9476 resultaten.
Wolken donkeren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 207 de wind
fluistert niet meer
maar vlaagt de bomen kaal
wolken donkeren
tot het diepste zwart
regenen leeg uit een vol hart
en ik trotseer
de dovende kleuren
van de herfstgloed
accepteer
verrotting en de dood
met hoop op verder leven
laat de witte deken
van de schepping
mij met rust en stilte dekken
ik zal wachten
tot een nieuwe…
De dood lacht zacht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 449 ook buiten
hangt jouw stilte
om me heen
ik zie de mensen
praten lachen maar
ben er heel alleen
kan je niet ontdekken in
een stem probeer je ogen bij
een ander even bloot te leggen
je hart en ziel zijn
van de wereld afgesloten
voor even heb je iedereen verstoten
jouw rust maakt alles stil
de dood lacht zacht en fluistert
of…
Jaloezie
gedicht
2.0 met 17 stemmen 4.976 het fluistert aan de hoeken
het gonst in de stilte
het komt langs alle muren omlaag
de wind krijgt vleermuisoren
tot het wantrouwen
een kop met zes ogen opsteekt
en het valse vermoeden vat krijgt.…
Eenzame metaforen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 66 In het nachtland van dromen
zwemmen zwoele rivieren
naar verre horizonnen
om de zee te voeren
ik heb je lief
fluistert ze
maar je bent doof
voor argumenten
je hebt haar lief
dat weet je
maar je bent blind
voor haar schoonheid
beelden zwijgen
woorden dansen
in echo van jouw ratio
eindeloos is de stilte
van het roekeloos heelal…
De beukenhaag
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.668 Langs de uitgetreden duistre weg
Bouwt, om de tuinen te versperren,
De oude ruige beukenheg
Haar zwarte wal tegen de sterren,-
Het dorre hout ruist in de nacht
Als een eindeloze klacht.
Van onder kaal en afgetrapt,
Vol puisten aan haar arme stammen,
Is zij aan alle kant gekapt
En wuift geen tak meer uit haar kammen,-
Van buiten is…
Stervend meisje
poëzie
2.0 met 12 stemmen 2.310 Kind van wonden,
Dat een stonde
Als een bleke sterre beeft,
Voor wier luister
’s Werelds duister
Gene nacht meer olie heeft;
Kind van vrezen,
Teder wezen,
Kind van louter liefde leed,
Wier geflonker
Uit de donker
In dit droeve dagen gleed;
Kind van zorgen
Met de morgen
Van uw leven leven moe,
Gaan uw ogen
Als de hoge
Bleekgeworden…
korte schittering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 118 haar bed de verre
planeet waarin ze met
heldere ogen de randen
van het leven registreert
in haar voltrekt zich
de trage kleine tijd
haar ogen reizen naar de
dwaze wegen die ze ging
van alle winters ter wereld
is deze dieper dan de stilte
hij vindt zijn hart
in de dood
een ijle toon van weemoed
fluistert hoe het gras
de sneeuw…
Als enkel stilte wacht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 488 nestelt in het nog koude bed
voelt ze dat ‘t kussen vochtig wordt
Dan fluistert ze zacht haar stil gebed
zeggende wacht mij nu bij de poort
Als de stilte schreiend op haar wacht
en die nacht nòg zwarter worden gaat
Merkt geen dat zij zich doden tracht;
dat zij stil de hand aan zichzelf slaat…
Zwaar gemoed
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 611 Huilend om het duister verleden
Vallen zware regendruppels
Langs mijn uitgestoken armen
Als stille getuigen naar beneden
Zingend over stille wateren
Fluistert de wind over mijn meer
Hoor hun troosteloos lied in de stilte
Vermanende woorden strijken zacht neer
Draai me langzaam van hen af
Kijk niet langer terug naar het duister
Regen en…
Jij fluistert
gedicht
3.0 met 7 stemmen 12.010 Jij fluistert zoals een robuuste pianopalm
wat afgevlakt en afgezwakt door
gipswit omzwachtelde liefdes
die woorden die
Jij fluistert
zijn slechts hevig korte snikken
bloeien vrijelijk in de lente op de achtergrond
van de horizon aan elk regeleinde
stotteren ze vloeiend
en in uitgestreken vlagen
de laatste druppels rijpe
symfonie uit…
Zij die fluistert in de wind
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 362 Haar dromen
overvleugelen
de adelaar
meevliegend
over de horizon
eindeloos
in verre verten
Vrij als de schaduw
van de wolf
fluisterend in de wind
ogen donker
met glans
van een panter
Eenzaamheid
haar noodlot
Windwhisper
Zij die fluistert
in de wind…
Herinnering fluistert
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 744 Mijn oudste en grote broer
kwam terug van de oorlog
met een barst in het hoofd
waaronder hij veel had vergeten
toch vond hij de weg naar huis
Zijn lief herkende hij niet meer
zij snikte, hij groette haar beleefd
Hij werd een kind van mijn jeugd
van verbazing vervuld over
een vlieg kruipend op een hand
een spin gevangen in mijn haar…
De narcist fluistert...
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 604 Mijn lege ik
vult zich
met haar.
Je kent me vast wel:
ik houd luiken gesloten
en speel.
Het is jammer
dat honger naar
eigenliefde
zich niet laat
stillen…
Er fluistert een traan
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 882 samen ooit liepen
op elke plek
de schaduwen volgend
die slechts
een aftreksel zijn
van jou
naar mezelf leiden die terug
want jij bent er niet meer
En ik, ik ben mezelf kwijt
en als je nu bij me weg bent
zul je nooit
bij me weg zijn
zelfs als ik je laat gaan
als ik je ooit laat gaan
zul je nooit weg zijn
Iannes Mariatus
er fluistert…
Mijn lief fluistert
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 400 Alleen liefde waar ik ben,
Familie, vrienden, iedereen wenst me goed
Ze houden van mij en ik van hen
Ik besta in liefdesgloed
Een traan die breekt mijn wang
en op kijk ik, verschrikt
De zon, mijn ogen, de pijn en het gezang
De wind fluistert in de kuil, verstikt
Het fluistert voorspoed, afscheid in een flard
heimwee, verleden, een afgebroken…
Fluistert je naam.
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 130 Een zachte bries fluistert je naam,
voor altijd draagt ze de melodie van dit lied,
diep raakt het mijn hart, ik voel me zo eenzaam,
omdat je zo een leegte achter liet.
Hoe bewogen was je korte leven,
zo jong toen je het thuisnest verliet,
er was nog zoveel te beleven,
maar de draagkracht van je vleugels was er niet.…
Stilte die spreekt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 668 Waar pracht en praal
Daag'lijks hoogtij vieren
En zelfs het duurste
Horloge met Kerst geen
Voldoening meer geeft
Daar is het heldere
Kaarslicht vanavond
Stille getuige in de tijd -
De stille nacht
Die warmte geeft
In kille eenzaamheid…
mijn zon
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.757 In de stilte na stormen
Fluistert wind je naam
Spoelt regen weg mijn zorgen
Vond ik reden van bestaan
ontwakende zon
jij lacht in de morgen
laat mijn wereld stralen
elke nieuwe dag
jij werd licht
in mijn donkerste dagen
schonk rust in mijn onrust
bracht storm tot bedaren
verjaag de wolken
die mij omknellen
doorbreek de twijfels…
Uitkomst
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 81 naast mij rust
de wind fluistert
hoe zij was die kust
bijna raak ik aan de stilte
van eenvoud en van groei
maar veer terug in kilte
van evolutiesommen
denk ik hoor de bommen
vallen en het geloei
waar niemand meer naar luistert
de eerste maandag van de maand
ik had me even teruggewaand
in een vroeger element
van nu verloren…
Ik mis
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 242 Ik mis de koelte van de nacht,
die blik in je ogen,
die mooie lach,
het gevoel dat jij me mag;
ik mis de regen van de nacht,
het zachte geluid tegen mijn raam,
jij die fluistert in mijn oor,
wij twee samen,
we gaan er voor;
ik mis de maan van de nacht,
iemand om mee te praten,
als de stilte aan me vreet,
wanneer je berichtjes niet meer…
Waar het zonlicht sluiers weeft
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 78 waar het water vredig stroomt
langs oevers uit vorige levens
de stilte wijsheid fluistert
het meisje in mij dagdroomt
waar het zonlicht sluiers weeft
van onvoorwaardelijke liefde
waar verbinding met de bron
boven aardse sferen zweeft
waar het Is met Zijn versmelt
in een beschouwend accepteren
hoop haar tere vleugels spreidt
met liefde…
Geen afscheid, maar een vaarwel ......
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 2.555 rest alleen
tranende stilte
Ik voel mij verloren
nu jij niet meer
bij mij bent
Mijn wereld stort in
herinnering
rondom degene
van wie ik houd
Ik zal waken
in de duistere nachten
die komen gaan
mijn liefste
ondanks de stilte
is dit geen afscheid
maar een vaarwel…
STILTE IN MIJN HART
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 365 Ik hoor het schreien van mijn hart
om ‘t allerwegen verdorren van mij
Mijn mond fluistert zacht verward
zou van mij nog wel iets bestaan?
Ik proef de stilte van ’t oude hart
diens laatste klop echoot in mij na
Vandaag ziet morgen minder zwart
doordat ik door eeuwige stilte ga…
De daad
poëzie
3.0 met 27 stemmen 3.033 Wie is het die de zwarte voren
In golvend goud verandren doet,
Wie mesten en wie maaien 't koren,
Wie is het die de wereld voedt -?
Dat zijn de paarden en de ploegers,
Dat zijn de zweters en de zwoegers,
Dat zijn de zaaiers van het zaad -
Dat is de daad!
Wie graaft de glinsterende kolen,
Wie schept het schitterende zout,
Wie haalt uit diepe…
Beschouwingen over de natuur en de mens
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.368 Curieus is 't toch dat de natuur
Al wat de mensen hier bederven
Met hare vriendelijke verven
Wel weer terecht brengt - op den duur!
Een paviljoentje, of andre taart
- Een klerenmagazijn bijvoorbeeld -
Is nog maar niet voorgoed veroordeeld,
Maar wordt juist mettertijd wat waard.
Ja zelfs een standbeeld in ons land
- Iets op zichzelf betreurenswaardigs…
Weemoed
poëzie
3.0 met 18 stemmen 4.853 Wat is 't nog dat mijn hart behoeft?
Wat is dit wonderlijk verdriet -
Ik voel mij doof en diep bedroefd,
En zit en zie - en weet het niet.
Wat is het dat mij zwijgen doet,
Hoe is mijn ganse lichaam stom -
Is 't leven slecht - is 't leven goed -
Of niet - of wel - waarom - waarom?
Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie
Dat ik verloor of dat…
Wij zoeken 't ver
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.438 Wij zoeken 't ver:-
Ik zoek het zuiver schone beeld,
Dat kan verzoenen met dit leven:
De vreemde vlinder die daar speelt
Draagt 't op haar vleugelen geschreven -
Doch als 'k mijn handen om haar sluit
Wis ik die tere tekens uit!
"Gij volgt vergeefs wat immer vliedt
En houdt de schone schijn voor 't wezen,
Door eigen onrust…
Antwoord
poëzie
3.0 met 7 stemmen 897 Ach kind: waarheid en leugen
Zijn altijd wat verward,
Want geen van beide deugen
Ze alleen voor 'n mensenhart.
Weef tusse' uw hart en 't leven
Het kleed van schone schijn -
De bloemen daar geweven
Zullen de ware zijn.
Als andren ze anders noemen
Hebben zij ook gelijk -
Het zijn nu eenmaal bloemen
En leugens tegelijk.
Wat deert…
Op drijfzand gebouwd
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 616 Beloftes gebouwd
op drijfzand
leven met het geluk
van een ander
afgedwongen
dat kan niet
fluistert de wind
dat mag niet fluistert het hart
geluk gebouwd op tranen
van een ander
gaat als een molensteen
hangen om je hals
het heeft geen toekomst…
De taal van tijd
netgedicht
4.0 met 44 stemmen 795 De dagen cirkelen
langzaam rond
op de adem van licht,
lucht en ruimte
stel ik vragen aan vroeger
waar beelden vervagen
alsof ik de taal
van tijd verstond
in serene rust
waar verlatenheid fluistert
rond de contouren
van wat eens was
buig ik mijn hoofd,
'k heb naar de stilte
geluisterd en geloofd
in het mysterie van leven
dat…