23 resultaten.
hoeveel vijanden (1)
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 79 hoeveel vijanden
heb je nodig op
de dag dat de
wereld in enkele
rake minuten
onbenoembaar
eenvoudig zou zijn?…
retraite (2)
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 570 gaandeweg verzacht
de rijpe zon het land
in vloeiend avondrood
verwoordt de einder
wat onbenoembaar is
vouwen mijn handen
zich tot heilzaam
gebed…
Hij of zij
hartenkreet
2.0 met 33 stemmen 2.605 gillen
schreeuwen
vloeken
bloed aan alle kanten
smurrie onbenoembaar
pijn
pijn
er komt geen eind aan
weer scheeuwen
kleiner
daar is hij
of zij
maar wat kan mij dat verdommen
ik ben moeder
MOEDER…
Dat ben ik niet
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 138 Het stormt, gaat te keer,
Uit onheilspellend donkere wolken
Daalt onzichtbare neerslag
O zo pijnlijk in dit
Zielenlandschap neer -
Wat er in mij omgaat
Dat ben ikzelf niet,
Dat zijn onbenoembare kanalen
Die ontembaar in mijzelf
Rond willen dwalen…
Over eenvoud en kracht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 563 Als een windhoos verwaaien
emoties moeiteloos over een
zacht glooiend landschap
In kalme handen weten
koude wangen zich geborgen
voor latere tranengloed
Wat in het ongewisse blijft
zijn de bouwstenen
van het eigen zijn
de diepere roerselen
ontsproten aan dat wat
niet gekend wordt
Het onbenoembare zelf
trekt aan als een magneet…
tussen droom en daad
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 146 op het blinde linnen
werd de lucht donker van
zwart glanzende vogels
hun luidruchtig ruziënd
gekwetter stopte abrupt
toen de wind veranderde
in een zandstorm die
het stof de lucht
in slingerde
de volgende dag zou
hij het doek spannen
en het onbenoembare
verbeelden…
Taalmuziek
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 108 Hij wou het
leven ontraadselen, benoembaar
maken, wat onbenoembaar was,
zonder de dans te ontspringen.…
Ode aan het onbestemde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 De eindeherfst kleuren zie ik ook zo graag,
dat niet echt bruin, of rood,
maar onbenoembaar kleur.
Of voorjaar vroeg met nog niet zichbaar groen
dat er toch echt wel is.
Al wat niet helder is,
eenduidig,
al te zeer begrensd,
laat ruimte
aan wat zou kunnen zijn.…
nanodicht
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 167 in de droom
een school donkere ruggen
onbenoembaar
springvloedbestendig
paviljoen in badplaatsstijl
geweldig toch?…
Echte mannenzaken
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 102 zij wiste
de tranen van
haar gezicht
maar de beddingen
bleven vochtig in
onbenoembaar verdriet
haar treurnis in
dit lied gold niet
de dingen van de dag
maar meer de
stappen die anderen
in overmoed namen
zij was tevreden
met de tuin en
een kleine stapel vee
alleen hij wilde meer
de stad en verder weg
voor echte mannenzaken…
Kruim
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 265 Onder de knoet van het systeem
zien wij de meeste dingen ruim
de trage voet klimt uit het leem
ons bindmiddel uit karig kruim
onbenoembaar samen voelen
waar splinters hechten tot geheel
vechten voor wat wij bedoelen
met ons herwonnen leeuwendeel
in alle zones van de tijd
zal de liefde overleven
die levensangst verruilt voor spijt
van…
In talloze decors
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 84 ik heb ze
zien lopen in
het licht van weten
hoe ze eruit zagen
ben ik in pure
verbazing vergeten
lichtende vormen
kleurrijk in
voortdurend bewegen
kon hun warme
empathie voelen zonder
angst over hun bedoelen
zij openden
dimensies die ik
nog nooit had gezien
onbenoembaar
in woorden maar
alles voelde zo eigen
ik speelde…
NOTRE DAME CHARTRES
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 89 Ze stond wat kleintjes onderaan mijn treden
Waarop een jongerenkoor oude gebeden
In kerklatijn voor mij stond uit te voeren
Zij zag, als ik, hoe vele kralensnoeren
Door niet te tellen mensenvingers gleden
Hoe zij eeuwenlang het geloof beleden
Aanwezigheid van heiligheid ervoeren
Van Iets dat groot en onbenoembaar was
Hen klein, nietig en…
Dichterlijkheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 63 Onzichtbaar zijn in
de berg van middelmatigheid
En toch die bijna sacrosancte
drang dichter te zijn
De onbenoembare dingen
willen vangen in een dodelijke strik
Zwarte merktekens
krassen op muren van beton
Een Medka getekend
tussen de werelden
De liefde blijven oefenen
met potlood en een beetje gum
Droeve woorden dopen
in…
Het klimaat
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 119 oudjaar
schilderij met blanke
matte lak afgedekt
nog wat klein herstel
in vorm en kleur voor
de fine fleur
van het gebeuren
leven is nooit
zwart wit maar
waaiert mee in een
situatief bewegen
dat schilderen
maakt je deel van een
bestaan waarvan nooit
alle deuren open gaan
er is nogal wat grijs
in sommige maanden
waarvan het onbenoembare…
Vers gevallen wit
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 478 robuuste kerk tekenen zich
scherp af tegen het volle maanlicht
de klokken mompelen koperkleurig,
hun gebronsde klanken klinken
dof, diep en wijds over stil land
elk van hun klanken markeert
scherp en helder de grenzen
van deze eindeloze stilte,
de stilte van de diepe midwinter,
van verlangen naar zachte voetstappen,
dat stille hunkeren, onbenoembaar…
De Doodsbloem verwelkt
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 331 druipen langs
ineengevlochten haarstrengen
van een voorovergebogen hoofd
Haar bibberige handen steunen gekromd
een vergeten aangezicht waarin ogen
zich bewegen naar een zonovergoten
licht bestaan
zoals een pas ontknopte doodsbloem
verzinkend in een nieuw leven
straalt zij nog over
op haar geliefde (in een bespiegeling)
Dan, in onbenoembare…
Mann'tje, onbenoemelijk van wanbegrip
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.401 Mann'tje, onbenoemelijk van wanbegrip
En zwaklijk voelen, kerel haast te deerlijk
Van gans geen mens zijn.…
Goud gele zaden
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 496 Het onzichtbare gelaat
van het onbenoembare begrip
dat in de natuur schuil gaat
komt over een zwaar bevochten lip
En als het gezegd wordt
klinkt het als stom gerommel
uit een wijze mond stort
het naar omlaag als gestommel
Want waar brandt het uiterste licht
dan?…
In het paradijs
gedicht
2.0 met 2 stemmen 5.080 En je staart en je staart door je tranenvloed heen
naar waar een vleugelpaar in het onbenoembare
verdween.
-------------------------
uit: 'Hotel Eden', 2013.…
Ons levensconcert
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 158 Liefste,
het ging om dat wat we samen deelden
omdat wat we samen streelden
in de ziel
Jij liep de berg altijd weer op
talloze keren
nadat je
door iets dat onbenoembaar was
iedere keer
weer hard naar beneden viel
Door iets dat ik diep van binnen niet wilde weten
als je weer naar die plek ging waar je opgevangen werd,
het was mijn falen…
Sac à main
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 494 gezicht
het zwarte haar, dat
in vlammetjes geknipt
het voorhoofd ampel dekt
de ogen met zwart omlijnd
oren klein en fijn, doorzichtig haast
"Lipstick" zegt ze, draait open
zet haar lippen aan
met rood en ziet me
vragend aan
"Mooi bordeaux" denk ik
glimlach de wangen rond
Het puntje van haar tong
schiet er even uit
wij schatten wat
onbenoembaar…
in spiegelschrift - voor Amanda
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 544 de zee vertelt van zoveel
maar vooral van het doorzichtig vliegen
van het onbenoembare en het raakbare dat alle liefde in zich draagt
en meer dan dat
het meest vervullende - meeslepende - haast onbereikbare
het grootse - slechts te bevatten
door hen die aangeraakt werden
in diepten en hoogten
hoger en onstuimiger dan de golven…