biografie: Cees Nooteboom
Geboren: 1933
Debuut: Philip en de anderen (1955, roman)
Genres: Roman, kort verhaal, toneel, recensies
Bijzonderheid: Is ooit een keer gearresteerd in Afrika omdat hij niet van zijn fiets was gestapt toen de president voorbijreed.
Citaat: 'Hoe apart en bijzonder een cultuur ook is, het gaat altijd over liefde en dood en alle perversies daartussen.' (Vrij Nederland 6-12-1980)
Inzendingen van deze schrijver
20 resultaten.Black dog
gedicht
3.0 met 30 stemmen 
9.322 Ik die geen leerlingen heb
en geen bediendes,
ik die mijn kaas alleen eet
en de verkeerde mensen
in de verkeerde steden zie
ik ruik bloemen op het ijs,
en zie de dood op een schommel.
Ik die ook wel weet
dat een woord maar een vertaling is,
een armzalige code
van iemand voor...
Leeftocht
gedicht
2.0 met 6 stemmen 3.135 En op die middag lieten zij de wereld achter.
Langs de weg spinifex, dieren met namen die op bloemen
leken. De zon was iemand die hen tegemoet reed,
pas bij schemer werd hun willen minder,
de weg sloop uit de spiegel, een voorgoed voorbij gevoel.
Nu zouden zij een slaapplaats vinden,
hun...
Getijde IV*)
gedicht
3.0 met 4 stemmen 6.656 Ik heb het allemaal zelf bedacht:
de dansen, het water,
de auto, het ijs.
Alleen jou, jou heb ik niet bedacht.
Jij was uit de doorzichtige tijd gekomen
misschien zoals ik, misschien anders.
Jij had een miljoen jaar wereld
als een eierschaal achtergelaten
en daar sta je
boven op het...
Zij is een huls
gedicht
3.0 met 5 stemmen 3.988 Zij is een huls van vlees die stilligt op een steen,
een vlinder met een vlinder om zich heen,
en hij is iets dat wegdrijft en weer terugkeert,
liegt, breekt en steelt, liegt, wegdrijft en weer
terugkeert.
-------------------------------------------------------------
uit: 'Open als een...
Aas
gedicht
3.0 met 6 stemmen 2.309 Poëzie kan nooit over mij gaan,
noch ik over poëzie.
Ik ben alleen, het gedicht is alleen,
en de rest is van wormen.
Ik stond aan de straten waar de woorden wonen,
boeken, brieven, berichten,
en wachtte.
Ik heb altijd gewacht.
De woorden, in lichte of duistere vormen,
veranderden mij...
En vannacht in de stenen stilte
gedicht
3.0 met 6 stemmen 2.527 En vannacht, in de stenen stilte
van mijn kamer, het huis op het eiland,
onder het web van sterren, de palmen roerloos,
kwamen die andere stemmen, Auden en Frost
en Elisabeth Bishop, Pound en Cummings
en Sylvia Plath, woorden op mijn schouders,
in mijn haren, tegen de ramen,
dichters,...
Middernacht
gedicht
3.0 met 3 stemmen 3.761 De jonge man aan zijn tafel
is een oude man, gewikkeld in een krant.
Het is middernacht, de diepvriesmaan
vermoedt de weg waarheen
maar wil nog niet. Een geest
beheert het boek waarin het lot
gelegerd is, de schrijver
is afwezig, 'komt zo terug',
pas op de winkel! Uit het...
Latijn
gedicht
3.0 met 3 stemmen 3.062 In een duister woud, zeker,
en het midden al jaren voorbij,
hoefde ik geen volkstaal
meer uit te vinden.
Niets wat ik had te zeggen
kon daarin nog klinken,
mijn woorden waren weer
latijn geworden, onleesbaar, gesloten.
Dichter, klerk, geheime diaken
van de kleinste gemeente,
de...
Zo kon het zijn
gedicht
2.0 met 5 stemmen 7.840 Zo kon het zijn:
iets smerigs verlangt iets vuils voor de ochtend,
de geschilderde roos
wil in het meesterwerk.
Het kleine wil nog
iets kleiners voor onderweg,
het grote koopt in
bij de reusachtige dingen.
Je kunt je moeilijk verweren.
Je ziet de vlinder, alweer een hand...
Zoals regen...
gedicht
2.0 met 10 stemmen 5.667 zoals regen zoekt een natuurlijk versmelten
en planten hun aarde ten zeerste bevroeden
zo drijvend op een lange zijden zeewind
blies jij in mijn gebied je oevers, mistiger,
heb jij verdriet voortdurend op mij ingesproken
zoals ook regen steeds zoekt een natuurlijk versmelten.
en...
Romantische herfst
gedicht
2.0 met 22 stemmen 8.279 schimmig vanavond jaagt die mist de velden
de maan sluipt terug in dodelijke bomen
nu is de grote rafelaar gekomen
een herfst een doodgaan een gekwelde smeekstem
hoor... ademend beweegt de aarde van heimwee
om mensen te bezetten met een adem van verdriet
om koeien zwaar en zwijgend in...
Scheikunde
gedicht
2.0 met 14 stemmen 6.383 De zee
onafzienbaar
waarin iemand
verdwenen.
Op de glanzende
vlakte
de eenzame
roeier.
Komt hij
of gaat hij?
Mengt zijn tijd
met zijn woorden,
ment
dat voortdurende tweetal.
niet in die
van de meesten,
juist
in de zijne,
in die...
Bashio III
gedicht
3.0 met 24 stemmen 8.019 Nergens in dit helaal heb ik een vaste woonplaats
Schreef hij op zijn hoed van cypressen. De dood nam zijn hoed af,
Dat hoort zo. De zin is gebleven.
Alleen in zijn gedichten kon hij wonen.
Nog even en je ziet de kersenbloesem van Yoshino.
Zet je sandalen maar onder de boom, leg je penselen...
De eentonige klok
gedicht
2.0 met 10 stemmen 5.599 Een blanke man met blauwe voeten
ligt in de heldere kamer eenzaam op zijn bed
zoals de maan, door geen wolken gehinderd,
haar weg slijt zonder vertedering.
De man let niet op de maan.
Hij heeft de symbolen van zon en maan,
goud, zilver, as verbrand in zijn lichaam.
angstig teruggekeerd uit...
Trinidad
gedicht
3.0 met 18 stemmen 10.351 Dit ben ik vaak geweest:
een man op een landweg,
een man in een vliegtuig,
een man met een vrouw.
En dit ben ik vaak geweest:
een man die zich onder een steen
wou verbergen
om geen licht meer te zien.
Deze twee mannen,
ze dragen mijn koffers,
ze lezen mijn kranten,
ze verdienen mijn...
Small Bang
gedicht
3.0 met 31 stemmen 9.729 Het gedicht hoorde hoe het werd geschreven,
het zag de reusachtige hand
waaruit het leek te ontstaan, woord voor woord,
het hield zichzelf nauwelijks bij.
Bij, zag het geschreven, en als echo
zei het zichzelf, bij, bij, maar toen
was de hand alweer verder, gejaagd
door de zweep van het...
Zelf
gedicht
3.0 met 49 stemmen 18.225 En als we ons zelf
nu een achterlieten?
Daar gaat het, zonder groeten,
mokkend en tobbend
op zoek naar iets beters.
Het kijkt niet eens om.
En wij?
Wij moeten eerst wennen
aan dit stralende landschap
van vroeger en later,
van lichtende tijd
zonder...
Duizend nachten en dagen
gedicht
3.0 met 38 stemmen 14.841 Als een koning op een nors eiland
gaat de wind heen en weer door de avond.
Ik jaag op mijn onzichtbare leven.
De vleugels van mijn ogen branden.
Zwarter worden de vogels.
Een koperen avond schalt in de bergen.
Onder de houten bomen graast de rust,
maar niemand gelooft het.
Alle struiken...
Niets
gedicht
3.0 met 85 stemmen 50.046 Het leven
je zou het je moeten kunnen
herinneren
als een buitenlandse reis
en er met vrienden of vriendinnen
over na moeten praten
en zeggen
Het was toch wel aardig,
het leven,
en flarden zien van vrouwen, geheimen
en landschappen
en dan tevreden achteroverleunen
maar doden kunnen...
HARBA LORI FA*
gedicht
3.0 met 38 stemmen 12.816 Zoveel soorten bestaan! Zoveel bevolking
om te lijden en lachen in deze heuvels vol stenen!
De vijgeboom staat gebogen in de richting van het zuiden,
boven ons het zachte snurken van een vliegtuig.
Mijn vriend wacht bij een struik met scherpe doornen.
Hij kent het verhaal van zijn...
