Alle inzendingen over onbedekt

Hij vond 'r al lekker gebekt, maar nog mooier bleek zij onbedekt. 'Ik beval', zei ze later het liefst onder water: een kind heb je bij me verwekt.' De zwangerschap vond ze een zegen. Het vochtige baren viel tegen: geen kind kwam, maar schijt en ze heeft net op tijd nog een steek onder water gekregen.…

het kaartje staat in alle talen jouw naam hoe raak is waarheid wanneer het land van herkomst wordt verwijderd en nachten dagen in gaan halen de maan een laatste knipoog geeft aan de zon, ben ik nu aan zet of haalt jouw jeugd mij in wanneer ik probeer de laatste trein te halen terwijl regen neerdaalt over afscheid en ik ogen zie, onbedekt…

ik houd van jou alleen geen andere hartendieven of woorden die bedriegen je voelt mijn nagels in je been ze schrijven over passie op je huid, pijn kerft rood zijn liefdesvoren in sporen wordt je lust geboren warme vingers spelen, dansen op muziek van strelen zullen je nooit gaan vervelen in verkennen van het onbedekt gebied ik heb…

De terreur springt Met kampioenssprongen Mijn huiskamer binnen Onbedekt beent bloeddorstig Onder nagels vandaan Kan er niet stil bij blijven staan Poezenkind's schouderbladen Tussendoor gesprayed en Aan banden gelegd Pluizenbuikje caprioolt En stuitert als een gabber Van bank naar tafel naar vensterbank De stofzuiger zuigt zich…

ik kan de vroegte wel begrijpen, de bruid in trouw en korte verhalen met onbedekt en zelfde gezicht de mond zo rijk, geheel luchtledig de houdbaarheid of ochtendhanden het tijdelijke in prachtig licht maar ik weet van stilte, het lijdzaam staren het gedoofde vuur in gesloten nachten onvolmaakt en ooit geleden dus ik liet hem gaan…

kleine streken waar je in me wonen kan, spiegelschrift uit schaduw halen, doorgegraven in een anagram slaap met me in' t verdere naakt, poëtisch en in volle klank tot ik gewichtloos lichtgezouten met jouw zinnen samenrank verras me in lavendelinkt langs de loomheid, lichtgevlekt waar wij hoog tot waarheid stijgen voorgedragen en onbedekt…

Het is nu wetenschappelijk bewezen dat het verkeren in de zonneschijn -schier onbedekt dus bijna uit de kleren- de oorzaak van wat kankers blijkt te zijn. Het lijkt of van de zon niets valt te vrezen, haar stralen voelen aan als warm satijn, toch sluipen ongemerkt gebakken peren geniepig in je lijf, wat later pijn.…

je stem raakte me sprak stilte om me heen je ontkleedde me met ogen liet me onbedekt alleen ik voelde hoe mijn zinnen angstig klein in opstand kwamen in de echo's van jouw woorden klankten enkel onze namen ooit hebben we elkaar gevonden in toeval over tijd sleur heeft ons gebonden pas later kwam de spijt jij hebt gebroken het lege…

de wereld wordt weer zacht met witte vlokjes ingepakt het zwart dat onbedekt zijn kaalheid toonde het land was afgeroomd door zomerslange dagen die in de herfst hun vruchten mochten dragen in sneeuw verdwijnt het onderscheid de stappen op het nieuw tapijt verdragen kort hun werkelijkheid de sporen zijn gewist, nee witvernist in lagen…

drie knopen die mijn winterjas doet sluiten en word daarvan gewaar als ik kijk in spiegelende etalage ruiten voel me ongemakkelijk, heb geen vervanger of naaigerei bij de hand, vermijd namelijk graag zo'n ongepast nakend gebaar, ik ben toch geen pedofiele handlanger of walletjes klant en plaats daarom de hand voor het onbedekte…

kringetjes rond roze en wit ‘ja’, roep ik ‘ja’ ik hoef niet verder te gaan dan de verwondering die jij me geeft de zomer in het is als licht, pas geboren als een klaproos die naar lippen stijgt vurig en hoe je me kust aan liefde aan verlangen gretig naar de smaak van huid en het dichterlijk vereende ontroerd zo ontroerd zo onbedekt…

De kinderlijn ontbreekt tussen de werken van de maan – jij, mijn kind, loopt door een woud van zinnen, onzichtbaar tussen de bomen blootsvoets, onbedekt (maar: ik voel je voetzolen, vochtige wind op je huid); wie ben je geweest of zal je er wel zijn als ik de weg vind naar onze tijd samen voorbij de grens die zich nu wel…

De kinderlijn ontbreekt tussen de werken van de maan – jij, mijn kind, loopt door een woud van zinnen, onzichtbaar tussen de bomen blootsvoets, onbedekt (maar: ik voel je voetzolen, vochtige wind op je huid); wie ben je geweest of zal je er wel zijn als ik de weg vind naar onze tijd samen voorbij de grens die zich nu wel…

ogen vol vragen in bronnen van woorden vind ik marmeren zinnen die ik beitel in de aders van je aardse graf ik leg me neer naast glazen vogels en de geur van wierook op het witte grint waar bomen prevelen tegen zerken hun bloesems verzwijgen in een fluisterend gebed waar dagen slapen in de nacht en ik mijn hand leg op je onbedekte…

De man met onbedekte huid gaat wél: hij wenst een pak, maar komt er net zo naakt weer uit: hij heeft geen geld op zak. Hoe kan een kledingzaak bestaan? Ik zie erin geen brood, want waarom zou je binnengaan, hetzij gekleed of bloot?…

Ik heb mijn basten afgepeld, verwondde vel over mijn benen, hoe kwetsbaar ongekorven hout in de jaarringen geteld door botte bijl en beitel geschonden, onbewerkte in ruwe staat, wat terugslaat naar onbedekte schenen, verwijst naar oude wonden.…

in blauw kristal azuurde je de hemel verschoof het prisma van het gans heelal in kou kwam helderheid de ultra violette stralen konden nu hun gram gaan halen op de onbedekte huid het aardse aangezicht verkankerde voor mens en dier veranderde het leven in een eindeloze hel de zon scheen fel en zonder ozonlaag muteerde evolutie tot…

De ruiten bleven onbedekt zodat iedereen zou zien hoe prettig bij elkaar we hoorden. De gordijnen waren tot diep in de plooien doorgebrand en er vielen gaten in toen mijn moeder ze tenslotte sloot. Een buurman moest begraven worden.…

ik sleep de hekken achter me aan het prikkeldraad, het stervende water uit onverwachte hoek komen de trollen met hun Zeemantassen, hun onbeduidende bijrollen met voor de hand liggende frasen gericht aan elk dovemansgehoor geen pas uit het gelid, de graven onbedekt het gras gemaaid, de stilte in storm gezaaid venijnige draden zijn aan…

die nacht waren we elkaar zo onverhuld genaderd het onbedekte raam gaf uitzicht op de stad in tijdloos niemandsland leken eigen werelden verdwenen de liefde nam de overhand we bouwden langzaam op een kathedraal van nieuwe dromen en overzagen overnacht wat weg zou vallen en wat komen kon trots als we waren op wat bleef van vroeger levens…

Het hart komt bloot en is volledig onbedekt. Het samensmelten van twee zielen, totale affectie. Problemen bestaan niet meer, zijn ondergeschikt. Het samen zijn, vervagen van enig objectie. Onvolkomenheden eenvoudig weggewuifd, weggeslikt. Totale wanorde in het hoofd, gekte toegeslagen, jezelf verloren.…

Nog net uit bed, bezie ik onbedekt, hoe mensen zich in nevels hullen. Haastig kaatst het voetgeluid, dof en onbedwongen. Het is alsof de regen in hun verder huilt. Er is geen tijd. Of alles, om het hier en nu weer te verliezen. Intense liefde, verdriet en zorgen voor, het houden van, de keuzes om te kiezen. Een ander jaar.…

Geen kier blijft onbedekt. De voordeur, de achterdeur. Dicht. Drijfnat, het zweet parelt van zijn voorhoofd. Schaafplekken. Bloeddruppels. Hij voelt alleen nog maar de adrenaline en het desolate kille landschap in zijn hart. Hij verloor zijn geliefde zielsverwant. Haar vertrouwde geur deint langzaam weg uit het huis. Hun huis.…

Op de grote, stille heide werd de liefde ingeluid, toen de twee elkaar verblijdden met hun onbedekte huid en de zon bleef maar schijnen, hemelhoog. 't Was genegenheid die er niet om loog: ze vrijden op de heide. Ze vrijden op de heide, de hei-eide.…

Het mutsje is wat scheefgezakt maar siert haar smalle hoofdje rood kan slechts gedeeltelijk verhullen dat er geen haren onder krullen het onbedekte schemert bloot De chemo liet de lokken vallen blond dwarrelden ze op de grond en in het duister van de nacht bidt hoopvol kleine Vera zacht Lieve God, maak me gezond.…

De buurman pakt zijn hengel uit de schuur, gaat aan de slootkant zitten, werpt uit en zit puur een beetje op zijn gemak met zijn onbedekte hoofd te genieten van de zon, hij had zijn vrouw beloofd niet te lang weg te blijven. De kinderen komen uit school, trappen lol jassen uit spelen in de zon, wilden dat het altijd wel kon.…

. - met de onafzienbaarheid alleen, die van haar voeten tot aan de horizon onrustig is en glanst, en met de wind alleen, en met de wolkenstoeten rondom haar aan de lucht, - is ze onbedekt en danst Voorzichtig, als om eerst de bodem te beproeven, betast zij met de voet het pas ontblote strand, de rimpels, hard en smal, die er de golven groeven…

. - met de onafzienbaarheid alleen, die van haar voeten tot aan de horizon onrustig is en glanst, en met de wind alleen, en met de wolkenstoeten rondom haar aan de lucht, - is ze onbedekt en danst Voorzichtig, als om eerst de bodem te beproeven, betast zij met de voet het pas ontblote strand, de rimpels, hard en smal, die er de golven groeven…