Alle inzendingen van windwhisper

Heb je echt verloren fluistert de wind zachtjes in haar oren nu je geen winnaar bent nee, zegt ze vol overtuiging winnen hoeft niet er is liefde haar glimlach is als de lentezon de maan kust kersenrode lippen haar voeten lopen daar waar haar hart naar verlangt…

Lieve, lieve jij morgen ben je jarig we weten allemaal dat het je laatste verjaardag hier op aarde zal zijn de artsen spreken over enkele dagen misschien weken die wetenschap die doet afschuwelijk veel pijn je blijft opgewekt bent niet opstandig zegt, als het zo is dan heb ik een mooi leven gehad je was altijd al een tevreden mens…

met in haar ogen de glimlach van de lente stapt ze blootsvoets de nieuwe morgen tegemoet met rond haar bedauwde lippen een warme lieve groet de echo van haar fluister gedragen door de wind zucht als een zacht wiegen door kruintjes van de bomen langs tere net ontloken bloemkopjes met hun prille lentegeur ik noem haar liefde kun je…

Haar gedachten gaan terug naar die jongen met zijn donkere ogen en zijn ravenzwarte haar haar hart zingt in zijn taal de woorden...ben seni sevyorum... de warme herinnering aan hun zomers samen krult haar mond in een zacht glimlachen achter gesloten ogen dansen sterren ze fluistert een kushand in de lucht het was goed zoals het was…

Juist op dat moment dat de angst haar in zijn greep kreeg en een ijskoude rilling door haar aderen joeg zag en hoorde ze de fluister van de liefde die net op tijd de kou verjoeg heel zachtjes voelde ze het strelen van de wind door haar verwarde krullen…

Luister naar je hart ze dronk de woorden zittend met haar armen om haar knieën geslagen keek ze dromerig voor zich uit de wind blies de melodie van die vrijheid zachtjes in een fluister haar hart echode terug…

Woorden zijn niet nodig als handen elkaar omvatten het prille beseffen “ik ook van jou” de stille fluister in de wolken als twee paar ogen elkaar ontmoeten in de warmte van een kus…

Boei me niet knecht me niet claim me niet laat me vrij zijn komen, gaan en bij je blijven…

Zijn eerste liefde ze was veel ouder hij vond bij haar naast tederheid geborgenheid en warmte maar luisterend naar wat de omgeving van hem verlangde liet hij haar achter zij begreep…….. hij zag niet haar tranen hij vond een meisje van eigen leeftijd ze trouwden omgeving, familie iedereen tevree maar in zijn hart en dromen was…

Dag droom fluisterde ze toen de morgen haar wakker kuste ze rekte zich nog slaapdronken uit dag meisje zei de droom heel zacht vanavond neem ik je weer mee voor vandaag een mooie lente lach de wind lokte ondeugend haar warrige haren bij het open venster goede morgen klonk de fluister in haar oren dag vlinder zei ze zacht, stuurde…

Zweetdruppels parelen van een ebbenhouten huid op die van ivoor twee paar donkere ogen ontmoeten elkaar in de hartstocht van het moment lezen liefde als handen en voeten elkaar krullend omhelzen in een woeste dans zweet parelt en warme tranen genieten………zij …hij…wij…ik…jij het wordt lente fluistert de wind koelte door het geopende…

eentje van zo vele stille avonden je probeert er wat van te maken hebt iets lekkers in huis gehaald niet erg verstandig voor de lijn maar ja, je wilt je prettig voelen niet meer zo eenzaam zijn de tv heeft niet zo veel te bieden het boek ligt doelloos op je schoot geen zin om er in te lezen je luistert naar muziek en je gedachten gaan terug…

Geef mij je hand laten we samen een brug bouwen we leggen stenen neer over de rivier laten we voorzichtig voetje voor voetje er over heen gaan het is wankel en glibberig we houden elkaar in evenwicht dan wacht daar aan de overkant een nieuwe horizon ga je mee…….. we gaan het redden onze kracht is op elkaar en op onszelf…

Hij huilt met de wind maar zij kijkt niet meer om hij verloor zij had hem zo diep bemind…

De zon scheen zo aanlokkelijk dat ik na mijn bezoek aan de bieb even op mijn tuinstoel neerzeeg het was een regelrechte uitnodiging van moedertje natuur die lente zong in mijn fluistering was het aantrekkingskracht dat ik mijn broekspijpen oprolde en mijn witte benen de kans gaf al een klein beetje te bruinen wie zal het zeggen in jouw…

Ze wist het te vangen met beide handen het zilveren liefdeslint toen ze het aandurfde werd haar herfst in eens weer lente haar blik toekomst gericht beloftevol…

Haar haar had de kleur van het heldere doorzichtige zilveren water van een beekje in opbloeiende lente de wind liet het losjes om haar hoofd wapperen haar wimpers als roetzwart spinrag op blozende wangen toen ze begon te praten klonk haar stem als muziek en donkerbruine honing haar lach als een betovering hij liet zijn hart bespinnen…

eenzaam en alleen gekooide mens gebonden aan handen en voeten vechtend voor de vrijheid mond gesnoerd…

onderhuids verlangen dreef ons beiden tot bijna waanzin hartstocht streelde warme handen zweetpareltjes over blote huid adem mijn adem kus me , til me tot over jouw regenboog voel mijn hart bonzen tegen jouw behaarde borst laten we dansen in de liefdespassie stil mijn honger ik ook van jou…

Droomwolken ontsluieren de slaapdronken ogen als straks een wereld ontwaakt blijkt zij doch slechts een fata morgana in het spel der liefde…

de boom vertelde haar van eeuwenoude verhalen ze keek ze las ze begreep dat zijn stam een oude was ze bewonderde zijn groeien het fluisteren begon toen zij zich tegen zijn oude bast aan vlijde…

Toen je schreef “ik ook van jou” zat hier de grootste jokkebrok zich diep te schamen…

Door het geopende venster hoor ik een motor voorbij ronken lieve Maas jouw doodgaan kerfde een litteken in mijn hart…

Hoe zal ik je noemen fluistert de wind Sterre ik ben Sterre klinkt het warm blozende wangen stralende blik dansende voeten handen vol verlangen in het ontmoeten dag Sterre fluistert de wind haar glimlach als antwoord is als de kus van elke nieuwe morgen waarmee ze de dag begint in vrijheid met liefde in hoopvol vertrouwen dag…

De straten zijn nog donker en doen wat troosteloos aan achter een enkel raam brandt al wat licht Den Haag ontwaakt aan de donkere hemel knipoogt nog de maan niet vol, nee nog niet ze is wat bleekjes de vrouw zojuist ontwaakt schuift gordijnen open rond haar benen wervelt de poes harig en behaagziek ze doet het raam open en de morgen…

Een zachte blos kleurt wangen rood als haar ogen kussen ze proeft..... ze eet de aangeboden vrucht het sap krult van haar lippen als ze gulzig toe hapt genietend verorbert ze de avond glimlacht als ze tevreden achterover leunend haar mond afveegt…

Twee kleine grote meiden Melissa van zeven jaar en Amna van acht hebben een prinsessenboek gemaakt ze knipten, plakten, kleurden de mooiste prinsessen blad voor blad met kroontjes, glitters en juwelen ze schreven er een eigen tekst bij het is een prachtig boek geworden heel trots lieten ze het me zien met stralende oogkes en dat is…

Gerimmpelde wangen een ouder gezicht Wie vindt dat nu lelijk.... zo'n gezicht vertelt je een verhaal lach en zorgrimpeltjes lijntjes van pijn denkrimpels fronsjes soms een ietwat verweerd van het buitenzijn je bent al wat ouder maar je mag er toch zijn blauw geaderde handen een dunnere huid ach gossie, is dat lelijk... wel nee schei…

Onzichtbare draden verbinden jou en mij heden verleden en toekomst gevangen in een web van onverbrekelijk goud gesponnen door wat men liefde noemt al ben je ver hemelhoog toch raken mijn vingertoppen je hart, je ziel je zinnen blijf je bij me diep van binnen jouw fluisteren is de melodie van mijn bestaan schaduwzacht…

Je lag zo veilig in mijn armen geboren vanuit liefde in mijn schoot je eerst lachjes waren juist voor mij je woordjes je wankele stapjes aan mijn hand zeg me, waar het mis ging wat deed mama fout woorden komen bijtend uit je mond je ogen staan zo koud zeg me waar het mis ging wat deed mama fout…