inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 26.857):

De verte afstand wordt

ik kan je niet bekijken
je met niemand vergelijken
maar hoor je stem in het ruisen
van de branding in je tekst

kom mee naar zee
waar ik mezelf verliezen kan
de verte afstand wordt en
ik je namen schrijf met zand

kus je lippen in het zout
van samen drogen
opgetogen in het waterspel
de golven breken veel te snel

we dromen zon en kleden
ons met bruine kleuren
ik voel de spanning in je huid
en doe de tijd voorzichtig uit

heb je zeeën laten zien
bracht voor jou het water
in het eindeloze later
op het moegespeelde strand

we kleven zand
kraken schelpen op het pad
duinen zijn het wuiven zat maar
onze passie is nog niet verbrand

Schrijver: wilmelker, 9 juli 2009


Geplaatst in de categorie: liefde

3.6 met 5 stemmen aantal keer bekeken 238

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)