biografie: Fa Claes
[Mechelen, 1928]
Doctor in Wijsbegeerte en Letteren met een dissertatie over dialectologie, een bewuste keuze om de linguïstische grondslagen van de taal te kennen. Was gedurende meer dan dertig jaar leraar. Woonde dertig jaar midden in het veld in Rijmenam, waarna hij naar een druk kruispunt te Brugge verhuisde.
Meent geen geschiedenis te hebben tenzij een innerlijke evolutie. Van kind uit een puriteins-katholiek gezin ontwikkelde hij zich tot filosofisch agnost. Is hoofdzakelijk dichter, dat wil zeggen een mens met wisselend, onstandvastige gevoelens en humeur die hij tracht in toom te houden. Alleen in zijn (dag)dromen en tijdens de perioden van inspiratie laat een beschaafd mens de vrije teugel aan zijn extravaganties. Heeft een voorkeur voor de eigen versregel: "Ik cultiveer de drang mezelf te zijn".
Is medewerker aan Kruispunt (Literair kwartaalschrift, Brugge).
Publicaties:
Het Boek van Geweld en Passie (1979, Uitgeverij C. de Vries-Brouwers p.v.b.a. - Antwerpen)
Teken en Betekenis (1981, Uitgeverij C. de Vries-Brouwers p.v.b.a. - Antwerpen - Amsterdam)
Aardse Suite (1988, Cimelia Jan de Smedt nr. 8, Mechelen)
Soms is ons hart getuige (1995, Kruispunt nr. 159)
Dorst (1997, eigen beheer)
Van Toen tot Nu (1997, eigen beheer)
Peter-Cabus-Suite (1998, eigen beheer)
Universum Rijmenam (2000, eigen beheer)
Veel daarvan en een aantal essays staan op zijn tekstpagina http://faclaes.be
Inzendingen van deze schrijver
20 resultaten.Nieuwjaar 2015
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 302 Ik wens jullie
dat ik nooit meer vermoeid moet zijn
vermoeidheid is afschuwelijk vervelend.
Ik wens jullie dat mijn heupen
niet kraken bij elke stap.
Ik wens jullie dat mijn nachtmerries
mij van het lijf vallen nog voor ze mij raken.
Ik wens jullie dat de herpes in mijn...
De idee
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 588 De zuivere gedachte, puur en klaar,
is zelf een wereld van genot.
Maar schandelijke overdaad is
vaststelling van het vastgestelde:
alleen een gek hecht boven op de paal
een briefje: einde van de paal.
En zondigt daarmee tegen de esthetica,
tegen de schoonheid van de gedachte,
tegen...
Lelie, lavendel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 1.262 Het is grijs achter gordijnen,
besloten; lucht een scherm
dat mijn hart afsluit.
Te nauwe doorgang
onder te lage wolken,
waar vinden dromen de kans
gedachten te worden,
het ontwaken van een klokje,
een lelie, lavendel,
de Venus van Velazquez,
en hoe ze zich naar mij keert,
week die...
De holocaust. En wij?
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.449 Het wereldnieuws vertelt:
Colombia en Mexico zijn weggespoeld.
In India liggen de lijken
met hun gezicht in het slijk.
In Vietnam gutst de regen
ons machteloos.
Afrika staat uitgemergeld te vergaan
en bedelt zelfs niet meer
om een stuk brood.
De kleinste ramp:
een vliegtuig valt,...
De overstap
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.040 Je stoel staat schuin, ben je al weggegaan.
Was jij het? Ik heb de deur niet gehoord,
geen naderende stappen, geen geluid
dat dempend wegstierf.
De lucht neemt de plaats in,
het golven waarin alles
zijn grens en huid aflegt,
en hoe de gedachten door elkander gaan,
alle gedachten samen,...
Slot
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 685 Ik heb niet op het podium gestaan.
Ik heb niet geheerst.
Ik heb de macht over anderen niet begeerd.
Ik heb de macht over mezelf gewonnen,
geen kroon geëerd, geen troon.
Ik ben de som van al de zwijgenden,
alleenvertegenwoordiger van miljarden mezelf.
Aan het slot van de stilte zal ik...
Essentie
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 6.825 Het vijverwater ligt blauw
in het licht van de lucht;
het vijverwater lijkt lucht.
Weerloos, het water
spiegelt de hemel
diep in zichzelf verlicht.
Het stille vijverwater
ondergaat het geweld
van de lucht en het licht -
en het blijft water.
Nieuwjaar 2005
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 890 Daar de huizen, de bomen,
altijd hetzelfde, vermoeiend.
Aan de andere kant het park
en kinderen die joelen.
Op de stoep voor zijn deur
altijd al een mens, oud,
die toekijkt en niet lacht.
Welke vraag blijft nog open?
Ver, de horizon een oever
zonder overkant; en haastig,
een...
Jij
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 4.923 Het huis zegt: “Jij!”
en ik verklaar je heilig en wild
in elke kamer en in ieder bed.
De lakens aan de kant
gelijk opengegooide gordijnen,
het toneeldoek dat opensplijt op
de triomf van de oorsprong,
het licht dat zijn nachtgewaad
afgooit en uit de verblindende straling
schrijdt...
Vervulling
gedicht
3.0 met 43 stemmen 14.859 Alleen het grootste was groot genoeg.
Dostojefski wankelde door de kamer;
we zongen de Matthäuspassion van buiten,
onthulden verrukt de Negende,
doorgrondden de wereld
met rechter elleboog op linker knie,
voelden ons vertrapt in de burgers van Calais
maar grepen naar de zon
met de...
Aanblik
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 5.515 Het is winter en zomer geweest,
zachte dagen die met uitgestrekte hand
ons offers brachten. Wij zaten eromheen
en proefden de wijn, de kaas,
het brood, de kruiden. Warmrood
de vruchten en vreugden, de jubel
van lief en geliefde, de triomf van
bekrachtiging, kinderen, onze kinderen,
mensen...
Najaar
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 725 Angor, angor van het heden. Er hangt zoveel
mist daar waar ik klaar wil zien. Hij is
te klein, de kring, benauwend, stalen banden
rond je borstkas en die schroeven ze dicht,
ze pletten de lucht uit je longen; je hart
bijeen. Adem, zeggen ze, en je stikt; pomp,
hart, zeggen ze, pomp, en het...
Schot
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.828 Avondbloeireuk van late vogelkers
en vroege ligusterhagen,
de geur van de liefste
die tussen de lakens schuift en
je erectie verwacht.
Reuk van gemaaid gras
vijf uur in de morgen
geur van hooi en kruid
opstandig zerp van sperma
als je de liefste hebt bevrucht
en je glijdt uit haar...
Exterminatie
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 607 Het is lente aan het worden,
straks ga ik in de tuin
het onkruid wieden tussen de rozen,
de papavers, de primula’s.
Dan komt die steek van pijn:
er is veel meer te wieden
waar ik niet bij kan,
aan mijn binnenkant.
Wanhoop slaat mijn handen
voor mijn ogen als ik bedenk:
wie in de...
Geloof
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 775 Het gat in de grond
het beloofde licht aan de uitgang
de donkere gang
de groeiende duisternis
de langzame versmalling
het kruipen diep
diep in het donker
de omklemmende wanden
de beklemmende lucht
de benauwende vernauwing
vooruit vooruit in het donkere gat
geloof onwrikbaar...
Vogelkunde
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.652 (Opa, 66)
De merels,
dat zijn kerels,
die dansen heel de dag hier rond
en trekken pieren uit de grond
met hun bijzonder lange mond.
(Tom, 6)
Oei, opa, ben je gek?
Wat hebben vogels aan
de voorkant van hun kopje staan?
Een bek!
Gaai
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.834 Wie zorgde ervoor dat je uit het nest viel,
opgepakt werd en bij je poot
in de kersenboom gehangen?
Hoelang heb je getracht te vliegen?
Je noodlot: te kleine vleugels voor
te grote zwaartekracht.
Je fladderde tot in het zomerse
late donker van de nacht,
verschrikkend en...
Gaan
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 6.247 De morgen plooit zo moeilijk open.
Niet dat de zon niet begint,
de schaduwen geven weer diepte tussen de blaren
en van grauw worden de papavers rood.
Niet aan het licht, niet aan de verre geluiden,
niet aan het zwijgen van de vogels.
Gelijk altijd is alles hier aanwezig
in al zijn...
Mol
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.517 Als ik de moord heb aangezegd, mol:
gedaan met leven.
Mijn spa en ik houden de wacht.
Hij wroet. Ik zwik.
Zwart glanst en spartelt
bovengronds de onderkruiper.
Korte reflex. De spa met één
steek breekt je rug.
Je ligt. Je ligt gelaten.
Slap in mijn hand je dood.
Ik sta en...
Contact
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.283 Juni-zalving, laatavond.
Aarde en hooi, geurzomer, aureool.
Canada eenzaamt. Grasland strekt.
Veld: groen vegeteren.
Achter horizon hoeve, gehurkt.
Luifel spar en vogelkers:
bosrand, mijn rug. Geduld.
Geweer en ik: de hand op het leven.
Schot spat avond uiteen.
Veld, hoeve, bomen...