Gaan

De morgen plooit zo moeilijk open.
Niet dat de zon niet begint,
de schaduwen geven weer diepte tussen de blaren
en van grauw worden de papavers rood.

Niet aan het licht, niet aan de verre geluiden,
niet aan het zwijgen van de vogels.

Gelijk altijd is alles hier aanwezig
in al zijn gemis,
de schuld van gebreken,
van ongekende afwezigheden,
het nijpende tekort van weten dat niet weet.

Toch rijst de zon over de weiden,
verbreedt ze de horizonten over landweg en dreven,
over bruggen en snelweg,
over de banen waar we gaan,
waar wij gestadig blijven gaan
al plooit de morgen nog zo moeilijk open.

Schrijver: Fa Claes, 11 oktober 2004

fa.claeseuphonynet.be

Biografie van deze schrijver

licht morgen hoop

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 12 stemmen 6.247