Alle inzendingen van wim.

Soms 6 soms als tijd niet genoeg is als licht van schilders is de vissen even opduiken als ochtendgroet de koude decemberwind trotserend het silhouet van de stad al eeuwen in evenwicht het is een komen en een gaan van reizigers door de tijd met in hun ogen de herinnering aan alle dingen die er toe doen of niet de vissen zeggen…

Soms 2 als het stil in mij wordt en ver daarbuiten stil wordt ruik ik geuren van gisteren proef ik de smaak van vroeger van veilig warm en heel dichtbij en zie ik weer de plaatjes op de muren die er eigenlijk niet waren en voel ik de pas gestreken lakens met de geur van mijn moeder hoor ik de auto’s op de snelweg met de vogels daar…

als ik naast je lig zo stil naast je lig in ’t vroege ochtendlicht de geur van liefde nog rond je heen de eerste vogel het dak aanraakt een vroege auto de straat opzoekt weet ik dat het goed is en dat ik je gevonden heb op de plek die ik vergeten was zo heel dicht bij maar soms zo ver zo vergeten ver als ik naast je lig jouw haren…

als ik je naam noem met andere woorden jou noem en praat over wat we deden en nooit gedaan zouden hebben dan weet jij weer wie ik ben en was en wie jij wilde zijn en ik met jou lang voordat toen wisten we allebei weer van weinig woorden wat muziek gewoon we wisten het en hadden we handen om elkaar vast te houden door de tijden…

de glimlach van de clown net onder de in zwart geschilderde traan de valse trompet achter de coulissen de zoete lucht van zaagsel het spel op de wagen in de schijnwerpers achter nevels gevangen het applaus duizendvoudig de grote finale in het midden even een klein kind te zijn gevangen in de illusie gegrepen en weggevoerd door de lichten…

de nachten verstommen in neonrood een laatste duwbak in de zilveren vaart der naties wat flarden van overkantse muziek rimpels in de tijd blauwe vaandels in de optocht van hebberige dwazen misthorens blazen de aanval dijken angstvallig op deltahoogte slapen de eeuw uit een sleper ploegt de voren van een nieuwe tijd ze zeggen dat het…

we wisten dat het kort was onvoorwaardelijk warm was dat praten zonder woorden nog meer dan praten was in vingertoppen samengebald weten dat het er was in je ogen de verhalen onuitsprekelijk vol alles nauwlettend alles volgend het ritme van de dingen het soms alleen maar liggen het bij alles willen zijn de oprechte blijdschap de warmte…

de wind is schuchter vandaag vanachter de duinen schuurt het zand over de golven die stil blijven liggen naast elkaar stappen we voort we zeggen net zoveel als de kracht van de branding die er niet is vandaag tenminste morgen kan het anders zijn als de wind stormt uit het westen dan houden we elkaar vast niet om elkaar te verliezen…

hai, ik wacht nog op je mailtje gewoon een berichtje van jou er komt maar niets binnen mail me nu, mail me nou al zijn het enkele woorden dat is waar ik op wacht je kunt toch wel íets schrijven elk woord is mij een pracht weet je niet hoe te beginnen of wat je me mailen moet ik vind het al fantastisch als je schrijft: van mij een groet…

als je veel verdriet in je draagt en er is niemand die er eens naar vraagt als je hart eenvoudig tranen laat en er is niemand die daar voor openstaat als je glimlach niet meer glimmen wilt en er is niemand die de tijd met jou stilt kom dan maar even in mijn armen ik zal je troosten en liefdevol verwarmen…

achteraf is voorbij je bent nú vrij om te doen wat je tóen hebt gelaten houd dat altijd in de gaten…

vandaag ligt het leven achter mij ik was er van begin tot einde bij nu ligt er iets nieuws in het verschiet laat er vreugde zijn boven verdriet zij die mij reeds zijn voorgegaan zijn voor mij altijd blijven bestaan zoals een rivier stromend in een zee draag je mensen altijd in je mee vaarwel zeg ik u dan ook niet de tijd heeft iets moois…

de vlag hangt uit halfstok wappert vrolijke kleuren ik heb een brok in mijn keel aan de herinnering mijn vader die alsnog aan de oorlog ten onder ging notities op gele kladbriefjes met potlood 'we houden de moed er in' velen gingen er dood hij overleefde het kamp daar was alles mee gezegd in hem woedde het voort werd de strijd…

ik zal je vriend zijn in de uren dat je me nodig hebt als eenzaamheid je hart vervult maar bind me niet zet geen hek om de tuin waarin ik de zon koester in de vrijheid van het licht ik zal de wind voor je zijn wanneer de zeilen van je schip smachten naar een lichte zucht maar bind me niet ontneem mij niet de snelheid dat het leven…

"Gebruik de vrede niet om een oorlog te beginnen!" men had hem nimmer zo gezien de voorganger was buiten zinnen in de stilte na het laatste woord van de spreker die wapens etaleerde was de voorganger, nu als gast, opgestaan en hij protesteerde gezeten tussen een 1000-koppig publiek had hij het hoofd der strijdkrachten aangehoord de generaal…

alle lieve mensen zijn nu heen moederziel zit ik hier alleen de klok slaat middernacht terwijl ik nutteloos op je wacht 't was een mooie dag vandaag lichte nevel, de zon scheen vaag vol liefde hebben we je begraven in de laatste aarde-haven een mooie dag vandaag... vol verdriet enkele vogels zongen het hoogste lied een koorzang, alsof…

het hek naar zijn huisje was in de kleur van de haag diep en donker heldergroen het werd een mooie dag vandaag de zon parelde nog laag in stand er wachtte hem een blauwe lucht een spinnerag met laatste druppel dauw hing windstil, er was geen zucht terzijde van het stenen pad dat als een loper naar zijn huisje leidde groeide onbespoten…

lopend naar ik weet niet wat denkend aan zoveel en eigenlijk weet ik dat dat door die idiote gedachten het mooie van mijn leven steel Lopend naar wie zal zeggen waar ik kom alleen maar het foute in mijn kop verdomme ik wil niet meer dit is stom nu het einde ... ik stop…

Om jou duizend dagen meer Om jou blijf ik gaan ook al is het teer Om jou de kracht om naar morgen te kijken Voor jou ga ik over lijken Om jou ga ik niet maar blijf ik hangen Om jou ga ik niet hoezeer ze mij ook stangen Om jou is het leven nog iets waard Voor jou totdat de lucht in mijn hoofd opklaart…

Al kopend ging hij ten onder aan wat voor hem zijn redding leek Bij de postbank begon het gedonder maar dat interesseerde hem geen steek Een ieder was zijn vriend dus het kwam vast wel goed want wie goed doet goed ontmoet maar nadat ook lenen.nl en zelfs frisia niet meer wilden waren het niet zijn vrienden die hem uit de ellende tilden hij zakte…

De lach, de gein de constante grap de ilussie kweken oh oh wat gaat ie goed Niet wetend dat wanneer ik naar buiten stap voor al die vrolijkheid boet als een zwarte sluier omringd door eenzaamheid met de donkerte in ziel en hart gedachten die nergens worden heengeleid alleen maar dat negatieve wat de rest verstart Alleen is maar alleen ook met…

praten kan ze nog niet een klank lijkt soms een woord ze kijkt met grote verbaasde ogen wat heeft haar rust dan verstoord zoëven lachte ze, kirde ze waar je geen genoeg van krijgt nu huilt ze tranen met tuiten een klank die alles overstijgt ik troost haar, neem haar op stil maar kind, wat is er dan ze schudt na tegen mijn borst ik krijg…

wanneer twee rivieren één worden en later weer zelfstandig verder gaan blijft er altijd een beetje water van de een in de ander staan het leven draagt altijd verder in hem/haar die is en hem/haar die was ook voorbij de horizon, dat einde, dat, naar blijkt, doorzichtig is als glas in het boek 'eindeloos bewustzijn' zet Pim van Lommel zijn…

een paashaas en een olifant liepen door het groene land de paashaas zocht naar eieren de olifant ging naar Beieren wat heb je daar te zoeken vroeg de haas aan olifant dat weet ik pas als ik daar ben en hij gaf de haas een hand tot ziens mijn beste eierzoeker ik hoop dat jij je eieren vindt dat zal wel lukken, zei paashaas, en jij succes…

Als fan van Pantani en dat zeg ik u met enige nostalgie vond ik hem heel mooi klimmen al hoefde hij daarom niet te winnen soms vond ik hem een eenzaat maar 't is daar niet waar het om gaat tijdens het klimmen had hij die verbeten blik bijna had je van hem schrik "het olifantje" had iets speciaal misschien werd dit hem wel fataal zijn dood…

het verleden komt niet terug wend het dus de rug laat het heden je bekoren maak een stap naar voren blijf niet hangen in het toen wat kun je er nog aan doen jouw weg ligt in vandaag maak een stap en stel de vraag 'waar wil je met jezelf heen, wat houdt jou het best ter been' volg altijd de weg van je hart zodat je toekomst niet verstart…

Het vensterraam staat open verwachtingsvol de koelte van het licht ik tintel scherp was haar silhouet vannacht van boven af gegrift in twee dimensies buiten op de stenen de maan was rond en stil haar schaduw het gras met ochtenddauw de zon stijgt hoog vandaag verdampt de laatste druppel.…

ik wens dat al jouw geluk en al jouw ongeluk, al jouw blijdschap en al jouw verdriet, zich middels deze kus met mij verbinden zodat ik je zal vinden in al jouw geluk in al jouw ongeluk, in al jouw blijdschap in al jouw verdriet, vanuit de liefde in mijn hart want groot is mijn smart vreugdevol en droevig in al jouw geluk in al jouw…

De ober was een daverende vrouw donder rommelde door het dal en stenen muren kaatsten laag het licht haar lach echode weg ik was alleen dat terras die stoelen nat wit mager één ervan lag om vochtig als mijn wangen naast het oleanderblad de avond sloeg een klamme doek mijn lippen zout als zee en weerlicht in de bergen wanhopig denkend…

ik heb de verzekering gebeld de bliksem was ingeslagen helaas er werd niet uitgeteld hoe ik het durfde te vragen maar ik ben slechts een leek zeker wel op dat gebied inductieschade zo ik weet is deze inslag zeker niet mijn hart ligt geheel in stukken de bliksem sloeg ongenadig in zou de claim nog lukken of heeft die aktie toch geen zin…