Alle inzendingen van wilma

Mijn liefde en pijn Toen ik van je hield wilde ik jouw geluk - maar - streed jij voor mijn ongeluk toen ik afstand van je nam wilde jij - dat - ik streed voor jouw geluk maar wilde jij dat niet bewuster - daarna - wilde ik jouw geluk en niet mijn ongeluk jij hebt dat ene gedaan - gestreden - voor mij met hart en ziel ik…

Als donkere wolken samenpakken zal ik er zijn, mijn vrind dan zal ik met je zoeken waar de zon zich dan bevindt. Als donkere wolken samenpakken dan ben je niet alleen, ik kom je troosten, steunen maar een antwoord heb ik geen. Dan zullen die donkere wolken verdwijnen in de nacht en weet ik zeker dat je saam met mij weer naar het leven…

Door de dalen zal ik dwalen over bergen zal ik gaan door tunnels zal ik dolen maar voor open bruggen stil gaan staan. Ik zal het licht zien in de duister, ik zal de stormen ook trotseren en zal mijn armen heffen om vloedgolven te keren. Dat is de weg die ik zal gaan want ik wil niet langer dwalen ik wil alleen de bergen zien en niet…

Zie in de woestijn naar het wuiven van het riet in de wind zend de bode voor je uit Hij baande de weg zit als kind'ren op het marktplein speel fluit wilde je niet dansen tussen twee reien zing een klaaglied wilde je niet treuren door lelies omzoomd Hij is opgestaan tussen de bloesems ontloken waar zal ik jou beminnen neem geen aanstoot…

Lang – kort Nu heb ik haar kort het ging zo – lang – kort – lang – kort – nog eenmaal lang maar dan ben ik onbereikbaar - voor jou…

Zilte zoete voeten stappen gretig toe in schemerige verten langs zovele paden gaan jouw stappen - verre schemering – tegemoet langs ochtenddauw en mistige velden wind en pollen wuivend riet als mistige voeten gaan jouw stappen voort – voort – laten evenzovele sporen van mistige stappen in het verschiet…

Gompy ( liefje ) Jij bent - lief en mooi zacht en aardig intelligent en betekenisvol - Ik vind jou - lief en mooi zacht en aardig intelligent en betekenisvol - Toch doen wij raar tegen elkaar een soort spel om de wachttijd - zo kort en minder saai - en - komen wij nog nooit bij elkaar vaak sta je voor m’n deur vind je…

Je wandelt in het donker, de schaduw van jouw geschokt vertrouwen omhult je als mist rond oude gebouwen rafelig en zonder kleur. Zo lijkt je wereld enkel pijn maar je weet dat mist slechts laaghangende wolken zijn. En al lijkt dat gevoel soms een mentale gevangenis je weet dat zelfs in het donker de zon ergens is.…

Ik zal aan je denken mijn schat denk je ook aan mij het leven is niet comfortabel je moet altijd hopen dat 't goede op je pad zal komen alles gaat niet vanzelf een beetje hulp en aandacht en liefde aan elkaar kan geen kwaad maar – toch – vraag ik je – mijn schat – om voor de liefde te kiezen – en – me niet te verlaten altijd…

Wat zie je  aan het einde van  het lange zicht een diepe lijn erbij  in je gezicht een hart  beproefd verlangend naar liefde Wanneer ik  dan  mijn lamp over jou  laat schijnen mijn lief zie ik  in je ogen jouw warmte- oh liefde puur sang -  de schoonheid van je lach de zuiverheid van je hart je geest zo rein je pijn diep weggestopt…

U kijkt tevreden meneer De Jager, maar het is niet zoals het hoort, dat U over de kromgebogen ruggen van Nederlands AOW-ers scoort. U kijkt tevreden meneer De Jager, als een kat die een kanarie vrat, het is alleen een beetje jammer dat U ook de Nederlands zieken vergat. U kijkt zéér tevreden menéér De Jager, in Brussel zal Uw naam wel zeer…

Antilope ( over een diepe liefde ) Zeg mijn lief wat zeg ou ervan mijn schat myn klos kom snel als een antilope tussen zon en maan licht als de wind die valt naar het zuiden en geen keer meer vindt nat als de regen die alles vervroegt vurig als de zon die – oh liefde – de schoonheid bezingt en roept om ou mysterieus…

Mijn leven is beter dan krom en slechter dan recht maar toch over een poosje weer beter dan slecht en rechter dan krom en dan hoop ik zal ik ontmoeten in het verborgene van mijn ziel anima oh liefde pur sang hoe kan ik je schoonheid bezingen in het holst van de nacht tot dan trek ik door en opnieuw hoop ik elke…

Als dansende schimmen gaan wij langs gekwelde herinneringen nog horen wij dond'rende vleugels stampende laarzen schreeuwende zinnen kon ik je keren ons lot keerde niet weer stormboot keer je boeg op de slagen der zee droeve geluiden ontstijgen schaduwloos de ruimte de aarde wordt rood als het bloed der doden de golven schuimen…

Als je wandelt in de schaduw van je eigen radeloze gedachten, de zinloze cirkels van steeds overdenken en niet meer bij machte om een licht te creëren, de duisternis, de wanhoop je onrustige verbeelding te keren. Als je helemaal geen uitweg meer weet en in het donker de weg niet ziet verdrinkt in je zorgen, en schreeuwt van verdriet, dan…

Hoe smartelijk klonken onze stemmen toen wij een ander voorbijgingen zonder herkennen ketenen van woestijnen elkander omarmend als sidderend zand in geel koperen stralen - sprakeloze stommen troosteloze rijen van ongedeelde vreugde waren zij geen stommen - sprakeloos zouden zij aldra verstommen…

De bloedrode zon komt op boven de bomen van het Amelterbos. Zij lijkt verankerd in de zilveren mist maar toch zo oneindig los en vrij zweeft zij in de de schaduw van haar eigen vloeibaar goud en de warmte die zij geeft is nog oneindig ver en koud. Hoger en hoger zal zij gaan, slechts langzaam haar warmte delen en met haar traag tastende zonnestralen…

Mijn hart zo vol van verdriet en pijn en van mateloos verlangen, nu in jouw sterke liefde gevangen waarvan het nooit meer vrij wil zijn. Mijn hart, onrustig en vermoeid en door de tijd steeds meer bezeerd, van jou opnieuw de liefde geleerd en in vrijheid geketend en geboeid. Mijn hart, zo arm en nooit ontloken en in de tijd zo zeer verhard…

Alweer een nieuwe morgen, ontwaken met veel pijn, in klaterende lach verborgen, omdat ik niet bij je kan zijn. Alweer een nieuwe dag ontwaken zonder jou, dus grijs en achter die lach, alleen maar denken hoe ik van je hou. Alweer een dag vol gemis, een wolk van verdriet om mij hangend, die vol van leegte is en mij mateloos doet verlangen.…

Jij bent de echo van mijn ziel mijn hartenklop en zo subtiel de spil van mijn gedachten. In alle dagen en de nachten de reden van mijn verlangen, jij houdt mijn innerlijk gevangen en diep voel ik de liefde stromen verankerd in mij, en in mijn dromen koester ik het zoet en het smaakt, naar jou die mijn hart heeft aangeraakt.…

Kunnen we de wereld redden nu die zakt in het moeras? Want nadat we die hebben leeggezogen zitten we nu in zak en as. Al wordt het nog steeds dag en nacht want de wereld draait toch door..vraag ik me af: wie heeft voor het geluid van de noodklok nog gehoor? Alle mensen, alle landen willen klimmen uit dat dal, maar niemand weet…

Wanneer de nacht mij stil omarmt mijn gedachten verzacht mijn ziel verwarmt en woordeloos laat dromen. Als sterren langzaam komen, dan heb ik jou zo vreselijk lief zo ongelofelijk en intensief, oneindig en volkomen. Dan droom ik tot de morgenstond tot nachtelijke geluiden zijn verstomd, mijn hart begint te zingen. Mijn Lief, mijn Liefste…

Als ik mijn hart wijd open zet, als een raam of als een deur, niet gebonden aan tijd en intens van kleur raak ik die liefde dan kwijt? Vervliegt zij in de eeuwigheid of laat ik haar er dan juist in en is dat geen einde maar een begin? En als ik mijn handen in de jouwe leg, de woorden " ik hou van jou" zachtjes zeg en mij totaal aan jou overgeef…

Wat zal het nieuwe jaar brengen : armoede hong er droogte el lende crisis bezuinig ingen gedwongen huizen verkoop gedwongen niet kun nen verkopen van huizen dakloos politieke en gemeentelijke manipulaties en leu gens rotzooi burenruzies slechte tv program ma’s liefdeloosheid laster drugs drank geweldadig heid nog meer asoos rampen…

De laatste dag in het oude jaar met al zijn oude zorgen waarin je steeds zegt "morgen, ja, morgen zal het beter gaan" de wereld zal niet meer stil blijven staan en de toekomst nog verborgen. De laatste dag in het oude jaar, met ook veel goede momenten, niet enkel onzinnige incidenten, maar ook vredig, liefdevol en zacht soms gevend wat…

in stille winternachten, als ragfijn spinnendraad, weven mijn gedachten, als een oneindig refrein in het kwadraat een liefdeslied, uit hoop geboren dat bij het eerste ochtendgloren een jubelende ode zal zijn. Dan parelen de woorden, als glazen druppels dauw, aan nauwelijks zichtbaar zilveren touw, tot deze volmaakte zinnen, over liefde en hartstochtelijk…

Hé, dacht de kerstman, ik moet weer naar benee maar nu met het vliegtuig niet met de arrenslee. Ik ga dit jaar incognito dat is wel even wennen, maar men mag mij dit jaar niet herkennen. Want dit jaar neem ik geen pakjes mee het wordt een lege sok, dit jaar doe ik het anders: ik zet de mensen voor het blok. Ik zal ze kerstmis laten…

Wat zullen de engelen nu brengen na dit veelbewogen jaar? Komen ze met een nieuwe toekomst of zijn we met de wereld klaar? Zullen zij van Vrede zingen of over onheil die ons wacht? Wat zullen de engelen nu brengen in deze donkere nacht? Hebben zij voor ons een boodschap die weer in onszelf doet geloven zodat de wereld uit dat dal weer…

Straks als de kerken open gaan en mensen dringen om vooraan te staan, vervuld van zichzelf en met zuinige blik een kleine gift maar verder IK. Straks, als we met familie de warmte delen onze liefde en aandacht, zijn er toch velen die al deze zaken moeten ontberen niet één keer maar ontelbare keren en die écht hebben te lijden en vereenzamen…

Flûsteraar Luister naar JHWH luister niet naar die buurman of buurfrolje sy benne dyn freonen net benne sy de betweters weten sy altijd meer als een ander hest 't al vernomen die het ditte en die het datte hest 't ek al vernomen ik ben ien flûsteraar heb het zelf gezien ze zeggen het allemaal je kan 't van een ieder horen…