Netgedichten

netgedicht (nr. 25.881):

Tevredenheid

Een veld goud gele narcissen
hun kroontjes
wuivend in de wind
met in hun midden
die ene zich verlaten
voelende hyacint

wees die wie je bent
zei moedertje natuur
ook al ben je anders
van kleur en van structuur
het maakt jou
niet minder prachtig

de zon gaf kracht
de maan gaf rust
de wind gaf liefde
de regen liet groeien
de bijen en de vlinders
kusten de hyacint
zo voelde die zich
heerlijk op haar plekje

stralend
want het is haar stekje
waar ze tevredenheid vindt