Alle inzendingen van windwhisper

wat waren ze jong nog zo onbezonnen hadden ooit wel de droom van huisje boompje beestje maar het wilde niet er kwam die kink en de kabel brak herstel werk kortsluiting haar motto werd eeuwig zal ik bij je blijven maar tja eeuwig is niet al te lang ook hij zocht en vond voor even na jaren alleen toch weer die glimlach op het zebrapad…

geboren op Valentijn maakt je heel bijzonder er was vast en zeker gerekend op een heerlijk wonder zeg Martine kind van de liefde vrouw van de warmte plus de heel bijzondere gedichten mag ik je feliciteren en je met een mooie ode hier zo eren ik deed het al vaker maar jou gelukwensen met elke nieuwe morgen dat kan vast geen kwaad alle…

het is de kleur van rood en wit maar ook van groen en geel al geeft blauw sereen en zwart soms rouw liefde heeft zoveel meer hij bruin op het balkon met zestien graden en een mager zonnetje zij blauwbekkend voor het raam maar met warm kloppend hart zoveel graden onder nul draagt ze wit wollen slippers pas op voor muizen miauwt de kater…

soms ga je af op de fluister van de wind die ruist in je hartenklop Keuzes maken je volgt de pen van hem die pretendeert geen "schrijver" te zijn en je gaat van zijn woorden houden omdat je emoties tussen de zinnen leest, ongeschreven maar hoorbaar in de fluister je noemt hem "dichter"…

nee ze was nooit in Spanje aasde niet op geld de tijd van in Sinterklaas geloven liet ze lang geleden achter zich zwarte Piet was een ander verhaal ze heeft wel iets met deugnieten wat is er goddelijker van smaak dan chocola smullen deed ze letter voor letter dus nu hij naar Spanje is gegaan gaf ze haar verlanglijstje mee niet alleen het…

jaren strijken rimpels glad het licht gedoofd je aardse kleedje afgelegd zorgen die bergen op wierpen bleken moeiteloos overwonnen terwijl ze wakkerden en traanden op het levenspad het antwoord was immer "liefde" het was vallen en opstaan jouw scheepje deinde op de golven naast jou je stuurman die nu met lege handen ook weer naast je…

gisteren fluisterde de wind haar woorden toe na een warme nacht vielen ze als rijpe vruchten in haar schoot de zaadjes van het goed luisteren hadden wortel geschoten juist het on uit gesprokene werd koesterbaar in de palm van hand en hart liefde straalde uit twee paar mensen ogen zo mild en zacht…

in de nacht dwarrelt de vlinder vleugelslag in schaduw aan de wand omdat wakkerend kaarslicht vertelt van liefde en van dromen hij slaapt met zijn hoofd tegen haar hartenklop zij tekent met haar vinger oeverloze verlangens op het behang zilver glimlacht de maan, aan de sterrenhemel als de vlinder neerstrijkt op haar lippen in een zachte…

zacht fluistert de wind over veranderingen het stormt niet altijd in een mensenhart het wil ook wel eens liefdevol door haren strijken streelt wapperende krullen glad soms is liefde genoeg om weer eens met andere ogen om je heen te kijken zie hoe vederlicht de vleugels van een vogel wiegen op de golven van het vrij zijn in de…

een warme glimlach kleurt haar lippen kersenrood als de fluister van de liefde zoveel kan veranderen in het leven van alle dag vraagt ze wat doet dan het zachte van een regendruppel op een bloemblad dat zo verloren heen en weer wiegt in het zuchten van de wind…

Isabella een olijke glimlach een chocolade snoetje doet het hart smelten het wikkeltje in kleine vuistjes vertelt van haar lekkere gesmikkel…

het warme gevoel van thuiskomen borrelt op bij het zien van de echo van mijn glimlach op jouw gezicht dan wil ik je zoenen fluistert de wind…

ze voelt het aan hij net zo belangrijk als zij zij net zo onbelangrijk als hij hij rookt zij eet hij drinkt zij droomt whisky chocola javaanse jongens het laatste voor beiden hij pakjes vol met vloei zij die ene droom met zijn donker bruine ogen noem het liefde noem het lust lekkere trek of bekoring hij steekt ze op javaanse…

ze stond voor het huis waarin niemand meer woonde de geest uit de fles de ziel uit de woning tranen brandden in haar ziel terwijl ze verder liep met droge ogen zelfs de fluister van de wind kon haar niet troosten…

noem me geen paganist zei ze in een fluister ik zie wat gij de schepper noemt in het vrouwelijke omkranst ik zie de zee als in het golven van het wonderlijke wezen omwolkt door al wat leeft onder de stroming van water en lucht liefde lijkt me het antwoord in des mensen's hartenklop vrijheid in vleugelslag wiegend op wolken…

een zachte hand strijkt warrige haren glad geeft rust in haar opstandig denken waarom ik…… de fluister zegt waarom jij niet…. tranen druppen maar haar wangen blijven droog stilletjes droomt ze toch haar toekomst…

hoe omschrijf je warmte als je gedichten leest die je raken het mystieke geflirt met de dood als vriend het wad, als wonderlijk waarin jij wadend vanuit oog en hart je dromen beleeft stap voor stap je vriendschap deelt en schoonheid laat parelen kleurrijk met inkt op ’s mensenhuid in diverse sjablonen gedragen door jouw hand in…

ze beweren dat de zee blauw is zij denkt hem groen de hemel purper met witte schapenwolken vogels van diverse pluimage beheersen de lucht maar ook de aarde de tijd sluipt op kousenvoeten en staat stil als in een oerkreet en intense grom de grond onder mensenvoeten wegzakt…

diep is de oceaan vurig de branding hij leest zij leest golven huizenhoog hij schrijft zij schrijft letters in het zand hij lieft zij lieft in oneindige tederheid hun omhelzen…

haar hart doet pijn bij het zien van al dat vreselijke lijden haar fluister vol van wanhoop in de wind Lieve God waarom deed U juist die dag Uw ogen dicht wendde U Uw blik af en liet hun wereld instorten…

Vanmorgen eindelijk eens na al het negatieve nieuws op het journaal het verheugende bericht dat het hebben van een stevig achterste niet alleen gezond maar ook nog eens sexy is dus weg met het dïeet de cirkel is rond niets mooier dan een dikke kont…

aan de blauwspar ijskristallen kastanjes poffen boven het vuur een kersenrode mond gretig happend in een appel tintelende vingers en koude tenen natte wanten op de kachel blozend rode wangen ogen vol pretlichtjes ijsbloemen op het venster natte neusjes laten sporen na op het tuinpad de sneeuwman met zijn dikke wortelneus draagt…

het verleden als mos vastgegroeid op haar ziel doet haar verstillen er van overtuigd zijnde dat alle dagen een eigen geur en kleur bezitten en als ze leest in verrukking vertelt haar hart de woorden die bij haar horen beeldend en boeiend verschijnen veldbloemen op haar netvlies en de oude eik op het dorpsplein verhaalt lachend…

open je hart horen en zien doet je fluisteren als je me wilt helpen zuchtte ze kom me dan driehonderd vijf en zestig dagenlang geluk liefde warmte plus inspiratie toewensen zit niet zo te friemelen gaf hij als antwoord wie wil nou zo’n saai leven met alleen maar datte wil je mijn wens horen “neem mijn hand en leef met mij” niet…

als in een droom haar voetstappen in de sneeuw als in een droom met haar vinger de slagroom van de taart aflikkend als in een droom haar ogen in die van hem de zelfde woorden lezend de fluister van hart tot hart note: iedereen een fantastisch 2010.…

In haar wervelden de muzikale klanken omhoog alsof ze opgetild werd gedragen naar verleden omkijkend naar haar lach en haar traan dan om even stil te worden hoopvol haar kijkers in de zijne vol vertrouwen jij ik wij samen doch ook elk apart onze toekomst even knipperend met haar ogen zag ze een vogel met zijn kopje scheef naar…

aarzelend zet ze haar voeten neer ze voelt ze wegglijden een stevige arm behoedt haar voor vallen in haar hoofd malen gedachten en woorden plus vergeten herinneringen die zich een weg naar haar hart banen wat heeft wijsheid te maken met wat ze nu voelt de weg van nee is juist die van de minste weerstand zal ze nog eenmaal klauteren…

kerst gefluister door de wolken de wind voegt wensen toe nooit meer oorlog nooit meer honger geen verlaten kinderen meer door de straten een wereld waar elk geweld zinloos is geen kindsoldaten een wereld waar een ieder het zijne of hare mag of kan behouden waar gedeeld wordt waar “geleefd” mee en met zonder onderscheid van kleur…

de klanken van het lied “Mary did you know” ze weten me te raken tot in het diepste van mijn ziel de stemmen van Kenny Rogers en Wyonna Judd ze bekoren me Maria wist dat je toen je het gezicht van jouw baby kuste je het gezicht van God hebt gekust ontroerd denk ik bij mezelve is niet elk kindje een kind van God omdat God liefde…

Brokkenpilote korte afstandsvalster glibberend glijdend strompelend langs's herenwegen blauwe billen gekneusde ribben een giechel bij een dubieuze val heeft iemand iets gezien snel overeind krabbelen laat het vannacht heet water regenen lieve heer doe mij een lol ik haat sneeuw en droom niet van een witte kerst…