217 resultaten.
de regenboog is opgedroogd
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 525 ik haal zonnestralen
uit elkaar en stapel
dan de kleuren
tot een regenboog
laat buien botsen
donder wolkt nog zwarter
dan de bliksem schicht
daaronder zit ik droog
ik leer de wetten
van het licht uit het
natuurlijk evenwicht totdat
de regenboog is opgedroogd
de rafels van de bui zijn
weggeschoren door de wind
in het blauwe van de…
Hernieuwde dialoog
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 83 het scheurde
niet helemaal plotseling
maar wat verbonden was
heeft zich een eigen
plaats toegeëigend
verkent voorzichtig
haar nieuwe plaats
gehavend met wat
pijnlijke rafels
resterend uit breuk
er is geen achteromkijken
kleinigheden overdrijven
wel liefdevol over de
zere plekken wrijven
in hernieuwde dialoog
een noodzakelijk…
Ontrafelde struikelstenen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 425 gedragen over jaren heen
de lange versleten doeken
licht verhullend onderweg
naar een fundament
wat randen blijven rafelen
tot mini in het verschiet
maar daaraan zie je niet
waar de zoektocht eindigt
draperieën vol betekenis
worden pas ontsluierd
na verstaanbaarheid
van de intrinsieke taal
niet langer beschermend
wel draaglijk…
Adriaan Viruly vliegt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 146 In de blauwe lucht zie ik een rafelige baan.
Is het een oude Douglas?
Is de Raaf weer op weg naar Batavia gegaan?
Zingt Adriaan Viruly nog steeds zijn lied?
Nee, dat is onmogelijk.
Begraven vliegers vliegen niet.
Maar voor mij is Adriaan nooit begraven.
Wanneer ik naar Bristol vlieg vliegt hij.
Dromen doe ik al vanaf mijn kinderjaren.…
Kameleontisch van kleur
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 95 ik zie gedachten
rafelen in wit
oplossen in het
warme licht van zon
sommige donkeren
pakken zich samen
om in een dreigend
gebeuren te ontladen
daartussen dansen
anonieme woorden
op wind zonder keuze
kameleontisch van kleur
nog onbepaald
is hun voorkeur voor
het spinsel van beelden
onder regie van humeur
ik draai me om
lach tegen…
De kaarsrechte lijn
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 83 gaan wij
de messen slijpen
voor de kaarsrechte lijn
of kartelen
we de lemmeten
voor meer rafels opzij
wie voelt de pijn
van het warme vlees dat
al de geest heeft gegeven
plengt het bloed
dat snel stollend ooit
leven heeft geschreven
wie denkt in
het landschap van smaken
de enige fijnproever te zijn
snijdt eigen vingers aan…
Op de koffie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 576 Oude handen betasten
de randen van een rafelig kleed
doorweven met verleden.
Het kopje
leeggeschonken liefde
ademt nog de geurige lucht
van vroegere gesprekken.
De tijd
opzij geschoven in kleurrijke
verfrommelde tijdschriften
herhalen het herlezen.
Eens was de jeugd
eens was je jong
wat bleef was ouderdom.…
vakantie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 453 Vage rafel strepen wit
drijven op waterverf blauw
boven verre bergen waas
en groene sinaasappelbomen.
Zuchtjes zoete geur
zweven in de lucht,
en een zalig Zen gevoel
doordringt me.
Onthecht ,onttrokken aan het dagelijks bestaan
ben ik.…
Tijdelijke uren
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 met flarden en rafels
aan elkaar vastgebonden
nare langdurende uren
kruipen traag voorbij
met bellen en toeters
uitgelaten zwaaiend
blije kortdurende uren
rennen snel voorbij
met beide handen
worden rustige uren
voorzichtig vastgepakt
opgeborgen voor later
voor later
als een paar extra uren
het verschil kunnen maken
tussen…
Wegkijken
netgedicht
4.0 met 115 stemmen 36 je bent
geen clown
je tranen
vloeien rijkelijk
in jouw warme
liefdevolle kijk
op de wereld
om ons heen
waar samenhang
scheurt en rafels
pijnlijke plekken
laten zien in
onoplosbare
situaties waarin
wegkijken de
pijn ontkennen is
dan gaan handen
uit de mouwen
worden getrouwen
tot eenheid gesmeed
waar men van een
samen weet die…
bloedmaand 1918
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 331 de oorverdovende stilte van de vrede
plooit zich als luizige rafelige dekens
over de verwoeste en verkrachte landen
heel laat in het nieuwe voorjaar
wagen de eerste bloemen zich toch
uit de bedorven en bebloede aarde
in die zomer bloeit een golvend tapijt
van papavers bloedrood onder de zon
bloemen voor miljoenen doden
een slagveld vol…
Opgesloten in mijn vrijheid
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 279 vrijheidsstrijder, ontneem de nacht in mij
en vlei jouw liefde tegen mijn behoeftig
silhouet, niet dat ik jou wil aanraken maar
je adem brengt in mij het leven terug
de sprei, de tabernakel waar we onze
fantasie beleefden en de dromen die
de zomen herstelden naden nu
rafels in mijn geweten
toch ben ik dankbaar wat
jij me gaf, twee paar…
Onbereikbaar blauw
netgedicht
3.0 met 138 stemmen 54 ik draai
zwaai naar
en aai de golven
dompel in het
witte schuim
dat weg flitst
van de rafelige
kammen die
zich kuivend
verheffen
naar het
onbereikbaar
blauw van
de hemel
terugvallend
hun draai
eindelijk weer
vindend uitlopend
op rul zand
van het strand
waar ronde
schelpen
hun laatste
gebeden
murmelen
tussen
scherplange…
dromerij
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.593 vertrouwde
beelden uit mijn kinderjaren
het huis en de buurt waar ik
ooit woonde, de kerk en
de oude jongensschool
toch zag ik ze nu anders dan
voorheen, was het dorp met
een gouden gloed omhuld
sluimerden straten en bomen
in een stralend, tijdloos licht
de ochtendzon betastte mij
scheen de hemel even nabij
of blonken er slechts rafels…
Afscheid
gedicht
3.0 met 50 stemmen 13.339 Rafelig van woorden,
wensen, handen. Er was een kind dat ik moest zien.
Je hield het tegen het licht. Het greep ernaar.
Ik boog me diep. Zoiets duldt slechts de poëzie
van kaarten, het staccato van huwelijk en geboorte.…
meneer Dickens
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 142 u lijkt zo vergeten in die kartonnen doos
- pockets 50 cent-
geel en stoffig voor de laatste maal
wordt u meegesleept
meneer Dickens
verleden week zag ik u in de kerk
‘opbrengst voor het schilderwerk’
u lag daar hopeloos ouderwets
en verschrikkelijk onverkoopbaar
rafelig is nu uw rug
verschoten op de boekenplank
toch droom ik in uw…
Albasten schemering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 148 Beuzelen en talmen
met verstilde blikken
in half vergaan schemerlicht
ze vertoeven hangend in mijn tijd
in opgeloste tijden en halve tijden
de dis duimendik onder vleugelslag
een albasten schemering
als enige dimensie
rafelig en wazig de kaders
waarbinnen alleen fantasieën wonen
hullen zich in zweverige sluiers
wikkelen mij in weemoed…
Déconfiture
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 89 het huis
zijn witheid van muren
het glas zijn geveinsde ruiten
noch de eenheid van scherven
er hangt een lucht van
toekomende leegstand
met het breken van de huid
kraken de cellen hun wanden
langs de draden van schimmel
krimpt de resterende adem
die met vertraging verdrinkt
in oliedampende klei
in het aardegrijze as, in de
rafels…
Voorbij het einde
netgedicht
2.0 met 56 stemmen 37 op met
wat streepjes
ik wil
voorbij het
einde naar
beginnen kijken
donker
achter mij
laten en de
gaten vullen
die gevallen
zijn toen de
wereld in chaos
ontaardde
het holle gevoel
kwam waarin
zelfs echo de weg
kwijt was
mijn ziel in
kou gevangen
zijn einde
nabij wanhoopt
omdat contacten
verbroken zijn
in de rafels…
Zachte liefde
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 67 het is
nog steeds
de zachte
liefde van
begrijpen
naar elkaar
reiken ook al
is de afstand
er altijd
juist het
samen weten
in een nooit
vergeten maakt
onze liefde
zo waardevol
omdat tijd
geen slijt of
rafels kent
het zijn wij
die in kleine
mankementen
de alertheid
missen ons
soms vergissen
in een goed
traceren van
problemen…
Avondwolk
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.563 Aan het loden gevang ontsneld zij is; gevleugeld,
Oer-oud gedierte gelijk, dat onbeteugeld
Bemorste haar eigene krop,
Zo stevent zij bloederig op,
In duister gestriem, als van snavel,
Verpluizende rafel na rafel
Van veren, van geel en rood,
Van vlambeeld en vlam-genoot.…
stairway
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 364 Wankel als mijn woorden zijn
en rafelig van taal,
schrijf ik een heel onvast
gedicht.
Geen touw is vast te knopen
aan mijn vers laten we
zwijgen van trossen, kabels,
spierballen waar anderen
goed in zijn.
Maar evenwichtloos komen
toch de woorden samen
in dit dun verdwijnpunt :
jij voor mij.…
Natte kat *)
gedicht
2.0 met 25 stemmen 10.790 In de lucht staat raaf, ze wiekt haar
vleugels van rafelig blauw zeildoek.
De omringende bergen echoën het
dierlijk piepen van metalen scharnieren.
Ik wuif de horizon en word zonneblind.
-------------------------------------------------------------
*) gemaakt in opdracht, naar een schilderij van Sattar Kawoosh…
Raadselachtig
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 47 wat spanning
in dansend licht
je neuriede
warme klanken
uit de oude doos
hoorde hoe je
stem het verhaal
langzaam ontspon
waarin jouw wereld
werd geschapen
toen je leven begon
met feeën dwergen
elfjes en kabouters
alles passeerde de revue
het zijn jouw
historische cadeautjes
in de setting van nu
waar nostalgie
vele rafels…
Het glinsteren van de stam
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 158 zwartgerande scheuren
De berk staat stoer aan de rand
van het gespetter van dansende vissen
waar stilte wordt aangezet tot luister
In het fluisteren van de wind
zweven de stofjes in de lage zon
die verderop in het sluimer van de kabbeling
worden geweven tot lakens
en het wateroppervlak bedekken
Daarin openen zich heldere spiegels
met rafelige…
en in die nachten
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.133 en in die nachten
waar ‘t beven onderhuids
branderig wordt
en zich het vlees
in grauwe rafels
van de liefde afpelt
waar ik in nevels
wankelend mijn gedachten zoek
woorden zich
in het bordeel der ijdelheid
ontbloten
waar zwerende angst voor stomheid
elke verantwoording naar zich toetrekt
en geel bloed door mijn aders drijft
in die…
Sereen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 111 je bent nog
steeds een droom
in flarden lucht
ik lig op mijn rug
zie je soms vervagen
kijk hoe
kleuren botsen
in rafelend scheuren
door een vlagende wind
als de bui echt begint
je gezicht blijft
wonderwel sereen
als het spookt
om je heen met ogen
als kleine regenbogen
plots klinkt je stem
na de eerste donderslag
ik droom alles…
Marcuse
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 182 Het kan eenvoudig zijn
een simpel Indiaas recept
kikkererwtenmeel en uien
wat water en olie om te frituren
Een mengsel van water en meel
kruiden, de verhouding blijft geheim
Uien in rafelige slierten gesneden
lichtjes door het mengsel gehaald
In palmolie gebakken en warm geserveerd
een gevoel krijgen dat het zo hoort
niet meer…
Verkennen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 72 Ga de poort
maar door
Ik volg jou toch wel
op de voet
Verken ze maar
de verlaten stegen
De gaten en kieren
in een vervallen huis
Loop maar langzaam
door de miezerregen,
ook al was het daar
voor jou niet pluis
Kleine stappen
Voel ze maar
Het rafelig gordijn
en de oude barsten
in de vochtige ramen
'n verweerd kapot kozijn…
water dragen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 70 in haar omheinde
universum
draagt ze het water
naar de zee
rijgt ze
de dagen aaneen
verliest ze de tijd
uit het oog
uit haar bewolkte hart
verdrijft ze alle
wankele waarheden
neemt ze de huilende zee
in haar armen
weeft ze de rafelige randen
van vergeten dromen
tot een geheel
in vergeten dromen
dwaalt ze rond
de stoffige gaten…