biografie: Benno Barnard
Benno Barnard [Amsterdam 1954]
Benno is een zoon van de bekende dichter Guillaume van der Graft, pseudoniem van Willem Barnard (1920).
Hij is dichter, essayist, vertaler en toneelschrijver. Hij woont en werkt in Vlaanderen, waar hij zich soms kritisch uitlaat over aspecten van de Vlaamse cultuur.
Zijn werk is meermalen bekroond. Benno is een graag geziene gast op dichtfestivals.
Gedichten van Benno Barnard verschenen o.a. in de literaire tijdschriften 'Hollands Maandblad', 'Maatstaf', 'De Revisor' en 'Deus ex machina'.
Zijn gedichten:
Een engel van Rossetti (1981)
Klein Rozendaal (1983)
Het meer in mij (1986)
De tweede vrouw van Dik Trom (1988)
Tijdgenoten (1994)
De schipbreukeling (1996)
Getierd hebben de doden (2003)
Inzendingen van deze schrijver
9 resultaten.een donker bos 1
gedicht
3.6 met 18 stemmen 
10.242 Winterbos. Uitzicht, kort als een kamer, dat,
praktisch tegelijk, terugwijkt met elke stap. Krap
licht. Een schutting, langs een wei, die ik bedacht,
sluit alles nog meer af, vergroot intimiteit.
De kleur raakt al nuances kwijt. Een tak is evengoed
een hand, die, als ik stilsta, naar mij grij...
Neutrale zomer
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.095 Het zomert en wie wil er ook van wolken weten:
Katwijk of Griekenland, levenden en doden
op een vaas getekend of in licht geschreven
dat wij foto noemen, en overal altijd een rei
gevormd door jonge meisjes die verlegen
verlangen naar hun balspelende antipoden.
Mijn moeder ergens in het midden,...
Droom
gedicht
3.5 met 41 stemmen 15.211 We waren in ons oude huis, wij tweeën.
Achter de bossen stond Parijs te branden:
van een hecatombe van autobanden
zweefden de vlokken as over mijn hoofd
en door dat voorjaar naar een hoger noorden.
Weldra zou Praag vallen, wist ik, weldra
sprak ik mijn eerste dissidente woorden -
weldra z...
Watou
gedicht
3.2 met 19 stemmen 11.309 Ik, die de zon als een gouden horloge las
en de grote ogen van Homerus geloofde
en verlangde uit te stijgen boven
dat dorp, de bossen van de wereld en mijn dood,
sta nu tussen de dichters, de opgewonden
standbeelden, nog een en al enkelvoud
in onze versteende kleren, nog helemaal koud
van d...
Visser 50 v. Chr.
gedicht
2.0 met 119 stemmen 37.436 Wat deed ik anders aan de rivier
dan fuiken uitzetten, luisteren naar oude
bloeddoorlopen verhalen, grommende
in haar binnendringen en een gouden
zoon voor na mij maken?
Goed, dat was vroeger.
Maar het was deze oever, waar het gebeurde
dat ik bij maanlicht, onder het knopen
van netten, teg...
Behalve de haan (Omne animal)
gedicht
5.0 met 1 stemmen 5.041 Een droevig dier, maar een volleerde leugenaar:
de haan, markies, het hoerenjong op stand.
Een pront getande kam, de sporen op terreur.
De roedel kippen, hoerig blond van angst:
plebejisch vee, van Kopf bis Fuss excuus.
---------------------------------------
uit: 'Een engel van Rosetti", ...
Het meer in mij
gedicht
2.2 met 9 stemmen 6.150 Het meer in mij vloeit uit in een ander meer,
beneden voort. Het is niet vergelijkbaar groot.
Het is een woord, waarvan de diepte anders is.
Je kunt erin verdrinken, maar je gaat niet dood.
Zijn oorsprongen verwisselbaar? Alles stroomt
ook naar boven, want wateren zijn van hun bron
al ...
Foto met mij
gedicht
2.6 met 48 stemmen 13.539 Zo zat je vaak. Je hand knijpt in de leuning
tot het bot, alsof je zoekt naar het gevoel
dat in je eigen arm ontstaat. Je grondvesten
een stoel, die jou natuurlijk niet begrijpt.
Ik til een glas tot halverwege, dat ik al
was het leeg niet eens kon legen. Een paradox
weegt in mijn lijf,...
Ik schat de lengte die ik heb
gedicht
2.7 met 15 stemmen 4.887 Ik schat de lengte die ik heb
Ik schat de lengte die ik heb. Eén zeventig.
Zet streepjes af op het plafond. Ik lig in bed.
Da Vinci zocht verhouding sec. Ik teken,
zonder lood, mijzelf, van barst tot spinneweb.
In deze droom word ik te groot. Met uitgestrekte
leden, zo onruimtelijk...
