biografie: Emanuel Hiel
1834 - 1899
[St.-Gillis-Dendermonde 1834 -Schaarbeek 1899]
Eman(n)uel Hiel was een Vlaams dichter.
Hij was in Brussel actief als vrijzinnig en radicaal-democratisch flamingant in Vlaamse verenigingen.
Hij werkte mee aan verschillende tijdschriften als Flandria, De Zweep, De Vlaamsche School en Het Laatste Nieuws en was hoofdredacteur van het Nederduitsch Tijdschrift (1867-1868).
Zijn radicaal flamingantisme bracht hij tot uiting in talrijke historische geschriften, vaderlandse strijdliederen en gelegenheidsgedichten, die worden gekenmerkt door spontane en vaak hartstochtelijke gevoelens. Realistischer klinken zijn Werkmansliederen, waarin de toon wordt bepaald door zijn democratische sympathieën, die ook blijken uit zijn vriendschap met Emiel Moyson en de verkoop van zijn eerste dichtbundel, Looverkens (1859), ten bate van de Gentse stakers.
Hiel verwierf zijn grootste faam als librettist van Peter Benoit, met o.m. de oratoria Lucifer (1865) en De Schelde (1867), een aantal cantates, o.m. Jan Borluut (1875) en Hymnus aan de schoonheid (1882), en talrijke teksten voor liederen.
In 1886 werd hij lid van de Koninklijke Vlaamsche Academie voor Taal- en Letterkunde.
Werk:
Looverkens (1859)
Nieuwe liedekens (1861)
Gedichten (1863)
De wind (1865)
Lucifer (1865)
De Schelde (1867)
Gedichten (1868)
De liefde in het leven (1870)
Psalmen, zangen en oratoria's (1870)
Gedichten (1874)
Jan Borluut (1875)
Bloemeken (1876)
Hymnus aan de schoonheid (1882)
Historische zangen (1885)
Flandrialiederen voor ons volk (1886)
Monodramen en andere gedichten (1893)
Symfonieën en andere gezangen (1894)
Droomerijen (1895)
Inzendingen van deze schrijver
50 resultaten.Hoe zal ik u toch noemen!
poëzie
3.7 met 10 stemmen 
1.649 Hoe zal ik u toch noemen?
Wanneer uw blikken in mij schijnen
en al mijn lijden doen verdwijnen;
wanneer uwe ogen liefde stralen
en, als de beken in de dalen
de bloemekens zo fris besproeien,
mijn hart met zoete lust bevloeien:
Hoe zal ik u toch noemen?
Hoe zal ik u toch noemen?
Wanneer...
'k Heb zoete liefde verdreven
poëzie
3.4 met 7 stemmen 1.312 ‘k Heb zoete liefde verdreven
uit het ontloverd nest;
en als een slot omgeven
mijn hart met wal en vest.
De burchtpoort is gesloten,
de hangbrug is gelicht;
‘t geheel is overgoten
met mystisch treurig licht.
Of in de voegen schijnen
te bloeien bloemetjes blauw,
zij zullen, zij moet...
Te zamen
poëzie
3.3 met 16 stemmen 2.006 Wij hebben in de jeugd gemind
wij minnen in de ouderdom,
en al wie zegt: de liefde is blind,
is waarlijk dwaas en dom.
-------------------------------------------
uit: Nieuwe liedekens (1859-1861)
Haar lied is lang verzwonden
poëzie
3.6 met 9 stemmen 1.791 Haar lied is lang verzwonden;
Mijn hart is ongerust,
Maar van zijn leed bewust
Gevoelt het bittre wonden…
Haar lied is lang verzwonden,
Mijn hart is ongerust.
Het gloeit nog, als de vlamme,
Voor haar, die mij verliet;
O, kon haar spottend lied
Mijn hijgend hart verlammen…
Maar ’t g...
O, zalige nachten.
poëzie
4.5 met 2 stemmen 985 O, zalige nachten van huwelijksmin,
Met tranen van weelde bepereld,
Ge zijt het geheime en het enig begin
Der eeuwige liefde op de wereld.
Ge geeft mij iets krachtigs, ge vormt me tot man,
Betoverend maakt ge de gade,
Ik voel me nu meester, ik voel wat ik kan,
Zij voelt zich vol lust en genad...
IS HET WAKEN, IS HET DROMEN
poëzie
3.4 met 5 stemmen 2.355 Is het waken, is hert dromen
Heimlijk zuchten, vurig minnen,
Dwaas de driftenstrijd des levens
Alle stond te herbeginnen?
Bang te blikken als een weekling
Naar de wenken heurer ogen,
Of te dwalen, droef te peinzen:
Word, ach, word ik niet bedrogen?
Is het waken, is het dromen,
In de roes ...
O, kom, mijn liefste!
poëzie
3.4 met 7 stemmen 1.681 Wat heb ik vaak zo droef geschreid
in eenzaamheid:
Kom in mijn armen,
blonde meid!
Uw bijzijn geeft mij zaligheid:
Kom in mijne armen!
Gij, die van mij zo wordt bemind,
mijn aardig kind,
o, kom mij kussen,
als de wind,
die kussend ook de bloemen vindt!
O, kom mij kussen!
Want w...
De liefde gaat niet henen
poëzie
3.4 met 5 stemmen 1.628 Met mijne jeugd zijn eveneens verdwenen
De zangen van het zoetste minverlangen;
De liefde ging daarom van mij niet henen:
Zij blijft mij aan de warme boezem prangen.
Door teedre dromen wil ze mij verleiden,
Mij de ogen sluiten voor het aardse streven;
Doch van de rede kan ik mij niet scheide...
Wie is er in mijn huis geweest?
poëzie
2.2 met 11 stemmen 1.901 Wie is er in mijn huis geweest?
Een man, die zegt dat hij geneest;
Maar, ach, zijn zeggen mocht niet baten:
Hij heeft mijn kindje dood gelaten.
De moeder liep al huilend rond;
Ik blies, helaas, in ’s kindjes mond;
En meende nog aldus het leven
Aan ’t dode schaapke weer te geven.
Ach...
Ik zong zo menig minnelied
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.520 Ik zong zo menig minnelied!
Dan zag ik naar de mensen niet…
Want toen ik henwaarts heb gekeken,
Verstomde ’t lied voor hunne valse streken.
De daad voor ieder schoon gedacht,
Daar heb ik altijd naar getracht;
Maar toen ’t gedacht begon te schijnen,
Moest het weldra voor dom geweld ver...
O, gij voor wie de driften zwijgen
poëzie
3.5 met 10 stemmen 1.821 O, gij voor wie de driften zwijgen
Wanneer de droppels door uw borst
Als door een doek der liefde zijgen
Ter lessing van des kindjes dorst,
Wat zijt ge schoon en opgetogen!
Iets zoets ontstraalt uw dromende ogen,
Iets, dat getuigt hoe gij geniet,
Iets, als in de oge der gazelle,
Wanneer zij ...
De liefde is nog niet henen.
poëzie
3.1 met 8 stemmen 1.291 Gene wolken drijven, gene zonne schijnt,
Slechts nevels klimmen en dalen;
Ik zoek naar een beeld, dat gedurig verdwijnt,
Ach, zal ik het nooit achterhalen?
Zo trouw heb ik aan de liefde gedacht,
Ze is mij als de zon ééns verschenen;
En toch verkeert mijn gemoed in de nacht,
En nog is de l...
Al die willen te kapen varen
poëzie
3.4 met 16 stemmen 2.344 Al die willen te kapen varen
Moeten mannen met baarden zijn.
Tartend stormen, strijd en pijn,
Wild als de baren!
Vliegend als schuim over de zee,
Mannen met baarden, die varen mee!
‘t Mastje te schrapen en kabels te scheren,
Stuurman, de kapers vervloeken die stiel…
‘t Scheepje te te...
Kom, lieve mei.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 604 Kom lieve lente, tover
de bomen weder groen,
dan kan ik, onder 't lover,
een wandelingske doen.
Laat weer aan 't beekje groeien
de kleine violet,
ik zie zo geerne bloeien
wat zedig is en net.
't Is waar, de winterdagen
verschaffen ook plezier,
men kan door 't ijs dan jagen
in ...
Liefde.
poëzie
4.5 met 4 stemmen 894 O, Liefde, stroom van wellust, die als een zonne blaakt,
die zelfs de wreedste wilden zo zacht als englen maakt,
die bloemen mild doet bloeien uit ene barre grond,
en toverzang doet stijgen uit 's mensen hert en mond,
o, liefde! die een moeder aan elke stervling gaf,
gij zweeft als 't ee...
Een dichter.
poëzie
4.5 met 4 stemmen 889 Geen kroon bevlekt zijn machtig hoofd.
geen scepter houdt zijn hand;
hij wordt nochtans geliefd, geloofd,
in 't schone vaderland.
Wat geeft hem koningschap en macht,
naar goud heeft hij geen dorst;
wat is de ster, bij zonnepracht,
bij hem, wat is een vorst?
Hij heeft zijn lief, hij...
Ik ben wat grof.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 669 Ik ben wat grof en ongeslepen,
ik spreek het Vlaamse hert rechtuit,
ik ken ook gene Franse knepen,
waarmee men hier de burgers snuit.
Nochtans de blijdschap is mijn leven;
en waar men zingt een vrolijk lied,
daar durft mijn zang ook medestreven,
daar zwijg ik niet.
En spreek ik tot...
Vonkelt er een straal der zonne
poëzie
4.3 met 3 stemmen 649 Vonkelt er een straal der zonne,
lachend in het hart der bronne,
borr’lend zingt ze in heilige wonne:
liefde, liefde zoet!
Kom, terwijl die zielestralen
van het liefke in mij dalen,
zal ik moedig haar herhalen:
liefde, liefde zoet!
Hebt ge, kind, de straal der minne,
‘k v...
Heisa.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 655 Heisa, lustig moet men zijn
bij gezang en koele wijn,
want waarom toch beven?
lach de duivel in 't gezicht,
vrees de schaduw noch het licht
en bemin het leven.
Nu welaan! alleen de vreugd
kent geen list, vereer de deugd
en durf 't goede wagen;
want wie lustig is, is braaf
en blijft noo...
Zoete kussen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 598 Voor hare venster bloeien rozelaren,
en wil zij dat ik heimlijk haar kom kozen
dan smijt ze mij twee purperrode rozen.
Twee purperrode rozen mij verklaren:
twee purperrode lippen zijn zo smachtend,
twee purperrode wangen zijn u wachtend.
Ik ga en kan geen zoete kussen sparen,
ik geef er v...
Wiking Harald
poëzie
4.0 met 1 stemmen 755 Stout strandt de Wiking Harald
Op Vlaandrens grijze kust,
Met zijn ontembre Noren,
Op goud en wijn belust.
Doch Vlaandrens Grave, Baldwin,
Nog jong, reeds wijd vermaard,
Toont ras zijn heldendaden,
Zijn kloeke Vlaamse aard.
Hij rent door Vlaandrens wouden,
Springt over stronk en ...
Arme droeve tijd.
poëzie
4.3 met 3 stemmen 637 Zij was liefdevol en fris
als een verse kriek;
niet te wulps en niet te nis,
niet melancholiek.
Neem een vrijer, zei ik haar,
wie ge uw herte wijdt.
- 'k Vrees, zo sprak ze, geen gevaar,
want ik heb nog tijd.
Hij was struis, gezond en kloek,
rein van ziel en lijf;
nooit liet hij zich op...
Huiverig oord.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 556 De bloemen, die slank daar rijzen,
zijn bleek gelijk de dood;
ene enkle staat in 't midden,
als bloed zo vurig rood.
Doch kuste haar niet de zonne:
nooit zag zij die stralengloed,
de bloeme is de aarde ontsproten
en die dronk mensenbloed...
NOORDZEE
poëzie
4.0 met 1 stemmen 826 Wie kust er zo driftig der duinen zand?
Wie klotst er zo blij, zo juichend aan 't strand?
Wie geeft er ons zout in het bloed,
En moed in het krachtig gemoed?
Hoezee! dat is de Noordzee!
Hoezee, dat is de Noordzee,
De zee van Nederland!
Wie omsluit in ene heilige band,
België, Neder...
Licht zij uw geest.
poëzie
5.0 met 4 stemmen 951 Licht zij uw geest, dan is u alles licht!
De vreugde speelt dan op uw aangezicht,
gelijk de lentewind op geur'ge bloemen;
ge voelt u moedig, vrijgezind en sterk,
gij onderneemt en eindigt reuzenwerk.
Licht zij uw geest, dan moogt ge op wijsheid roemen.
Kloek zij uw zin en immer rond en ...
Gebed tegen vervolgers.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 705 Psalm XVII.
Hoor, o Heere, mijn gesmeek,
Waarheid uit mijns herten grond;
Valsheid is 't niet, die ik spreek,
Geen bedrog besmeurt mijn mond.
Hebt ge niet beproefd mijn hert,
Heer, het onderzocht bij nacht,
Toen er niets gevonden werd,
Heb ik op uw recht gewacht.
Loutrend ...
WAT RUST ZE ZACHT.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 498 Wat rust ze zacht in 't malse ledekant,
Het blank gelaat, in 't kroezelhaar gesloten,
Met iets zo fijns, zo zeldzaams overgoten,
Als zag ze mij reeds hangen aan de hand
Een kindje uit haar edel lijf gesproten!
Wat rust ze zacht in 't malse ledekant!
Hoe lieflijk rust de wellustvolle...
Sibylla
poëzie
4.0 met 2 stemmen 628 Sibylla, aangebeden kind -
zoo wispelturig als de wind -
die louter zielenvreugde vindt
met herten doen te smachten,
die gij door uwe schoonheid blindt
en aan uw zegekarre bindt,
terwijl ge toch geen een bemint,
hoe zij naar u ook trachten.
Is ‘t niet uw blauwig ogenpaar,
uw blond ...
Meester-zangers.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 718 Des morgens, bij het strelend zonnegloren,
Stijgt Meester Leeuwerk uit het dromend koren.
Hel trillend, fel schettrend klinkt zijn zonnezang;
De lovers, heesters luistren bevend... bang
Dat hun een toontje zoude gaan verloren.
Geliefde vogel, ik mocht u aanhoren.
o Leer me zingen, Meeste...
Vrijheid, wie heeft niet aan u gedroomd?
poëzie
4.0 met 2 stemmen 722 Vrijheid, wie heeft niet aan u gedroomd?
Als de zonne de aarde kussen koomt,
Stijgt de vogel zingend in de lucht:
Vrijheid! kweelt hij, vrijheid, wees gegroet!
Doch de mens ontwaakt, hij blikt... en zucht.
Heet als zonnegloed,
Bruist door zijn gemoed,
Vrijheid, uw geliefde vlammenvloed!
Do...
Meer van deze schrijver...
