Het onafwendbare
Wat ontkiemt steekt zijn kop op: de lissen,
verwarring, het diepe. Een dag zaait zich uit,
dikt zich in, plooit zich open. We zetten ons schrap
tegen de onrust, maar de liefde rust niet, laat niet
betijen. De liefde drijft boven, barst van het blad,
het is niet te stoppen. Overal scheuten en botten
en kroos. Waarom wil je wieden wat er zich aandient,
wil je soms wieden omdat het zich aandient.
Elke dag groeit dicht in het water en het zachte zoekt
een houvast. Het ontluikt als een lelie: standvastig
en zeker, de perken te buiten. Niet snoeien.
------------------------------
uit: 'Het onverborgene', 2006.
Inzender: GB, 12 augustus 2009
Geplaatst in de categorie: liefde