De verte afstand wordt
netgedicht
ik kan je niet bekijken
je met niemand vergelijken
maar hoor je stem in het ruisen
van de branding in je tekst
kom mee naar zee
waar ik mezelf verliezen kan
de verte afstand wordt en
ik je namen schrijf met zand
kus je lippen in het zout
van samen drogen
opgetogen in het waterspel
de golven breken veel te snel
we dromen zon en kleden…