biografie: Lut de Block
Lut de Block [Hamme 1952 - ....]
Lut De Block studeerde filosofie aan de RUG; zij werkt als freelance journaliste, o.a. voor Knack.
Zij debuteerde in 1984 met de dichtbundel Vader. Negen jaar later maakte ze haar prozadebuut met Huizen van gras.
Kernthema's in haar werk zijn o.a. de vader-dochterrelatie, de natuur en de dood.
Haar werk:
- Vader (1984)
- Landziek (1988)
- Huizen van gras (1993)
- Entre deux mers (1997)
- De luwte van het late middaguur (2002)
In de verzamelbundel 'Kutgedichten' (2004) is ook een gedicht van haar opgenomen.
Inzendingen van deze schrijver
23 resultaten.Entre deux mers
gedicht
3.0 met 33 stemmen 
11.895 Hier sta ik dan: entre deux mers
midden in de draaikolk van het leven.
Entre deux mers: de dode bloedeloze
en de rode van het leven.
Tussen de moedeloze en de eindeloze.
Ecce mater. Mater nostra. Zie haar.
Hunkeren naar het vuur, smeken om het water.
Vliegen in het luchtledige. Bijten in he...
Dingle I
gedicht
3.0 met 8 stemmen 6.770 We hadden ons gehuld in lange zwarte jassen
en schuld die tastbaar in de benen hing.
De berg op moesten we. Een hoop mededogen.
Geen bluf, geen blarney, maar boete doen.
En boven breekt de zondvloed los. Tussen lijf
en leden struikel je. De aarde smakt obsceen en
maalt de varens in haar luie...
Voorjaar
gedicht
4.0 met 5 stemmen 16.723 Ze wil de lente beginnen, de wolken opmeten,
de blinddoek vergeten. Ze zal de rozen nog snoeien,
de druiven zien rijpen, een list voor de jagers verzinnen.
Laat haar ontdekken dat alle bloed rood is, dat vrijheid
niet dood is, en grootspraak niet groot is,
maar dat ze rijk wordt hoe meer ze z...
Trois Allumettes
gedicht
3.0 met 335 stemmen 51.912 Met jou
slapen
in een
lucifer-
doosje
moet wel
heel
gevaarlijk
zijn
jij
die mij
in vuur
en vlam zet
ik
die al
brand
van verlangen.
------------------------
uit: 'Vader', 1984.
Juli
gedicht
3.1 met 8 stemmen 5.958 Het juliet heftig, een zon morst vlokkig
zijn licht in de korf van je schoot.
Het fruit moet nog meuken
het land moet nog zwellen, het meurt er
naar moer, naar zaad en naar drab.
Omhoog valt een blauwvoet.
Van liefde krijgen we vleugels en van
verlangen het lef om op te stijgen.
...
Oester
gedicht
2.0 met 17 stemmen 6.731 Ze kan haar sluitspier nauwelijks beheersen
als hij met moordend mes haar weekheid
binnendringt. En dat het toch nog zingt in haar
van zij de uitverkorene, de mooiste en dat
ze zich dan opent en geen weerstand bieden kan.
zo open, zo gesloten als een oester want hij kent
haar niet. Hij laat ...
Assepoes
gedicht
3.0 met 76 stemmen 27.557 Je zussen sneden hiel of tenen af
en werden even bruid. De buit was jij.
Jouw zwanenzang, jouw preuts gespin,
jouw dansen op het ijs van middernacht,
had je van een sprookje meer verwacht?
Je bent een blinde op een uitkijktoren,
je baadt in weelde, paart in kikkerdril.
Vergeet wat je zo gra...
Amoebe
gedicht
3.0 met 112 stemmen 29.203 Van alle dieren
de gelede, de potige,
de insecten, de mieren -
heb ik het liefst
de vormeloze
de weke -
eencellig,
oneindig,
veelvormig.
Eenvoud in hun liefde
die wiskunde lijkt:
delen door twee
is gelijk aan voortplanten,
is vermenigvuldigen.
Zo wil ik ook wel wiskunde.
Zo wil i...
Er slaapt een man in huis
gedicht
3.0 met 23 stemmen 11.274 Er slaapt een man in huis. Soms noem ik hem de mijne.
Hij neemt fauteuil en ether in, hij snijdt mijn adem af.
Dan sluip ik nors de kamer uit, ze werd teveel de zijne.
Te veel zijn lucht, zijn bloed, zijn brood dat ik wel eten moet.
De hand die ik dan bijt en die me steeds weer voedt.
En dat ...
Men had je alles mogen breken
gedicht
3.0 met 33 stemmen 22.193 Men had je alles mogen breken. Maar niet
je stem. Ga nu niet spreken van verre pijn
maar leg me zwijgplicht op. Een klankloos
woord bijt in mijn keel, breekt af in mij in
lettergrepen. Ga liever dood dan nu te spreken.
Bloed, laat hem niet stollen. Aarde kruip nog
niet op hem maar mors zijn ...
Het onafwendbare
gedicht
3.5 met 2 stemmen 7.826 Wat ontkiemt steekt zijn kop op:de lissen,
verwarring, het diepe. Een dag zaait zich uit,
dikt zich in, plooit zich open. We zetten ons schrap
tegen de onrust, maar de liefde rust niet, laat niet
betijen. De liefde drijft boven, barst van het blad,
het is niet te stoppen. Overal scheuten en b...
Hel
gedicht
4.0 met 3 stemmen 1.317 Liefde is het die mij in beweging zette
en mij hier spreken doet. Er is geen terugweg
en er is geen brug. De zee spoelt ongelezen
door de fles, de zon verdringt zich in het avondland.
Is deze tocht een vlucht, een woordeloos
gevecht om lucht. Het noorden liet ik achter me.
De andere hel doe ji...
In 't groen
gedicht
4.7 met 3 stemmen 2.512 Die alle watertjes doorzwommen heeft
en paarde in de zee van Saragasso en hier
belandt en in dit zilte zoete Wase land
haar draai niet vindt en kronkelend de bocht uit gaat.
En die ter hoogte van de Waterstraat het Palingsgat
in duikt en zich gefnuikt voelt als het vel haar
levend van het lijf...
Hel
gedicht
4.0 met 2 stemmen 10.455 Liefde is het die mij in beweging zette
en mij hier spreken doet. Er is geen terugweg
en er is geen brug. De zee spoelt ongelezen
door de fles, de zon verdrinkt zich in het avondland.
Is deze tocht een vlucht, een woordenloos
gevecht om lucht. Het noorden liet ik achter me.
De andere hel doe j...
Paradijs
gedicht
2.5 met 2 stemmen 3.392 Mannen moeten bloeden om het woord, vrouwen
lijden aan de liefde. Waarop wachten ze? Op wie?
Dit is de goddelijke komedie ten voeten uit. Zij die -
tanden op elkaar en zwijgend - zei: ik heb het praten
verleerd. Hij die zei: we leven heel ons leven verkeerd.
Het voorgeborchte. Pisa, Pistoia, P...
Voorjaar
gedicht
4.0 met 2 stemmen 6.391 Ze wil de lente beginnen, de wolken opmeten,
de blinddoek vergeten. Ze zal de rozen nog snoeien,
de druiven zien rijpen, een list voor jagers verzinnen.
Laat haar ontdekken dat alle bloed rood is, dat vrijheid
niet dood is, en grootspraak niet groot is,
maar dat ze rijk wordt hoe meer ze zich...
Het onverborgene
gedicht
4.0 met 4 stemmen 2.653 Geluk is terecht. Het was zoek en je kon het
niet vinden. Na een ijstijd van striemende regen
treedt lente tevoorschijn: helder en dwingend.
Indringend blauw vernauwt zich tot stilte.
Liefde ontluikt niet, maar toont zich,
een tuin komt in bloei. Kale takken worden
loodzware bloesems, de meido...
Dochter en ik
gedicht
3.2 met 5 stemmen 6.021 We liepen beiden bloedend langs de Keyserlei.
Dochter en ik. Geen woord was tussen ons,
geen misverstand. Ook geen verband
tussen haar zwijgen en mijn gewild niet spreken.
Alleen een hand die me het vallen zou beletten.
Een stomme steen, zei ze. Opletten.
Het kind is moeder van de vrouw.
Ik...
Zoals een blad dat valt...
gedicht
2.0 met 110 stemmen 18.204 Zoals een blad dat valt,
zo viel jouw naam.
Jij lieflijk Jiddisch meisje,
verrast door een kus, verast
door een kus op de Kouter.
Gas verzandt in je mond. Je liep hem nog na,
je tong proefde gulzig het slib van zijn lippen.
Jij Judith, hij Judas. Je as dwarrelt neer,
je witte blo...
Vleugelslag
gedicht
2.0 met 58 stemmen 15.685 Zwemmen moet je leren. Het vaste omzetten in vloeibaar.
Veren op de steunzool van het water. Liggen op het water.
Zwemmen is loslaten, drijven, meegaan met de stroom.
Maar wat is vliegen? Vliegen is dit alles niet.
Vliegen valt niet te leren. Je kunt het of
je kunt het niet. Alle vrouwen...
Het onafwendbare
gedicht
2.0 met 108 stemmen 29.797 Wat ontkiemt steekt zijn kop op: de lissen,
verwarring, het diepe. Een dag zaait zich uit,
dikt zich in, plooit zich open. We zetten ons schrap
tegen de onrust, maar de liefde rust niet, laat niet
betijen. De liefde drijft boven, barst van het blad,
het is niet te stoppen. Overal scheuten en ...
Vrouwen, de gevulde van veertig
gedicht
2.0 met 101 stemmen 26.808 Vrouwen, de gevulde van veertig
zitten in hun vlees als in een
luie canapé. Wulps en weelderig
en weldoorvoed. Onderuitgezakt,
gewichtig opgepropt in negligé.
Ingekapseld, vetgemest
en opgefokt. Veelal voos dan vast
geslibd. Kooitje open, deurtje dicht -
stom wicht dat de geur van het ...
Zonder titel
gedicht
1.0 met 320 stemmen 103.955 Er slaapt een man in huis. Soms noem ik hem de mijne.
Hij neemt fauteuil en ether in, hij snijdt mijn adem af.
Dan sluip ik nors de kamer uit, ze werd te veel de zijne.
Te veel zijn lucht, zijn bloed, zijn brood dat ik wel eten moet.
De hand die ik dan buit en die me steeds weer voedt.
En dat...
