biografie: Edgar du Perron
1899 - 1940
[Batavia 1899 - Bergen 1940]
Charles Edgar du Perron werd geboren bij Batavia in Nederlands-Indië. De kleine Edgar werd nogal verwend door zijn moeder, mede waardoor hij mislukte op de HBS, waarna hij enige tijd privéles kreeg voor de akte MO-Nederlands. Du Perron deed journalistiek werk en maakte lange reizen. In 1921 kwam hij met zijn ouders naar Europa. Het gezin ging in Brussel wonen; Charles vertrok een jaar later naar Parijs, waar hij vele kunstenaars leerde kennen. Hij werkte er als correspondent voor ‘Het Vaderland’. Hij debuteerde in 1923 met ‘Manuscript trouvé dans une poche’. Vier jaar later verscheen zijn eerste Nederlandse uitgave ‘Een voorbereiding’ onder het pseudoniem Kristiaan Watteyn. In 1924 verbrak hij zijn relatie met Julia Duboux en keerde hij terug naar België. Uit de relatie met het dienstmeisje van zijn moeder, Simone Cachez, kwam een zoon voort. Du Perron trouwde twee jaar later met Simone. Het huwelijk werd ontbonden in 1932. In 1926 kochten zijn ouders kasteel Gistoux bij Waver, maar het noodlot sloeg toe: de familie verloor haar vermogen. Aan het einde van de jaren twintig publiceerde Du Perron onder het pseudoniem W.C. Kloot van Neukema een aantal uitgaven met obscene gedichten. Deze bundels waren privé-uitgaven. Du Perron trad in het huwelijk met Elisabeth de Roos en trok met haar naar Parijs. Later ging hij naar Java, waar hij als journalist actief was. Zijn zwakke gezondheid noopte hem in 1939 terug te keren naar Nederland. Hij vestigde zich in Bergen in Noord-Holland. Op 14 mei 1940, de dag dat Nederland capituleerde, bezweek Du Perron aan een hartaanval. Als het belangrijkste werk van Du Perron wordt ‘Het land van herkomst’ (1935) beschouwd. In deze autobiografische roman vormen Nederlands-Indië en Parijs het decor voor de confrontatie van Arthur Ducroo met de wereld.
Inzendingen van deze schrijver
39 resultaten.VOOR EEN PARADIJSVAARDER
poëzie
3.4 met 7 stemmen 
1.983 Veroorloof mij u nogmaals af te wijzen,
binnen de maat van een veracht sonnet:
de Schoonheid wreekt zich, want ik sterf van pret
om al uw kostloos bovenwerelds reizen.
Uw buitelingen tussen paradijzen
met als eindhaven toch een kleevrig bed -
moet men niet dom zijn, om zo nauwgezet
st...
Roman in twee vensters (2)
poëzie
3.7 met 12 stemmen 1.824 2
‘k Sta aan mijn venster. Het is laat.
Ik kijk neer op de stille straat.
In duisternis, waar niemand gaat.
Van nergens komt meer één geluid.
‘k Sta met mijn hoofd tegen een ruit.
Wanneer gaat die lantaren uit?
Eén lichtkring op wat vunzigheid.
Die gloor is met dat goor in strij...
Roman in twee vensters (1)
poëzie
3.6 met 8 stemmen 1.630 1
Mijn lief zat voor het open raam,
een zon, die langzaam viel,
omlijstte met verzachte schijn,
in een bleekgouden, tere lijn,
haar hoogvoornaam
profiel.
Toen schoof mijn lief de blinden dicht,
verveeld, een beetje boos,
maar binnen drong één scherpe straal
en op haar mooie mond, bru...
Bijwijze van haat
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.526 Dit is de bank, hier komen de oude mensen,
deez' dag is schoon, ook voor 't verkalkt gebeent.
Hier gaan wij zitten, dromerig vereend,
en hun oud hart zal doodlik ons verwensen.
Hun oude hart, dat nimmer wou verflensen:
't kent haat en liefde en bloedt nog en dat meent
te kloppen voor elka...
EEN VROUW
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.157 Haar smal gelaat, onder de grijze haren,
smal, bleek en moedig, is mij toevluchtsoord,
een blanke koepel, hoog en ongestoord
door 't dom geraas, de hartloze gebaren.
Het ware onnodig dat zij met één woord,
voor mij alleen, die stilte ging verklaren,
ik ken de droom die somtijds komt...
Beeld uit het verleden
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.287 Ik mocht haar handen kussen, sprakeloos.
Mijn handen slopen langs haar slanke voeten.
Zij zag mij aan, daar was in dat ontmoeten
van onze blikken iets genadeloos.
Haar blik zei neen: met zekerheid, niet boos -
haar mondje lachte wijl ze mij deed boeten
mijn overmoed, en 't was een wreed ver...
Het kind dat wij waren
poëzie
3.7 met 103 stemmen 14.875 Wij leven 't heerlijkst in ons vérst verleden:
de rand van het domein van ons geheugen,
de leugen van de kindertijd, de leugen
van wat wij zouden doen en nimmer deden.
Tijd van tinnen soldaatjes en gebeden,
van moeder's nachtzoen en parfums in vleugen,
zuiverste bron van weemoed en ...
De Katastrofe
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.876 Ik heb geen mens gekend die zich verachtte
zo vurig en zozeer, als deze alleen,
maar vriendlijk toch en trots bij de gedachte
te weten wat een andre onzeker scheen.
Zijn lijf verwaarlozend: zijn ziel verkrachtte
hij sedert lang – ziek, spotziek en gemeen,
leek hij tot voortleven no...
De Vrouw op mijn Schoorsteen
poëzie
3.6 met 5 stemmen 1.221 Mevrouw, ik groet u en uw hoed met pluimen.
Uw krullen vallen goed, u glimlacht wulps en teer:
tegen wie? tegen mij? of tegen een mijnheer
in droom, die langvoorheen de slaaf was van uw luimen?
'k Begrijp u zeer: men kan geen droom verzuimen
in uw bestaan, broos als een pauwenveer.
En toch,...
Ter uitnodiging
poëzie
4.5 met 4 stemmen 2.084 Volmaakte vreê van 't landelijke rusten:
een brief, een boek, en dan de grammofoon...
Het grasveld is geschoren, de einder schoon,
de vijver uitgediept, geregeld onze lusten.
De zwanen varen traagzaam langs de kusten,
Loh'ngrins onzeker van der Jonkvrouw' woon,
maar God woont hier met zi...
De zieke man
poëzie
4.4 met 19 stemmen 3.511 Nadat de zieke man,
zowat vier jaren door,
door iedereen was verwend geweest,
door iedereen zacht behandeld
en zacht was aangesproken, en
gewassen en in bed gelegd,
gekrabd, in bed gelegd, geraden,
gestreeld, gelaxeerd, in bed gelegd,
en iedereens zachte wil, vier jaren,
tot eigen heil had ...
Ik heb met eerbied
poëzie
3.3 met 7 stemmen 2.113 Ik heb met eerbied het portret
van Vader uit de lijst genomen,
waar zoveel stof was ingekomen,
en toen weer in de lijst gezet.
P.P.C.
poëzie
3.9 met 8 stemmen 3.057 Vaarwel, Clary. Ik wens u geen geluk.
Zoiets klinkt dom, bij hen reeds die het menen.
Gij hebt u goed verkocht. Maak u niet druk
over de rest: want àlle mensen wenen.
Uw huis was klein. Uw heer heeft het vergroot.
De bron van zijn fortuin heet niet te stelpen.
Uw roem wordt groot en duurt ...
Mirliton
poëzie
4.2 met 6 stemmen 1.797 Mijn vriend, als weldra de ouderdom
ons onherstelbaar heeft verzuurd,
als onze leden goor en krom,
en enkel nog door jicht bestuurd,
verraden: 't Is gans uitgevuurd',
zullen wij dan met stille trom
verdwijnen, langs een achterbuurt,
mijn vriend?
Dit wacht de fraaiste bruidegom:
de hards...
La véritable Manola
poëzie
3.4 met 7 stemmen 1.891 Zij blonk tussen haar blauwe haren
als een topaas uit diep fluweel;
een muziek van boze gitaren
scheen uit haar wezen op te varen
maar geen lach klonk ooit uit haar keel:
zij blonk. (Te goed voor een rondeel.)
Elke man wilde haar ervaren,
elke vrouw keek van weerzin scheel,
en haar gli...
Somewhere
poëzie
3.4 met 8 stemmen 2.011 Misschien zijn wij nu vrienden, en misschien
zal morgen reeds alles vergeten zijn:
wat goedheid van je, meer dan ik verdien,
een koele bries, een korte medicijn.
Ik zal weer zijn dezelfde die ik was
vóór ik je kende, en toch, in dit moment,
wil ik geloven dat dit smal terras
de ...
Leven is goed
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.915 'Leven is goed', en zijn wij tachtig jaar,
wij doen geen afstand van ons duur verleden,
koel is de schaduw van het leed geleden,
en zacht de wijsheid over 't oud misbaar.
Dan juist zij onze hemel glad en klaar,
een schoongewreven spiegel van dit heden,
lachend bij onze ruggelingse schrede...
Garoet bij Nacht
poëzie
3.7 met 9 stemmen 2.361 Drie palmen in het duister, drie palmen in de wind.
Gefluister, klein gefluister, klanken die men verzint.
De maan is door de wolken bedekt, bedekt: een schicht
treft, onder 't zwarte kolken, soms 't hele nachtgezicht.
Damars, ketapangbomen zijn angstig saamgeplet,
boven wat men hoort str...
FILTER 3
poëzie
3.5 met 4 stemmen 1.567 Die huizen zijn wel 't meeste schoon
waar Kristuskoppen op de muren
gladharig naar de zoldring turen,
de meid draagt er een doornenkroon.
En u is criticus?
poëzie
3.2 met 8 stemmen 2.027 - En is u criticus? Ik ook! En kunstenaar
daarbij? Ik ook! Wat denkt u van de kunsten
in het vaderland? of elders... Veel misbaar
en anders niet, zegt u? Ik ook! De gunsten
der Muzen zijn voorzeker voor een andre tijd.
Doch... daar we moeten uitzien naar genezi...
Begin van de lente
poëzie
3.3 met 3 stemmen 2.319 Dit wordt door iedereen de nieuwe lent geheten,
deze bezuiniging van elektriciteit.
Nu moet men vroeger opstaan, want de tijd
wordt kostbaar en bij zonlicht nagemeten.
Die nieuwe zon! gezondheid en jolijt!
het zoetste bed wordt kwelling voor ’t geweten,
om half acht heeft iedereen ontbeten...
Twee Filmsirenen
poëzie
3.0 met 2 stemmen 861 Fatale fletsheid, die met klamme geuren
het witte zeil in iedre stand doorhangt,
maar super-kappers in je netten vangt,
te overvloedig om het te betreuren -
't model van doodshoofd door je vel omprangd
mag men in elke scheurkalender speuren,
en voor een prik, Greet, kan dus wie 't ver...
De nieuwe moord van Raamsdonk
poëzie
4.3 met 9 stemmen 2.244 Men had de man vermoord, hij was
bezitter van een hoeve.
En toen zijn jonge vrouw vermoord,
die hulp had willen roepen.
En toen hun dochtertje vermoord,
van even zeven jaren.
Haar bedje was doorweekt van bloed,
haar peluwtje vol scheuren.
Ten slotte nog de hond vermoord,
de hond had sch...
De twee gevangenen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 632 Bij een schilderij van Willink
Sinds zij zich afsloot voor de roes van 't dansen
tart Stella Holland met versteende blik,
rechtop in 't strak fluweel, waaruit als kransen
de mouwen storten, ruisend snik op snik.
Het mausoleum wekt macabre trancen.
‘Juich niet voor muren, waar 'k ...
Ander beeld
poëzie
4.0 met 1 stemmen 673 ‘Uw hart, mijn lief, en voelt het geen bewegen?’
zo vroeg eens Hooft, men weet, die vroegre Hooft,
die aan de min deed, aan de min-god heeft geloofd,
een dichter met een baard, wiens taal was ingeregen.
De vreemde vraag! en vreemd moet het verlegen
glimlachje zijn geweest de schone o...
ROMAN IN TWEE VENSTERS
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.214 1.
Mijn lief zat voor het open raam,
een zon, die langzaam viel,
omlijstte met verzachte schijn,
in een bleekgouden, tere lijn,
haar hoogvoornaam
profiel.
Toen schoof mijn lief de blinden dicht,
verveeld, een beetje boos,
maar binnen drong één scherpe straal
en op haar mooie...
't Is waar, 't is waar
poëzie
3.0 met 2 stemmen 903 't Is waar, 't is waar, de zin van 't leven
rijmt nergens op, want is geen rijm,
maar wie een fout begaat in 't rijm
is waardig niet meer voort te leven.
februari 1925
Een opdracht
poëzie
3.0 met 3 stemmen 701 Ik breng je heel mijn ziel, zo tam,
mijn niets-zijn, zonder aarzeling,
mijn schrale trots, mijn povere vlam,
mijn hele kleine ontgoocheling.
Ik weet je bent het geenszins waardig;
maar ben ik waard te zijn bemind?
ik weet je vindt jezelf strijdvaardig,
jij weet hoe geblaseerd 'k me ...
DE BEZITTING
poëzie
2.7 met 3 stemmen 789 De vijver ligt begroeid, het water is doorweven
met slierten groen en bruin, een voetstuk puilt,
waarop geen beeld, grauw cement, zwart bevuild.
Hoe lang heeft men de tuinman hier geen loon gegeven?
Er moet een tuinman zijn, want er is leven
nog in het park, een verre klop, die spade sch...
Wandeling zonder maan
poëzie
3.8 met 4 stemmen 958 De grote mensen zijn naar bed gegaan.
Mijn lieve kind, wij zouden kunnen lopen
om 't huis, door 't donker, maar het hek staat open,
de straat op, onder een lantaren blijven staan.
Wij zouden kunnen zoeken naar de maan,
die als een spelbreker opeens is weggekropen.
Dit licht volstaat?...
Meer van deze schrijver...
