Leeftocht
En op die middag lieten zij de wereld achter.
Langs de weg spinifex, dieren met namen die op bloemen
leken. De zon was iemand die hen tegemoet reed,
pas bij schemer werd hun willen minder,
de weg sloop uit de spiegel, een voorgoed voorbij gevoel.
Nu zouden zij een slaapplaats vinden,
hun naakte lichaam in een ruimte
oprichten zonder houvast.
Alles zelfbedacht, eenzaam
als het begin van iets, gesprek
in een nog niet bestaande taal.
Een kamer vullen met aanwezigheid,
gebaren stemmen, vragen.
Alsof je voor het eerst een engel ziet
en weet dat die niet bestaat,
zijn vleugels gerafeld vol stof en vol schimmel,
met veren te oud voor een vlucht.
Zo ongeveer was het toen de avond viel,
de engel kamde zijn haren,
schikte zijn vleugels die hij niet uit
kon doen, en sliep
in het enige bed.
------------------------------
uit: 'Licht overal', 2012.
------------------------------
spinifex: grassoort die voorkomt in Australië en Nieuw Zeeland.
Inzender: gvdk, 7 maart 2018
Geplaatst in de categorie: reizen