inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.475):

Het onafwendbare

Wat ontkiemt steekt zijn kop op: de lissen,
verwarring, het diepe. Een dag zaait zich uit,
dikt zich in, plooit zich open. We zetten ons schrap
tegen de onrust, maar de liefde rust niet, laat niet

betijen. De liefde drijft boven, barst van het blad,
het is niet te stoppen. Overal scheuten en botten
en kroos. Waarom wil je wieden wat er zich aandient,
wil je soms wieden omdat het zich aandient.

Elke dag groeit dicht in het water en het zachte zoekt
een houvast. Het ontluikt als een lelie: standvastig
en zeker, de perken te buiten. Niet snoeien.

------------------------------
uit: 'Het onverborgene', 2006.

Schrijver: Lut de Block
Inzender: GB, 12 augustus 2009


Geplaatst in de categorie: liefde

2.0 met 108 stemmen aantal keer bekeken 29.553

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)