieën genereerde uit onbekende plaatsen waarbij agressie werd omgezet in warme liefde die handen reikten compassie gaf…

ik zag hoe jouw vingers en handen in doorzichtig 3d bezig waren de wereld rigoureus te veranderen de lach om je mond had al de vorm van triomf terwijl je ogen glinsterden van pure geestdrift toen creatief even rustte en 4d diep zuchtte leken de doelen bereikt maar omdat verbondenheid participatie nodig had kostte het…

zij bezat de magische kracht zonder outfit in blauw of zwart geen demonen uittredingen of hekserij haar armen bezworen compassie legden geluid aan banden in het bespelen van menigten en oplopende emoties mensen voelden zich opgenomen hun dromen herkenbaar verhaald door geestdriftige ogen die niet alleen maar beloven een…