Alle inzendingen van windwhisper

Steen der wijsheid met de post gekregen van een meer dan goede vriendin in de hand gewogen bewogen gedragen de kracht gevoeld de energie gekregen om door te zetten naar lichaam en ziel en geest te luisteren dankbaarheid, liefde en warmte voor jou, die wist datgene ik nodig had een naam noemen hoeft niet ze leest met haar hart en ogen…

Nog slaperig haar wangen rozig lippenrood de nacht bracht ze niet dus laat ze maar komen dagdromen vol geur en kleur en warme wolligheid aan romantiek handen wrijven over armen langs gesloten ogen rekken strekken de fluister glimlacht begint bij het begin er was eens ……..…

Blote voeten in het zand opgerolde broekspijpen het koude zilte zeewater veroorzaakt gilletjes brrrr verfrissend ogen vol van weemoed dromen van toen dromen van nu met in de hand wat opgeraapte schelpjes haren in de wind kind, vrouw, kind…

Al heel vroeg klopte de nieuwe morgen aan mijn geopende venster de dauw lag nog druppelsgewijs op de zachte bloemblaadjes wijl overal verspreid roze bloesem aangedragen door de wind op de tuinaarde was neer gewaaid na een verfrissende douche stapte ik verkwikt in mijn kleding deed mijn schoenen aan en liet de deur achter me in het slot…

Mijn lijntje met hierboven draadloos ons contact ik babbel heel wat met je af zie en voel je glimlach in mijn hart en ogen je stem fluistert naar me in de wind Willemientje, pleegmoeke hoe moeilijk was het om je te moeten missen al zijn de scherpe randjes er nu wel wat van af je bent zo vaak dicht bij me er is een bloem voor jou nu…

Vurig bloeit de avondroos onder de pijnbomen haar liefde verboden verloren hart in de maskerade van het onzichtbare wie ben jij toch fluistert de wind zo eenzaam…

Ze vangt ze in het afvoerputje geplengde tranen ze huilde ze in een windvlaag ze koesterde ze baadde ze zwom er in tot ze eindelijk los kon laten go with the flow bubbels stromend water lentefris…

Een klein berichtje in de telegraaf ik schrok ervan Ramses Shaffy ernstig ziek slokdarmkanker mijn hart gaat uit naar de man die zo heel veel betekende in mijn leven met zijn stem kleurde hij mijn jongere dagen het is stil in Amsterdam hoog Sammie, kijk omhoog Sammie de pastorale het gras zal altijd groener zijn samen met Liesbeth…

Kinderlijk tekent zij de cirkel van liefde onder de volle maan haar tenen krullen in het zand de zee golft af en aan kabbelend een kushand als een warme groet naar hem die haar schaduw is wachtend aan de overkant vol ogen troost…

Een veld goud gele narcissen hun kroontjes wuivend in de wind met in hun midden die ene zich verlaten voelende hyacint wees die wie je bent zei moedertje natuur ook al ben je anders van kleur en van structuur het maakt jou niet minder prachtig de zon gaf kracht de maan gaf rust de wind gaf liefde de regen liet groeien de bijen…

Ben even stil omdat ik denk aan al die mensen in de oorlogen van toen en nu die stierven en nog sterven voor “vrijheid” voor "vrede" van een ieder…

Billy Joel Honesty , warme rillingen bij het horen van dit lied jij en ik bij het dansen in maanlicht wandelend langs het strand mijn hand in de jouwe mijn hoofd op je schouder honesty....herinneringen aan dromen weer even luisterend naar ons lied dat zoveel jaren lang bij ons hoorde tot we beiden niet meer eerlijk waren…

Als een sneeuwvlok in de lente stilt het frisse van de wind de hete adem in de nek van de vuurzee van hartstochtelijke gevoelens transpiratiedruppels vloeien langs huid en haar zij wil hem hij wil haar beminnen…

In die ene seconde veranderde voor velen de wereld in een hel de dood kwam aangestoven middels een zwarte bolide maakte een einde aan vijf levens verbijsterd keken we toe onmacht ongeloof vele gewonden aangeslagen koningin en haar familie Nederland in rep en roer oranje werd zwart de vlag halfstok en zo velen in diepe rouw wat moeten…

In die ene seconde veranderde voor velen de wereld in een hel de dood kwam aangestoven middels een zwarte bolide maakte een einde aan vijf levens verbijsterd keken we toe onmacht ongeloof vele gewonden aangeslagen koningin en haar familie Nederland in rep en roer oranje werd zwart de vlag halfstok en zo velen in diepe rouw wat moeten…

Om haar hart een muur gebouwd zo kwetsbaar dansend van donker naar licht in haar een wild verlangen maar zo voelbaar de angst door gaan of leven in een cocon van zelf opgeworpen tralies en stenen als ze eens kon zeggen kon uiten schreien zou ze willen maar om haar hals hangt zwijgend zwaar als lood een parelketting vol van tranen wurgend…

Wie zal het zeggen hoe het begon mijn schaduw in de jouwe jouw adem in mijn ziel gedragen door de wind op blote voeten…

Fluisterzacht schreef de wind al zijn liefde in haar hart zie haar dansen met zijn spiegelbeeld in haar ogen ze zal niets vergeten zijn liefde en zijn woorden ze zullen nooit verloren gaan haar vingertoppen houden vast…

Haar liefde zo sterk zij zo breekbaar zo broos lichtvoetig haar tred in haar toren van ivoor droomt ze van een wonder zijn woorden strelen door donkere haren de wind doet ze lokken draag geen sluier het zou zijn alsof de zon nooit meer scheen zich zou verstoppen achter donkere wolken zo schrijft hij zijn naam in haar ziel…

In een lente droom van ongekend verlangen lijkt eeuwig van korte duur als chaos verwaaid door de tijd in een windvlaag van tranen geschreid door een voorjaarsbruid zonder sluier in de ochtendnevel voelt zij zich onbegrepen dag lief…

Evenwicht zoeken kras zijn naam in een verlaten oud bankje met ziel en zaligheid plus een gepassioneerde tinteling stort je in een roes bedwelmd de ultieme overgave aan het deinen van de wilgentakken neerhangend langs de sloot o schoonheid laat jouw geur me niet verblinden bij het opstaan in de morgen pas in het broze duister voel…

Samen in de stilte van het weten kalenderjaren lang jij en ik zij snappen het niet de rode gloed,de beker een verloren druppel samengesmolten je kwam,je ging gouden tijden vele gezichten gekte naar waarheid geschreven van hier tot aan de maan en terug…

De smaak van zilt en zoet laat diep verlangen opborrelen onstuimig klopt haar hart zeemoedig de blik in haar ogen…

Zoals elke morgen babbelde ik even met jou staande voor jouw foto het zijn ware woorden dat pijn verzacht maar wat doe je met gemis zo voelbaar je zou jarig zijn vandaag straks ga ik bloemen voor je kopen een gebakje mag niet want er moeten wat kilootjes af ineens is het of ik je hoor lachen er welt een dikke traan verborgen onder mijn…

Midden in het leven staan best wel met beide benen stevig op de grond maar toch nog vol van dromen af en toe best wel verrekte onzeker maar dan is er het vertrouwen op de fluister in de wind…

Een ondeugende lach een schalkse blik even de verleiding die knipoog van jou maar nee toch maar niet een dag met een gouden glans nooit meer af te pakken gevangen geluk ik ben rijk klinkt mijn fluister in de wind en de echo van mijn woorden weergalmt in mijn hart en vingertoppen die op het toetsenbord dansen…

Waar de taal van het hart in woord en beeld gesproken wordt daar vind ik jou met intense bewondering fluistert de wind jouw haren in de krul…

Ach de vrouw haar wereld is maar klein ze is ook wat eenzaam met het klimmen van de jaren komen de grijze haren uitgaan is er niet meer bij ze voelt zich nog wel jong al is ze middelbaar dus wat gedaan het haar geverfd en zich inde digitale wereld omgetoverd tot een jonge mooie Oosterse schone zo leeft ze nu een dubbel leven ze voelt…

Het lijkt allemaal zo gewoon als je wat slechter hoort krijg je een hoorapparaatje als je wat minder ziet of moeilijker leest dan is er een verscheidenheid aan brillen plus of min of contactlenzen ben je slecht ter been dan zijn er krukken of is er een rolstoel of een scootmobiel breek je een been of arm dan is er gips of een spalk ook…

Hou van mij klinkt als een fluisterende melodie, de kleur van hoop danst als een dromerige herinnering,als zilveren balletschoentjes gedragen door de wind zij op blote voeten in het natte gras de liefde lijkt te verdorren achter het huis op de heuvels aan haar horizon…..ruist de zee vliegen de meeuwen haar vrijheid hou van mij…..…