biografie: David Troch
g
|
eboortedatum: 28 juli 1977 |
|
|
w
|
oonplaats: bonheiden |
|
|
|
|
|
|
s
|
tudies: communicatiebeheer, optie journalistiek |
|
|
j
|
ob: global image, deurne public relations voor bridge pictures & paramount home entertainment |
|
|
|
|
|
|
d |
avidtroch@yahoo.com |
|
|
|
|
Inzendingen van deze schrijver
13 resultaten.You didn't feel it coming
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
2.620 Wij hebben leeftijd, maar geen ouderdom.
het deken uit de picknickmand spreiden wij
gedachteloos in het gras. wij ontkurken wijn,
snijden het brood met vaste hand, voelen ons
vrij en blazen bloemblaadjes weg die rondom
ons dwarrelen, dreigen in een glas te vallen.
ons leven lijkt nog op ee...
poëziekoketterie
netgedicht
2.8 met 4 stemmen
3.431 noem me onrustzaaier, oproerkraaier, raddraaier.
verwijt mij mijn minzame vurigheid, ik heb je lief.
mij lukt het niet, tot in het oneindige bakkeleien
over futiliteiten, elke haat is mij ontrukt.
ik had o zo graag liefde op je lippen gedrukt,
al is ook liefde kwestie van interpretatie. ...
zielig zieltogen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
1.212 ik krijt krassen in je ziel,
kruip in littekens over je huid.
spoor me niet tot aardigheid aan.
ik huiver van huiselijkheid,
geurkaarsavonden, feestdecoratie,
zowat alles waar jij voor staat.
ik adoreer meer het minimale,
de hoeveelheid van weinig.
dat betekent niet:
br...
lichaamstaal
netgedicht
3.7 met 6 stemmen
1.733 als ik naar je kijk, zeggen mijn ogen
het dan? of voel je het als ik je omarm?
mag ik? met mijn armen? eerst de ene,
dan de andere. en jij daartussen.
om te kussen.
niet nu, niet straks, niet morgen. nu
met heel veel nu daarna. ja, ja,
en ondertussen maar kijken om het
te zeggen in pl...
kankerende grootvader
gedicht
3.0 met 57 stemmen
55.291 met verbeten happen
schrokte je spek en eieren
naar die verkankerde maag.
ik voelde me haast een ramptoerist.
mijn tijd als krijgsgevangene
was een plezierreisje
als ik het met dit vergelijk.
en je wees alle hoeken
in de eetzaal
van het bejaardentehuis aan.
je had lak aan...
werelddierendag
netgedicht
1.8 met 5 stemmen
2.000 moet ik vandaag als
volleerd en vooral hardleers
vergetariër werelddierendag
vieren?
lijkt me beter van niet,
ook ik heb doden op
mijn geweten.
tommy, de straathond
waar ik angst voor had,
zette ik zonder zever
als jongen van zeven
de euthanasiespuit
in het achterste.
...
armenslaap
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
938 in je vernielende armen
stierf ik ongemerkt wiegedood.
je knuffelde mij zeer bewust
een verstikkende ademnood
in het slapende ochtendrood.
in je begrijpende armen
herleefde, herrees ik even.
je duffelde mij onbewust
weer warmpjes in medeleven,
het slapende niet verdreven.
...
vredesveteraan_001
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
1.219 voor mijn vaderland vocht ik nooit,
bedank me daar maar voor.
u wilt niet weten
wat er zoal aan wreedheid
in deze 1m60 schuilt.
ook ik kan een vrouw verkrachten
en een kind met de blote hand
de ingewanden het lijf uitrukken.
ik ben een beest.
wedden dat u snel om genade sme...
dierenriem (12 haiku's)
netgedicht
3.6 met 8 stemmen
985 1
ze kwaakt weer en ze
plonst, plagerig als ze is,
voor mijn voeten neer.
2
ze draait weer en ze
spint, hebberig als ze is,
haar web om me heen.
3
ze zoemt weer en ze
prikt, venijnig als ze is,
haar gif in mijn bloed.
4
ze kraait weer en ze
pikt, geniepig als ze is,...
cardialgie
netgedicht
1.6 met 10 stemmen
1.099 pijn aan borst met daarin hart
trekt op gelaat: grimas,
vage vragen, streepje dood.
hand tast, beroert pijn en borst,
tikt hart op vingers: blaas
aanval af, kies hazenpad.
ziel valt voor hart op knieën:
verklaar lichaam blitzkrieg
niet, lichaam noch oud noch zwak.
hart, mijn...
toen
netgedicht
3.2 met 13 stemmen
1.143 wat vroeger was,
zal altijd zijn.
ik leef nog steeds toen,
toen ik niet leefde.
ik adem in,
uit.
ik ben slechts lucht
die het voortbestaan
vervuilt.
morgen is gisteren
en vandaag onbestaand.
ik leef
herinneringen.
wat voorbij is,
is nooit voorbij.
---------...
contradictio in terminis
netgedicht
1.0 met 2 stemmen
731 wat onze toekomst was in ons verleden,
is, ondanks ons voornemen, niet ons heden.
onze geplande dromen werden nijdig
wakker, hebben nijdig het nu vermeden.
wat onze toekomst was, is overleden,
betreuren we slechts in onze smeekbeden.
onze morgenmijmeringen zijn vlijtig
gedood...
hij geeft zich zo graag als dichter uit
gedicht
4.0 met 3 stemmen
3.497 hoor hem nu toch,
de huichelaar.
hij waant zich dichter,
maar heeft nog nooit
in een gedicht
over de zee gerept.
hoe kan hij dan oprecht
de taal in het hart dragen?
in poëzie moet zo nu en dan
dat waanzinnig watertapijt
tegen een golfbreker
te pletter slaan,
dat hoort ...