Alle inzendingen over Geknakt

Ik vond je in het weideveld tussen broos geknakte veren had jij je ranke hals gevleid intens gekweld keek je me aan en ik zag leed in het tere van je zwart fluwelen ogen staan Je kreet vibreerde hoge tonen die verijlden in de levensbron naar de einder waar de avondzon het vallend duister leek te kronen Nog eenmaal strekte jij je kop…

Gekortwiekt, verschrompeld, geknakt, half gevallen rottend en afgestompt de aarde laat moeizaam los wat het ooit begon maar laat tinten bestaan totdat er geen sterren meer zijn onzichtbaar de scheppende hand die nooit laat gaan vuisten ontspant en palmen opent soms pas diep in de herfst als de laatste mist het erf opsluipt 'sterven…

Door wind geknakt of soms geheel weg- gerukt. Hemel blauw dan weer grijs en wat is wijsheid nog wanneer men lijdt? Iedere dag een nieuw begin en een nieuw eind. Zon en maan wisselen elkaar af, licht en donker bestieren het bestaan.…

Verbroken is het radiocontakt, de mast gebroken en geknakt. Geweld op zee,een scheepje in nood, zij vechten voor hun dagelijks brood. Mannen die over boord zijn geslagen, vrouwen die zich afvragen, komen ze veilig weer thuis? De vuurtoren brand,en wijst hen de weg, naar een veilige haven,naar huis.…

ongeziene om de hoek voelde wisselen van spanning overal hoge tonen doken krijsend uit mentaal verval panisch lichtte chaos op in het donkere heelal strak van schrik deelde ik dit apocalyptisch ogenblik waar dood gestalte kreeg in versteend bewegen zonder afrit doolden de gebroken wegen brak leven in de ziel voorgoed geknakt…

ik zie je profiel waarin de lijnen zacht tekenen een stralende lach nog volop warmte en ruimte geven jij recht nog ongebroken ondanks alle spoken in je geest de slanke leest geeft jou een zweem van jeugdige vitaliteit die niet altijd correspondeert met jouw persoonlijke realiteit tegenslagen in bestaan hebben jou nooit geknakt…

als de beeltenissen die het leven al voorbij zijn en nimmer terugkeren Zo koud steekt het woord op ontsproten aan eeuwige winters met gevroren vleugels Ontleend aan ledig begrip en verstoten emoties die meer doen vermoeden dan jij me zeggen wil De pijn zit wortelend in iedere twijg Ik vraag je of jij je verzwegen leed bewaart in geknakte…

Dode takken, geknakt als riet in een zware storm, liggen verstrengeld, bedekt met glanzend groen sponsachtig mos krakend in hun breekbaarheid. Wollige witte knoppen van magnolia's hoge kantvaren en monarchrozen sieren de nevelige openbrekende hemel. Miezerige regen blijft vallen in stille eerbied.…

Ondoorgrondelijk Zijn onze wegen Ongeëffend Het pad Van ons bestaan Onbegrip kom je vaak tegen De vraag waarom Blijft open staan Oneerlijkheid Is vaak de reden Voor boosheid Of enorm verdriet Je wilt een antwoord Voor wat is geleden Het blijft stil Het is er niet Hoe moet je nu Toch verder leven Met zoveel onrecht aangedaan Weggerukt, geknakt…

Mannen blijven jongens, bange jongens Met een vragend gezicht pak je hen bij hun dikke vinger Die is gauw geknakt Maar soms gaan ze teveel op in hun spel Dan slapen ze slecht en schrikken ze wakker uit de dromen waarin ze oefenen wat ze van plan zijn Overdag kan er geen lachje af Ze zijn druk of afwezig en bij het weggaan roepen ze dat…

Ik ben een papavertje in een veld heb schuw te weinig zon genoten hang luw mijn knopje kuis gesloten vanwege angst voor nieuw geweld Mijn steeltje is een beetje stuk geknakt daar `t ruwweg werd geplet een sprietje was ik nog maar net toen `k werd gekapt van het geluk Toch koester ik stuifmeel in mijn hart ook bloesem heb ik al…

dagen van haar kale verslagenheid schuifelen in het tempo dat zij bepaalt geen enkele greep meer, haar denken ingehaald door vervaagd verschil en afgestorven onderscheid ‘De overheid bezuinigt ingrijpend op ouderenbeleid’ Haar bewegen is als haar gedachten traag en onvoorspelbaar richtingloos een vervallen monument, een versteende roos geknakt…

het paard dringt door tot de horizon blikkerende zwaarden en tumult begeleiding van gezellen in vol ornaat vaandels gestreken ondergang uitstervend in streven naar gelijkheid waar de trom de dodenmars verstoord verstoting van het boerse landelijke in nevelen gehuld en rood gekleurd het groene gras vertrapt en vuil vijand, bondgenoot geknakt…

streng en somberdonker zo ben je op blijde foto's de wereld rondom je lacht jij blijft somber en stil oude beelden liegen niet ze vertellen mij over de treurende moeder stil innig verdriet huilen zonder tranen leven met pijn gebaard is geknakt en schamele letters op een wit kruis herinneren aan hem die je onder je hart droeg nooit…

Is de nek van de kapmeeuw geknakt? Vloog hij tegen een ruit? En dan dreef hij lam van de ruit naar de dood is nog net op de steiger geland. Is het ver van een ruit naar de dood? Iets in de meeuw duurt een dag. Op de eerste dag van de dood komt geen eend in zijn buurt maar de dag erna schuiven ze aan.…

de zon wat een (uit)straling heeft die vrouw wat een warmte om door te zetten weggestemd en stem weg, dansje en hoongelach als dit niet een vrouw met kloten is dan zou ik het niet meer weten als Christus een vrouw was geweest i.p.v. man een vrouw met de potentie van Theresa dan was Jezus niet ter slachting gebracht niet gekruisigd, niet geknakt…

ligt in het grachtwater geknakt door de geweldadige storm met deels nog groene bladeren sterft deze langzaam af een reiger heeft zich geïnstalleerd zijn pootjes deels onder de oppervlakte speurend naar voedsel met een eindeloos geduld wanneer ik op de brug verschijn stilsta om het tafereel te aanschouwen wordt de vogel alert en met…

Geheel zwart Jonge vrouw geknakt in de bloei van haar leven Zij genoot na, op haar fiets terug van feest Haar leven ge- nomen door een man die ik beslist nooit wil leren kennen Voorbij de einder heb jij net als andere slachtoffers van nodeloos en zinloos geweld geweven stof opgetrokken…

de woorden zijn gewikt gewogen op emotionele kracht indringend exploderend zelfbescherming torderend tot de eigen willen zijn geknakt maar in het blad beweegt de egel op zijn pad voedt de jongen die zij heeft gehad in zorg en samenspel hun opvoeding ging snel de massa is weer klaargestoomd door leiders dromen en bedrog zij is bevrijd…

Daarom luister ik, naar de roep van het vragend leven, terwijl de hemel nog glinstert van de dag en mijn ogen blind zoeken in het verstilde licht, waarbij elke schaduw als een doffe hartbons strompelt door mijn lijf, woorden nog nagalmen, mat, doof, leeg, zwervend verloren, sleuren en trekkend, uiteindelijk geknakt en totaal gebogen, tot…

leeg is mijn tuin zonder jou ieder bloemenhart is geknakt gebroken in rouw eens waren zij mijn symfonieën in lentebegin met snerpende vogels en dansende vlinders erin nu hangt aan ied’re bloemenkelk nog een traan voor wat zo mooi bloeide en niet verder kon gaan en grijze wolkensluiers houden mij uit jouw zicht en hopeloos zoek ik naar…

is het omdat er takken Flamboyant stervend buigen in kristallen kelken gedoemd om geknakt te verwelken levend geplukt door ‘n wrede hand is ‘t het bloed dat aan de hemel rouwt om de zon die stralend ondergaat in een pracht die de verbeelding slaat waardoor de adem zijn snik inhoudt Hoe heet het verdriet dat in je schuilt dat je trekt in…

(voor Anouk) Je kijkt verslagen en verlaten in de lens, niet geknakt, maar wel volop beschadigd, onder je neus bedonderd door trouweloosheid, wat moet je ook met zulke jonge knullen, terwijl er genoeg vaderfiguren zijn die jou met veel plezier in hun armen sluiten.…

De stilte is nu ijselijk en koud En mijn hart begon al te ontdooien Want een noorderling, een rooie Die vrouwen zoekt zoals een arme sprokkelhout, heeft ‘t onlangs ingelegd in zuringzout Zodat ie ‘t straks weg kan gooien? Juist liep mijn ziel weer vol van liefdevol gevoel Liet ie dan toch bewust het prille vuurtje doven Heeft hij expres…

Geen schram Geen geknakte vleugel Geen brandend wrak Geen tollende hoogtemeter Het rijzende besef: De dood zoekt geen prooi om te spelen zoals een luipaard Hij haalt een manke gazelle onderuit en laat hem terug lopen.…

De kaalgeslagen rots tilt de burcht in de nevel Met verlaten trots glijdt de nar onzichtbaar door het geknakte riet. Zijn daden laakbaar rijp voor boeien, ketting, knevel. De weg is traag, schier oneindig onbestemd gebroken zijn hart, gescheurd zijn schamel hemd. Waartoe, waarom ?…

In een oogwenk was het geschiedenis Een vaal doek schoof over het krot Aangevreten door de tand die duurt De huisbaas heeft de muren leeggemolken Gniffelend in zijn laffe vuist Betonrot en schimmel en wind Wissen de rest Leidingen geknakt Stroomdraden losgerukt Water lekt langs het plaaster Trekt een roestbruin spoor De laatste bewoner…

Deez’ schone schijn, flatterend ideaal Teniet gedaan, geknakt is dit reliek Verstoken van haar schijn, haar pracht en praal Zo dor en droog, zo doods welhaast, of ziek Staat nu de roos, waarheid blijkt aartsrivaal Doch pleng geen traan. Dit is geen romantiek!…

Hier en daar in 't zand een vorstengraf, met koninklijke gaven: geknakt zwaard; paardentuig. Soms zag een kiespijnlijder of visionair tegen de hazenvellenhemel metropolen geprojecteerd; neon; en op de urnenvelden drupte zijn lach. ------------------------------------------ uit: 'In de waterwingebieden', 2000.…

Samen... “, fluister ik, maar jij schudt je hoofd mistroostig en staart eindeloos naar de hemel alsof daar het antwoord te vinden is In een kortstondig ogenblik verdrijft jouw warme stem de verwelkende lente Toch wegen je woorden zwaarder dan mijn arme hart dragen kan Vervolgens keer ik voorgoed naar binnen slenter richting de geknakte…