Latijn
In een duister woud, zeker,
en het midden al jaren voorbij,
hoefde ik geen volkstaal
meer uit te vinden.
Niets wat ik had te zeggen
kon daarin nog klinken,
mijn woorden waren weer
latijn geworden, onleesbaar, gesloten.
Dichter, klerk, geheime diaken
van de kleinste gemeente,
de afkerige sekte van verhulde beduiding,
gewend naar zichzelf,
een gnosis van gemaskerde zinnen
in een steeds onherkenbaarder schrift.
Inzender: E.C., 5 oktober 2014
Geplaatst in de categorie: taal