inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 606):

Vervulling

Alleen het grootste was groot genoeg.

Dostojefski wankelde door de kamer;
we zongen de Matthäuspassion van buiten,
onthulden verrukt de Negende,
doorgrondden de wereld
met rechter elleboog op linker knie,
voelden ons vertrapt in de burgers van Calais
maar grepen naar de zon
met de voorpoten van de sfinx
en spraken in kleuren van Rembrandt
in tongen van vuur.

Alleen op mijn kamer
streelde ik mijn erectie
tot het mij zwart voor mijn ogen werd
en ik overschuimde miraculeus
van aards en buitenaards
en bovenaards genot.

--------------------------------------------------------------
Over dit gedicht zegt Fa Claes zelf: 'Dit gedicht gaat over mijn jonge jaren. Het was de tijd van ongebreideld menselijk en esthetisch genot aan het grootste wat we kenden. Ik zinspeel op enkele groten, Bach, Beethoven, Rodin, en noem Rembrandt bij naam; die staan voor velen, en voor het vele dat mij en anderen overrompelde. Het heftig elan zocht een uitweg in verhevigd lichamelijk beleven, een onweerstaanbare drang die uit de intense spanning van de extase losbrak. Het was het samengaan van geestelijke en lichamelijke potentie en genieting, een heerlijke, grootse tijd'.

Schrijver: Fa Claes
Inzender: JM, 7 december 2004


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 43 stemmen aantal keer bekeken 14.859

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)