1568 resultaten.
Net zolang
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 392 een zucht trekt door de tijd
en ik vergeet
doe toch alsof
mijn stem wordt trager
zwaarder of misschien
juist ijler
vreemd knikt
het tweeduister
mijn mond
naar zinnen
omlaag
waar mijn angst
woorden zeist
verder voorbij
het weigerend zelfbedrog
en mijn verminkte
zielenbeeld
ik vergeet
doe alsof
ik vergeet
net…
Terras
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 424 scheef septembert de dame
- Blanche genaamd -
een grijs, wollen hoedje
de zon en mijn hallo voorbij
zet ze zich met brede heupen
naast de wolken
de bloemen op haar boezem
omhelzen mijn wangen en
de schoot van de buurman
ze vangt de middag
op hangende lippen en
suikert haar koffie met
verzonnen verhalen
klokgelui vouwt…
Sterrenstroom
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 312 de geur van afwezigheid
in stilte bekranst
dooft geen sterren
in de zomer noch in de herfst
er zijn soms
geen woorden in gedachten
die lichtslierten laten stijgen
in de dag
of in het avondzwijgen
nauwelijks zichtbaar in die diepe stroom
beeft zacht en in zichzelf verloren
een tengere vogel
nog diep gebogen
met angst om haar…
Qu’as-tu rêvé cette nuit ?
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 260 je voelt me
over het ruwe stof van donkere heimwee
en ik
kijk in te grote ogen
ik ben maar wie ik zijn kan
en minder
onvermijdelijke woorden
in bijeen geschraapte minuten
die onrustig wiegen
naar een nooit beloofd land
de zee roeit naar droomlage
wolken en ik gijzel ze nog korter bij mij
want de aarde draagt
niet verder dan het klad…
achtergrond
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 1.149 steeds vaker ga ik
op bezoek bij vrienden
om een stem te branden
in de stilte
- oh, ben je er al lang -
mijn tong vermijdt
woorden die het
geluid van minnaars
of hun drang naar bezit
kunnen verstoren
- meneer lijkt zich te schamen -
ik noem minnaressen
bij naam en staar
mijn zinnen naar
grijze, dove tegels
-…
Eenzame dromer
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 574 ik duik in jou
mijn dichter
en waan me even
je minnares
op lippen zonder spreken
een eerste geliefde
bemint je niet beter
zoals ik je stem
onder ‘t bundelend licht
van begeren
ik murmel je ’s nachts
in de lucht van mijn longen
kruip in je woorden
om de kou te ontlopen
je bent zo mooi
in de zucht van mijn wereld
achter het…
Witte vleugels
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 1.582 hoe voelbaar stil
zijn onze woorden
wanneer het licht
over hemel en aarde
huilt in vele nachten
en het verdriet
in de armen sluit,
borst en buik
verzwakt door
het moeizame geschuifel
van onze tranen
hoe onzichtbaar
vertraagt het handschrift
van witgedrukte letters
ver van elkaar
in een avond zonder ochtend
en morgen…
Schimmenschemer
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 343 zie wat ik voel
mijn naam is zwaar van zonde
zie, hoe donker zwart
door het ontbinden heen
schimmen passeren
voorbij mijn haard
zie
zie dan het gestamp van de nacht
mijn waanzin ligt bebloed
in de herinnering van het zelfmoordzaad
zie
en geef mijn borst
een onvergeeflijke naam
in het zwarte hart van
wat ik draag
zie
zie…
Zo ver van dromen
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 608 hoe stil is het gras
zelfs banken en bomen
wanneer ik je zacht
in de treurwind leg
hoe smal zijn je vingers
rond de wilgende vijver
en de witte vogel
van rozenhout
je verhalen zijn
zo traag en
haast vergeten
van dag tot dag
van zon tot zon
geen ster wekt
mijn dromen
zelfs de wolken
liggen dood
toch kan ik
niet verder gaan…
crescendo
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 418 neem me mezelf niet af
wat rest er dan nog
van de nachtelijke regen
die zich langzaam kleurt
met het morgenrood
van de treurende nachtegaal
hoe zal hij weten dat
zelfs de schaduwen trillen
in de open fluisterende
vleugels van zijn verenkleed
wanneer de lucht geluidloos valt
in de plassen en het puin
ik loop er door, ben onderweg…
mijn landschap
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 630 ik kom
dicht bij jouw innerlijke
schoonheid, ze vloeit uit je ogen
over mijn open lijf, ontvangend wat
je ziel mij zo naakt laat zien
je komt
uit een landschap van
meer dan wind en wolken waar
het wonder van herkennen zich strekt,
vanuit je slanke vingers naar mijn zielengewoel
je rust blijft helder woorden schrijven,
laat vogels…
Alles wat ik adem
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 639 langzaam
oud, in het vergane licht
blaas ik nevel buiten de wereld
en kijk naar het stilstaan
van de schemer
wij hadden samen de nachten
en ik weet mijn liefste
de stilte kwelt
tussen het raam
van zon en maan
verraadt mijn geween
de eerste uren,
de dagen van toen
koude druppels in mijn hals
sterren als oud zilver
boven…
Deelbaarheid
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 493 ik kan hier alleen maar zitten
met mijn rug tegen een boom
en handen in het mos
ik wil schreeuwen
en verliezen
vergeten hoe licht het was
het einde van de zomer
breekt het uitzicht
door ramen van het vlakke glas
de dood overleeft
op doordeweekse dagen
in de onomkeerbaarheid van aanvaarden
ik zou moeten schreeuwen
ondraaglijk…
Het weten
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 489 de stilte draagt mij terug
naar de woorden die ik
in de nacht verzameld had
nog voor ik aan het sterven dacht
toen vogels nog niet schreeuwden
dromen speels bewogen
en kinderen rode appels
uit stoffige bomen toverden
ik ging aan mijn huis voorbij
zag mijn moeder door het raam
en het glas dat ik had verbrijzeld
met mijn kleine vuisten…
Ver en nabij
netgedicht
4.0 met 33 stemmen 2.464 ik ben niet meer
in mij
maak me los van mijn lichaam
bevrijd me van mijn dromen
niemand zal me nog raken
in mij
aan mij
tenzij het stof, het overschot
de slaap van het leven
niet in jou
niet naast jou
maar in monoloog met de aarde
vergaan zal ik
in zomers voorbij
ver
zal ik gaan
van mensenstromen…
Ik weet nog
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 635 ik liet mijn vinger
glijden over de wind
toen jij me droeg over
lichte trillingen van
verdorrend hout
door herfst getooid
legde jij mijn hoofd
tegen je schouder
bedekte mijn haren
met de kom van je hand
ik vertelde je over
lage wolken en
over mijn dwalende blik
naar een kale tuin
in het gedempte licht
zoende jij mijn ogen…
Hart-nodig
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 377 hoe dwaas is de gek
die schildert in mij
een duinland van dromen
waar opgekropte huid
zich rekt op onwezenlijke muren
om met beheerste penseelstreken
het ongedurige te verwoorden
wie zal beweren dat
de worsteling op mijn gelaat
niet op de lippen zal gaan liggen
van hen die met een weifelende borst
de vlinders doden in het stille gebied…
De schilder
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 358 de vlinders die de gek benoemt
in een woordgeschilderd omlijsten
van stille, wakkere nachten
snijden het weefnet van
gevangen dromen die
onder het tweehoofdig lijf
tollen als waren zij verkrampt
door de weeën van het baren
de dwaas laat zijn vleugels los
in het stuwen van het bloed
en zegeviert om wat hij achterlaat
onder het presse-papier…
De bank in het park
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 325 in herfst gewaaide
lege straten
ademt de wind
diep en vermoeid
kristallen woorden
ik kijk er doorheen en zie
de dichter
zijn lied schreeuwen
nog harder dan vogels
die langs jonge bruiden
en oude zondes
breken met de lichte val
van de zomer
hij draagt zijn pijn
in verstilde akkoorden
en zoekt troost bij
allen die willen…
Rode keel
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 348 geëtste lijnen
vervagen in
loodgrijze randen
van verloren tekens
die scherp snijden
in een voortgezette
levensschaduw
uit ogen
schreeuwt de angst
om het maagdelijk zaad
dat zonder een later
zich uitspreidt over lippen
van verloren strijd
waar schaamte loopt
langs het kwaad
van onuitwisbaar lijden…
stiller dan ooit
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.928 daar in de achterkeuken
scheurde haar lijf en alles
verbrijzelde zwart
borsten en buik werden
getooid met een lijkstoet
van razernij
bomen huilden
naakt en gekromd
om haar ogen in het gras
en de kinderhoofdjes
lagen stil , ongeneeslijk ziek
achter het raam van angst
ik zag wat ik morgen nog zie…
Maagdenvlies
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 444 breek lucht en wolken
achter strand en water
in een overgevoelig
zwijgen
geef wind en regen
een onverbloemde naam
over het lichte veld
van doodse
droefheid
hemel maagden
met weergalmende onschuld
in ongemerkte pijn
van de aarde
sterf aan het eind
van ieder woord
tussen de duinen
van mijn melaatse buik
maar wuif me geen…
Kathedraal
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 1.582 zachtjes, zei je
vergeef me, zei ik
dat ik het jubelen niet
in je haren heb gevlochten
of mijn meest zachte gedachte
van onzegbare dingen
vergeef me, zei ik
dat mijn schaduw op
het gebrandschilderd raam
de schoonheid niet raakte
van het genezend licht
rust maar,
zei je
in mij
eindeloos droef…
Erfenis
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 1.212 buiten
zwaait de morgen
naar een vroege wandelaar
die daarvoor de nacht
gemeten heeft met
het splijten van woorden
net zolang
tot vernedering
zijn jonge vrouw met
het kind aan haar borst
had gegrepen
hij doet het plichtsgetrouw
sterfelijk, zoals zijn vader
hem heeft geleerd
om in gebonden schaduw
eigen pijnen te genezen
plichtsgetrouw…
Oktoberbos
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 867 jij , juist jij
vertelde het geheim
van de spin en haar web
van het espenblad
dat wachtte tot het langzaam
ochtend zou worden
of van de herfstwilg
kronkelend door zijn
verloren geboorterecht
jij, juist jij
die een warme golf opende
in mijn verward geloof
laat mijn ogen weer
verzanden in tranen
van vluchtende bomen
in ijzige…
Voorbij het open raam
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 1.684 de graaiende adem
van de nog herkenbare man
stolt rood in elk opgehoest woord
zijn trage handen
bewegen dun
de leeg geschreven bladzijden
het wachten daalt
- nog een laatste dag -
in een vage, verre glimlach
op blauwe lippen
en in ogen
zonder morgen
langs zijn oude mond
hecht een schim
de smalle klinkers
aan schemerzilte…
Naast jouw mond
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 1.315 jij pakt mijn hand
loopt langs de vrouw
en op het dorpsplein
luister ik naar iedere stap
van mij naar jou
je draait je om
laat ogen kleden
en onder oude bomen
staar je naar het meisje
met een kortgerokt verleden
niets beweegt
geen droom, geen beelden
en als ik omkijk
van mij tot jou
verzamel ik de vrouw
in het heden…
Zoveel in eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 321 laat mij verblijven
enkel en alleen
op de zachte toppen
van je vingers
laat me niet stijgen
noch dalen
in dromen licht van toon
ik wil ontwaken
in de rust van je morgen
in mooie woorden zonder schroom
laat mij
je handen vullen
met alles wat vleugels heeft
in lage en hoge wolken
waar vertrouwen wordt gestreeld
ik wil verlangen…
Bleek gezicht
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.129 koud spillebeenden voeten
over de striemen
van gezwollen tepels naar
de kille handen waarin
ik heb gewoond
met een handgebaar
en enkel ogen
schopten schoenen
naar zeepbellen;
leeg geblazen
op ongehoorde windvlagen
woorden werden gescalpeerd
en tranen beschilderd
met oorlogskleuren
die in langgerekte jaren
het knikken deden beven…
Op blote voeten
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 325 laat mij in je slapen
vannacht
waar ik in je adem rust
en me geef
waar ik geen antwoord weeg
op witte muren of letters
verzameld in de lucht
wil je in me wonen
morgen
waar je innige stilte spreekt
met geen enkel onbeduidend woord
of zinnen over Liefde
zelfs niet over een zuivere dood
mag ik zijn
vederlicht
voltooien wat nooit…