Het was weer zaterdagavond
eentje van zo vele stille avonden
je probeert er wat van te maken
hebt iets lekkers in huis gehaald
niet erg verstandig voor de lijn
maar ja, je wilt je prettig voelen
niet meer zo eenzaam zijn
de tv heeft niet zo veel te bieden
het boek ligt doelloos op je schoot
geen zin om er in te lezen
je luistert naar muziek
en je gedachten gaan terug
naar toen, en je vraagt je af
waarom je je geluk
niet vast hebt kunnen houden
waarom en wanneer
ging het stuk
als een zeepbel
spatte het uit elkaar
langzaam sluit je de gordijnen
het is tijd om te gaan slapen
er is niemand
die je goede nacht kust
als je fluistert
slaap zacht
zo kwetsbaar zijn
Geplaatst in de categorie: emoties
Zo droefmooi voelend verwoord